Η αποκαλυπτική ανακάλυψη που προήλθε από την τήξη των πάγων στα Βραχώδη Όρη αποκάλυψε ένα αρχαίο δάσος, το οποίο παρέμεινε άθικτο και παγωμένο για χιλιάδες χρόνια. Το οροπέδιο Beartooth, που βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 3.000 μέτρων, παρουσιάζει μια άγονη τοπογραφία που θυμίζει τούνδρα. Ωστόσο, η περιοχή αυτή δεν ήταν πάντα έτσι· κάτω από τα παγωμένα στρώματα κρύβεται ένα αρχαίο δάσος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι επιστήμονες έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν αυτό το δάσος και να κατανοήσουν τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούσαν πριν από χιλιάδες χρόνια. Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την εξέλιξη της βιοποικιλότητας στην περιοχή.
Παράλληλα, οι ειδικοί επισημαίνουν τη σημασία της διατροφής για την υγεία του οργανισμού. Υπάρχουν τροφές που μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της πεπτικής λειτουργίας και να «στρώσουν» το στομάχι. Αυτές οι τροφές περιλαμβάνουν φυτικές ίνες, προβιοτικά και άλλα θρεπτικά συστατικά που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.
Οι θερμοκρασίες ψύξης πριν από περίπου 5.500 χρόνια περιέβαλαν γρήγορα αυτό το δάσος πεύκης (Pinus albicaulis) σε πάγο, διατηρώντας τα δέντρα σε σχεδόν τέλεια κατάσταση. Τώρα, καθώς οι πάγοι χιλιετιών λιώνουν λόγω της κλιματικής αλλαγής, οι ερευνητές βρίσκουν ενδείξεις για το πώς ήταν κάποτε αυτό το αρχαίο τοπίο και πώς διατηρήθηκε. Ανέλυσαν λεπτομερώς τα ευρήματά τους στις 30 Δεκεμβρίου 2024, στο περιοδικό PNAS.
Αυτό το αρχαίο δάσος από λευκά πεύκα ευδοκιμούσε για αιώνες σε πολύ υψηλότερα υψόμετρα από το ίδιο είδος δέντρου που μπορεί να βρεθεί στην περιοχή σήμερα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το παγκόσμιο κλίμα πέρασε από μια θερμή περίοδο μεταξύ του τέλους της τελευταίας εποχής των παγετώνων, περίπου 10.000 χρόνια πριν, και της εποχής που αυτά τα πεύκα λευκού φλοιού πέθαναν πριν από 5.000 χρόνια.
Αυτό το δάσος μεγάλου υψομέτρου ήταν κάποτε ένα ενεργό οικοσύστημα, πιθανότατα συντηρώντας τα ζώα και τους ανθρώπους που τα κυνηγούσαν. Από το ίδιο κομμάτι πάγου, ο Craig Lee, επίκουρος καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μοντάνα και συν-συγγραφέας της μελέτης, έχει ανακτήσει ένα ξύλινο φρεάτιο που χρονολογείται πριν από 10.000 χρόνια. Αυτός ο ξύλινος άξονας ήταν πιθανότατα μέρος ενός δόρατος που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να κυνηγούν.
Τα δέντρα πιθανότατα πέθαναν λόγω της σταδιακής ψύξης του κλίματος στο τέλος της θερμής περιόδου. Πολύ σύντομα μετά την εξαφάνιση των δέντρων, μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων απελευθέρωσε τέφρα και άλλα υλικά στην ατμόσφαιρα, γεγονός που οδήγησε σε περαιτέρω ψύξη. Αυτή η ηφαιστειακή ψύξη ήταν αρκετά απότομη που ο πάγος περικύκλωσε γρήγορα τα δέντρα και τα διατήρησε μέχρι σήμερα.
