Πρόκειται για μια λέξη που ανήκει στον Αριστοφάνη και έχει 78 συλλαβές κι 172 γράμματα.
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε στην προτελευταία σωζόμενη έμπνευσή του, στις Εκκλησιάζουσες, με σκοπό να περιγράψει ένα τεράστιο κι εκλεκτό γεύμα μεταξύ των συμπολιτών του.
“λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειο- λαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών”.
Με τον παραπάνω γλωσσοδέτη σκοπός του ήταν να περιγράψει εκλεκτά εδέσματα των αρχαίων Αθηναίων όπως ψάρια, πουλερικά, σάλτσες, μέλι και κρασί.
