Η Πυθαγόρειος διατροφή βασίζεται στις διατροφικές συνήθειες του Πυθαγόρα ο οποίος πίστευε πως η κατανάλωση κρέατος επηρεάζει τη ροή και την ισορροπία των σωματικών υγρών.
Επίσης, δεν έτρωγε ποτέ κουκιά καθώς κατά τον ίδιο η κατανάλωσή τους προκαλεί αιμολυτική αναιμία. Για όσους δεν το γνωρίζουν η αιμολυτική αναιμία είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Τα δημητριακά ήταν η βάση της διατροφής των Αρχαίων Ελλήνων όπως μας λέει ο Ησίοδος στα «Έργα και Ημέρες» του και η βασική τροφή του Πυθαγόρα.
«Για το μεσημεριανό γεύμα ο Πυθαγόρας και όσοι ακολουθούσαν το διατροφικό του πρόγραμμα κατανάλωναν μόνο ψωμί (με μαγιά) και μέλι» (Ιάμβλιχος, «Επί μακρού Πυθαγόρα», παρ. 97).
Ο Πυθαγόρας τρεφόταν ως επί το πλείστον με ωμές τροφές. Κατανάλωνε πολλά φρούτα, λαχανικά και ξηρούς καρπούς.
Η κατανάλωση αυτών των τροφών καταπολεμά το οξειδωτικό στρες, το οποίο είναι ένα μηχανισμός που φέρεται να συνδέει την παχυσαρκία με την αθηροσκλήρωση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα.
Κόκκινα Φασόλια: Συμβάλουν στη διατήρηση της καλής λειτουργίας των νεφρών.
Καρότα: Η κατανάλωσή τους συμβάλει στην καλή υγεία των ματιών. Τα καρότα είναι γεμάτα με βιταμίνες και αντιοξειδωτικά, όπως το β-καροτένιο, που μειώνουν την πιθανότητα εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, την κύρια αιτία απώλειας όρασης σε ηλικιωμένους.
Σέλινο: Αποτελεί μια εξαιρετική πηγή πυριτίου η οποία βοηθά στην διατήρηση της καλής κατάστασης των οστών.
Ντομάτα: Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι λόγω του λυκοπενίου στις ντομάτες, υπάρχει μειωμένος κίνδυνος για εμφάνιση καρδιακών παθήσεων σε άνδρες και γυναίκες που τα καταναλώνουν.
Τζίντζερ: Τα οφέλη για την υγεία οφείλονται κατά κύριο λόγο στα αντιοξειδωτικά και τις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες που περιέχει.
Μανιτάρια: Έχει βρεθεί ότι βελτιώνουν την ακοή, καθώς είναι ένα από τα λίγα τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη D.
Γλυκοπατάτες: Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε β-καροτένιο, το οποίο είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που προστατεύει όλους τους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του παγκρέατος, από βλάβες που σχετίζονται με τον καρκίνο ή τη γήρανση.
Κρεμμύδια: Είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, σε βιταμίνες Β, συμπεριλαμβανομένων του φυλλικού οξέος (B9) και της πυριδοξίνης (B6). Συμβάλουν στον μεταβολισμό και τη λειτουργία των νεύρων. Αποτελούν, επίσης, μια καλή πηγή καλίου. Τέλος, λειτουργούν ως ισχυρό αντιοξειδωτικό.
Σκόρδο: Προλαμβάνει τη νόσο Αλτσχάιμερ, μειώνει τη χοληστερόλη, καταπολεμά τους ιούς, βοηθά στην αποτοξίνωση του οργανισμού, βελτιώνει την υγεία των οστών ενώ συμβάλει τόσο στη σωματική όσο και στην πνευματική απόδοση.
Έλαιο αμυγδάλου: Είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 και ιχνοστοιχεία.
Σύκα: Εκτιμάται ότι αυξάνουν την κινητικότητα του ανδρικού σπέρματος και τον αριθμό των σπερματοζωαρίων.
Γκρέιπφρουτ: Περιέχει ουσίες που ονομάζονται λιμονοειδή, οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλουν την ανάπτυξη καρκίνου σε πειραματόζωα και σε ανθρώπινα κύτταρα του μαστού.
Σταφύλια: Μια διατροφή πλούσια σε φρέσκα φρούτα, όπως τα σταφύλια, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα και εμφυσήματος. Οι σπόροι σταφυλιών περιέχουν επίσης μια χημική ουσία που ονομάζεται προανθοκυανιδίνη, η οποία φαίνεται να μειώνει τη σοβαρότητα του άσθματος που προκαλείται από αλλεργίες.
Α ΡΕ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΒΟΚΑΝΤΟ ΣΟΥ…………
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΕΕΙΝΟΦΩΝΟΙ ΘΑ ΕΤΡΩΓΑΝ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΞΥΛΟ
Χαχαχα!!!
Αβοκάντο, τζίντζερ, γλυκοπατάτα και γκρέιπφρουτ τρώγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; Καλά, εντάξει.
Έφτιαχναν και γουακαμόλε!
Ξεχάσαες τη Ντομάτα..
Τα φασόλια ήρθαν στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα με την ανακάλυψη της Αμερικής. Στην Ελλάδα στην αρχαιότητα με την λέξη αυτή εννοούσαν το λούπινο, το οποίο όμως δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που ξέρουμε σήμερα ως φασόλι. Πλάκα έχουμε…