Αυτά είναι το πιο “μαύρα” στρατόπεδα της Ελλάδας! Δεν βγαίνεις ποτέ εξοδούχος!

Πράγματα που είναι πιο φωτεινά: το έρεβος. Η στολή του Μπάτμαν. Το ράσο ενός παπά. Τα κάρβουνα. Τα λάστιχα ενός αυτοκινήτου. To “Black Square” που ζωγράφισε ο Καζιμίρ Μαλέβιτς. Η φανέλα της Νέας Ζηλανδίας- εν ολίγοις, τα πάντα.
Γιατί, βλέπετε, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την «μαυρίλα» των πιο… μαύρων ελληνικών στρατοπέδων. Μπορεί πολλοί να προσπάθησαν ν’ αποδώσουν με λέξεις αυτό που βίωσαν εκεί, όμως μονάχα η Τσίλα, ίσως, κατάφερε να το προσεγγίσει απολύτως σωστά, μιας και το πιο γνωστό τραγούδι της είναι χακί «αποχρώσεων».

Μπορεί, λοιπόν, οι περισσότεροι εξ ημών να γκρινιάζουμε σαν 80χρονοι γέροντες περί του πόσο δύσκολος ήταν ο στρατός όταν υπηρετήσαμε εμείς («Όχι όπως τώρα που φεύγεις στις 8 το πρωί και λες “Μαμά, πάω φαντάρος. Τι θα μαγειρέψεις για μεσημεριανό;”), όμως όσοι έχουν κάνει τη θητεία τους σ’ ένα από τα ακόλουθα στρατόπεδα, τότε μάλλον έχουν μισό κλικ παραπάνω το δικαίωμα να γκρινιάζουν.

Γι’ αυτούς το 15/1 δεν ήταν εξαίρεση, αλλά απαράβατος κανόνας…

616 Μ/Κ ΤΠ, Ορεστιάδα

Μπορεί, τύποις, ο επίσημος «τίτλος» για το συγκεκριμένο Τάγμα Πεζικού να είναι «μηχανοκίνητος», όμως αν πιάσεις… στασίδι στην σκοπιά δεν κουνιέσαι με τίποτα- τουλάχιστον μέχρις ότου στο φρεσκοξυρισμένο σου πρόσωπο ν’ «ανθίσει» μούσι αρχιμανδρίτη που πάει με τα μπούνια (και τις ευλογίες του Θεού) για να μπει στο βιβλίο Γκίνες.

Δεν είναι τυχαίο πως το Μ/Κ ΤΠ της Ορεστιάδας έχει τον διακριτικό αριθμό 616. Αυτό «μεταφράζεται» ως εξής: 6μέρες σκοπιάς ακολουθούμενες από 1 μέρα θαλαμοφυλίκι και άλλες 6 μέρες περίπολο.

«Ρεπό», είπατε; Καλό, καλό.

Ακούστε ένα άλλο τώρα: Σ’ ένα μπαρ μπαίνει ένα άλογο και βλέπει παντού γύρω του άλογα- στο πιάνο, στις καρέκλες, στα τραπέζια. Πλησιάζει τον μπάρμαν και του λέει «Τι γίνεται ρε μεγάλε εδώ; Παντού άλογα…»

«Μα κι εσύ άλογο είσαι!», απαντά αυτός.

«Άλλο ’γω…»

147 Τ.Ε. Χίου

Λέει ο άλλος: «Πω, ρε φίλε, 8/1 με πάει! Μιλάμε για τρελή εμπλοκή…». Το ακούει αυτό ο φαντάρος του 147ου Τάγματος Εθνοφυλακής στη Χίο και πέφτει κάτω, πιάνοντας την κοιλιά του από τα γέλια- με το ένα χέρι, γιατί στο άλλο κρατάει το όπλο μιας και κάνει σκοπιά.

Το σύνηθες στο 147 είναι κάτι σαν 25 σερί υπηρεσίες, με την τρίωρη έξοδο- όταν αυτή έρχεται- να πανηγυρίζεται περισσότερο κι από το γκολ του Χαριστέα κόντρα στους Πορτογάλους.

Φήμες λένε πως όταν βγαίνει ένας στρατεύσιμος από το στρατόπεδο, η NASA σπεύδει στο σημείο της εξωτερικής πύλης και τον παίρνει για πειράματα, προκειμένου να διαπιστώσει τ’ ατελείωτα όρια της ανθρώπινης αντοχής.

Στον έβδομο ουρανό όλοι, αδέρφια.

543 Τ.Ε., Κως

Τέσσερις κάθετες γραμμές, οι οποίες ενώνονται με μια διαγώνια και φτιάχνουν μια πεντάδα. Έπειτα, το ίδιο σχέδιο για 4-5 ακόμα φορές, πριν υπάρξει ένα κενό που συμβολίζει το «ρεπό».

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σκηνικό από το «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» και τα περίεργα αριθμητικά στον τοίχο ν’ αναφέρονται σε μέρες στη φυλακή, όμως είναι απλά το σχέδιο ενός φαντάρου που υπηρετεί στο 543 Τ.Ε. της Κω.

Ο αστικός μύθος λέει πως έχει υπάρξει κάποιος που υπηρέτησε εκεί και τον πήγαινε καλύτερα από 15/1, όμως μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις.

Και, μεταξύ μας, ούτε πρόκειται να υπάρξουν.

50 ΕΜΑ, Πρωτοκκλήσι Σουφλίου

Εδώ μιλάμε για πραγματική Εβρο-λίγκα: την τελευταία φορά που κάποιος φαντάρος ήταν εξοδούχος και δεν είχε υπηρεσία, στη μόδα ήταν οι σταυροφορίες και δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα το φως (spoiler alert: Γκατζολία).

Όσα κεράκια κι αν ανάψεις στο Πρωτοκκλήσι δεν παίζει να «εισακουστείς» και υπάρχει κι ένας σχετικός άγραφος νόμος προκειμένου να πάρεις υπηρεσιακό- ο οποίος, μάλιστα, «υποδεικνύεται» από το ίδιο το όνομα του στρατοπέδου:

Πρώτα πρέπει ν’ αναφωνήσεις 50 οργισμένα «Ε μα!» κι εν συνεχεία, ενόσω κάνεις αγγαρεία στα μαγειρεία για 22η μέρα σερί μετά από 10ήμερο σκοπέτο, να περιμένεις να βγεις από την 50 ΕΜΑ.

Τυχαία, νομίζετε, τραγούδησε «ΕΜΑ, δάκρυα και ιδρώτας» ο Σάκης;

285 Μ/Κ ΤΠ, Λήμνος

Όχι- όχι, σας διαβεβαιώνουμε: δεν κάνουν πουλάκια (ή λοιπά πτηνά) τα μάτια σας από τον πολύ Γκοτζίλα. Είναι αλήθεια: 88-0. Ογδόντα οκτώ- μηδέν. Δεν είναι σερί του μπασκετικού Άρη στα τέλη των 80s σε νίκες- ήττες, αλλά συνεχόμενες υπηρεσίες στο 285 της Λήμνου.

Το συγκεκριμένο «ρεκόρ» καταγράφηκε λίγο πριν την αυγή του millennium και απ’ ό,τι φαίνεται, αν κάποτε σπάσει θα είναι και πάλι από το 285 Μ/Κ ΤΠ, καθώς στο συγκεκριμένο στρατόπεδο οι υπηρεσίες διαδέχονται η μία την άλλη με το ρυθμό που ραπάρει ο Έμινεμ, όταν, μάλιστα, έχει φάει τέσσερα πιάτα γλιστρίδες.

Lose yourself in Limnos.

12η ΕΜΑ, Δορίσκος Έβρου

Έχουμε και λέμε: 20+ υπηρεσίες το μήνα, 8-16 ώρες τη μέρα και παντού αφίσες “Silver Alert: εξαφάνιση των περισσότερων φαντάρων- μπορείτε να βοηθήσετε; Την τελευταία φορά που εθεάθησαν δύο μαζί στον ίδιο χώρο της 12ης ΕΜΑ στην Ελλάδα πληρώναμε με μνες”.

Τα δώρα στον Δορίσκο έρχονται από σπάνια έως καθόλου από τους ανώτερους και το «Αλτ! Τις ει;» δε φεύγει ποτέ από τη λεκτική μόδα.

Αν είστε άνθρωπος που ασχολείται με το στοίχημα και σας ζητηθεί να ποντάρετε στο ποιο στρατόπεδο η εμπλοκή αισθάνεται σαν στο σπίτι της, τότε αν έχετε ευρώ, ποντάρετε στον Έβρο.

Και, πιο συγκεκριμένα, στον Δορίσκο.

Οι πιθανότητες να πάτε ταμείο είναι αυξημένες.

Οι πιθανότητες, από την άλλη, να γλιτώσουν το 20/1 οι φαντάροι, μηδαμινές.