Αποκαλύψεις από τον Δημήτρη Λιάτσο: “Στρατιωτικά ο πόλεμος έχει χαθεί για την ουκρανική πλευρά. Αυτό που έχει μείνει η δυνατότητα τυφλών τιμωρητικών χτυπημάτων εναντίον αμάχων”

Το οδοιπορικό του στην Ανατολική Ουκρανία περιέγραψε από τη Μόσχα ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λιάτσος στον Focus FM και το Στέφανο Δαμιανίδη.

“Βρίθει ελληνικού πνεύματος και ελληνικών ονομασιών, η περιοχή της Χερσώνας. Είναι μία περιοχή η οποία ελέγχεται από το ρωσικό στρατό από τα μέσα Μαρτίου. Οι τοπικές αρχές είναι με τι Ρωσία αλλά θα γίνει δημοψήφισμα, όπως και στη γειτονική Ζαπορίζια που βρίσκεται και ο μεγαλύτερος πυρηνικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρική ενέργειας της Ουκρανίας. Περάσαμε από αυτές τις δύο περιοχές και πέσαμε πάνω στη μετάβαση της κινητής τηλεφωνίας από την ουκρανική στη ρωσική. Οι ουκρανικές εταιρείες αποχωρούσαν με χυδαίο τρόπο, αν καλούσες από ρωσικό νούμερο, άκουγες υβριστικά ηχογραφημένα μηνύματα”, ανέφερε.

“Οι άνθρωποι που ζουν στο  λεγόμενο κομμάτι της “απελευθερωμενης Χερσώνας”, περιμένουν πώς και πώς τη Ρωσία, κυρίως για να επαναδραστηριοποιηθούν εμπορικά. Τον Σεπτέμβριο θα γίνει το δημοψήφισμα, έτσι ώστε να αποφασίσουν οι τοπικές κοινωνίες με ποιον θα πάνε”, σημείωσε ο ίδιος.

“Στο Ντονμπάς και στη Μαριούπολη, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Η Μαριούπολη είναι μία κατεστραμμένη πόλη. Τα περισσότερα κτίρια πρέπει να χτιστούν από την αρχή. Η ισοπέδωση της Μαριουπολης έγινε για τον απλούστατο λόγο ότι εκεί είχαν στρατοπεδεύσει από το 2014 τα πιο δυνατά, τα πιο ανεγξελεκτα ακόμα και από την ηγεσια του Κιέβου, τμήματα των εθνικιστικών ταγμάτων του Αζόφ. Είχε μετατραπεί η πόλη σε ένα απέραντο φρούριο με χρήματα των ολιγαρχών της περιοχής, γιατί από το λιμάνι έφυγαν φορτωμένα πλοία με σιδηρομεταλλεύματα και σιτηρά με προορισμό τις παγκόσμιες αγορές”, πρόσθεσε ο κ. Λιάτσος.

“Η Μαριούπολη είναι μία από τις περιοχές που όχι μόνο μιλούν ρωσικά, αλλά δε ξέρουν οι περισσότεροι κάτοικοι να μιλούν ουκρανικά. Ένα μεγάλο κομμάτι είναι και Έλληνες στην καταγωγή, στην ευρύτερη περιοχή το ελληνικό στοιχείο ξεπερνά τις 100.000
Δεν υπάρχουν μαρτυρίες για θηριωδίες Ρώσων στρατιωτών. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Γκρινιάζουν στους Ρώσους και τους κατηγορούν, γιατί άργησαν 8 χρόνια.
Στο Ντονέτσκ καθημερινά έπεφταν βόμβες στις γειτονιές απο τον Ουκρανικό στρατό.
Ο θάνατος για τους ανθρώπους εκεί είναι κάτι που συμβαίνει δίπλα τους κάθε μέρα.”
Στρατιωτικά ο πόλεμος έχει χαθεί για την ουκρανική πλευρά. Αυτό που έχει μείνει η δυνατότητα να κάνουν τυφλά, τιμωρητικά χτυπήματα, εναντίον αμάχων”.