Τα βρύα της θάλασσας, τα μαλάκια και τα κοράλλια είχαν αποφύγει την ανακάλυψή τους επειδή ο πυθμένας της θάλασσας είναι τόσο ανεξερεύνητος, λένε οι επιστήμονες. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι τα ζώα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα θα μπορούσαν ήδη να απειλούνται από την κλιματική αλλαγή. Το διοξείδιο του άνθρακα που απορροφάται από τον ωκεανό τον καθιστά πιο όξινο, προκαλώντας διάβρωση ιδίως των σκελετών των κοραλλιών.
Μερικές βασικές ανακαλύψεις από την αποστολή:
Νέα είδη: “Τουλάχιστον” 12 νέα είδη βαθέων υδάτων. Η ομάδα βρήκε επίσης περίπου 35 νέα αρχεία ειδών σε περιοχές όπου ήταν προηγουμένως άγνωστα.
Αλλαγή του κλίματος: Η αύξηση της θερμοκρασίας του ωκεανού, η όξυνση και η μείωση της διαθεσιμότητας των τροφίμων θα μειώσουν τη διαθεσιμότητα κατάλληλων ενδιαιτημάτων για είδη βαθέων υδάτων έως το 2100.
Υδροθερμικές πηγές: Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα πεδίο αυτών των θερμών πηγών στο βυθό της θάλασσας στις Αζόρες. Τα υδροθερμικά πεδία είναι σημαντικοί τομείς σχετικά υψηλής βιολογικής παραγωγικότητας που φιλοξενούν πολύπλοκες κοινότητες στη μέση του απέραντου ωκεανού.
Όπως επεσήμανε ο καθηγητής George Wolff, ένας χημικός του ωκεανού από το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ που συμμετείχε στο έργο: «Μπορούμε ακόμα να πούμε ότι έχουμε καλύτερους χάρτες της επιφάνειας της Σελήνης και του Άρη από τον πυθμένα της θάλασσας».
“Η αξία όλων αυτών των γνώσεων είναι ότι μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τι θα μπορούσαμε να χάσουμε”, δήλωσε ο καθηγητής Claire Armstrong, οικονομολόγος φυσικών πόρων από το Πανεπιστήμιο του Tromsø. “Ο βαθύς ωκεανός μπορεί να είναι τόσο αόρατος που δεν γνωρίζουμε πραγματικά τι κάνουμε στα περιβάλλοντά του και τις συνέπειες αυτού που κάνουμε.”
Με τον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό, την αυξανόμενη ρύπανση και τις αναδυόμενες περιοχές εμπορικής δραστηριότητας στη βαθιά θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης της αναζήτησης για ιατρικά και βιομηχανικά χρήσιμα προϊόντα, οι επιστήμονες της θάλασσας λένε ότι είναι ζωτικής σημασίας να καλυφθούν τα κενά στις γνώσεις μας στον ωκεανό. Ο ωκεανός δεν είναι ένας ατελείωτος πόρος, πρόσθεσε ο καθηγητής Armstrong. “Η διατήρηση και το να γνωρίζουμε τι μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον είναι πραγματικά, πολύ δύσκολο.”
