Το Αρματολικό είναι ένα χωριό της Θεσσαλίας χτισμένο σε υψόμετρο 840μ., απέχει 70 χλμ. από τα Τρίκαλα και έχει 113 κατοίκους και περιλαμβάνει τους οικισμούς Λεφαίικα, Σκλήθρα, Γράβο και Γούρνες (Αγία Τριάδα). Όπως δηλώνεται και από το όνομα του χωριού, Αρματολικό, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν κατάλυμα αρματολών, σύμφωνα με την εξήγηση που δίνουν οι κάτοικοί του.
Συγκεκριμένα, ο πιο γνωστός απ’ αυτούς υπήρξε ο καπετάν Σβάρνας και το μεγάλο ασκέρι του, που αποτελούν το αντικείμενο τοπικών εξιστορήσεων. Ωστόσο, η αρχική θέση του χωριού, κατά το 16ο-17ο αιώνα, εντοπίζεται εκεί όπου βρίσκονται τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, που καταστράφηκε παλιότερα από τους Σταυροφόρους. Το 1942 το χωριό καταστράφηκε για μια ακόμη φορά σύμφωνα με το magnesianews.gr. Τα στρατεύματα κατοχής το έκαψαν ολοσχερώς και πολλοί κάτοικοί του εκτελέστηκαν. Οι μνήμες των ανθρώπων από τον εμφύλιο είναι εξίσου επώδυνες.
Το Αρματολικό βρίσκεται ανάμεσα σε δάση από έλατα και δρυς, σημαντικούς βιότοπους που φιλοξενούν μεγάλο αριθμό άγριων ζώων. Μέσα στη δασώδη περιοχή βρίσκεται η βρύση Καναλάκης. Το ίδιο το χωριό υδρεύεται από τα νερά των πηγών Μουχαλένες, Διαμαντόβρυση και Καλογριές. Από την Παχτουρνέτσα, σε υψόμετρο 2.000μ. (1 χλμ. με τα πόδια, 5 χλμ. με το αυτοκίνητο) διακρίνονται η Άρτα και οι ακτές της Ηγουμενίτσας, αλλά και το Γαρδίκι, η Δέση και η Μουτσιάρα. Από το Παλιάγωνο (όπου και το ποδοσφαιρικό γήπεδο του χωριού), φαίνονται η γέφυρα του Αλεξίου, το κατοχικό αεροδρόμιο και η γύρω περιοχή.
Ένας θρύλος συνδέει το Αρματολικό με το ποτάμι του Αχελώου: 2 μόλις χλμ. μακριά, κοντά στο Σπανό Βουνό, βρισκόταν η Δρακότρυπα, απ’ όπου ένα θηρίο εξορμούσε στην περιοχή του ποταμού. Αυτά που μαρτυρούν τη σχέση του χωριού με το ποτάμι στο παρόν είναι τα ειρηνικά έργα: το ρέμα του Φαφούτη, το υδροτριβείο, το μαντάνι, ο μύλος που ακόμη λειτουργεί στην τοποθεσία Αμπελά και το γεφύρι του Αρματολικού (1894). Σήμερα το χωριό, μοναχικό αλλά πανέμορφο το χειμώνα, με τις χιονοστιβάδες που σωρεύονται στις περιβάλλουσες πλαγιές, αρχίζει να συγκεντρώνει κόσμο στις αρχές της άνοιξης, στις 23 Απριλίου, γιορτή του Αη-Γιώργη. Τότε προσφέρεται στο κοινό φαγητό (κρέας με τραχανά) από καζάνι στην εκκλησία και για δυο βράδια γίνεται λαϊκό γλέντι στην πλατεία. Αλλά το γεγονός που συγκεντρώνει τον περισσότερο κόσμο είναι το τριήμερο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου.
Τότε γίνεται και το ετήσιο αντάμωμα όσων κατάγονται από το Αρματολικό, το οποίο επισφραγίζεται με τον παραδοσιακό χορό, τα «Κάγκελα». Όλοι χορεύουν κυκλικά κλείνοντας σιγά-σιγά τον κύκλο, ώσπου «να γίνουν όλοι ένα». Αναπαράσταση παραδοσιακού γάμου γίνεται κάθε δυο-τρία χρόνια. Κάθε χρόνο στις 10-15 Ιανουαρίου ο σύλλογος Αρματολικού δίνει χορευτικές παραστάσεις, στις οποίες παρουσιάζεται η χορευτική παράδοση του χωριού, στα Τρίκαλα.
Στο Αρματολικό υπάρχουν ακόμη τεχνίτες που ασκούν επαγγέλματα που έχουν χαθεί στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Υπάρχουν σιδεράδες που δουλεύουν με το φυσερό, καλατζής, κερατζής που οργώνει και μεταφέρει εμπορεύματα με τα ζώα, μυλωνάς που δουλεύει πετρόμυλο, μαραγκοί που δουλεύουν με τα παλιά σύνεργα της τέχνης τους, και ένας δημιουργός λαϊκής τέχνης.
