Να ξεφύγουμε λίγο από τη διαρκή αποθέωση των πάντων
Αν διαβάζει κανείς τις απλές ειδήσεις σε ιστοσελίδες αποδελτίωσης ή ακόμα και σε μεγάλα σάιτ ροής, θα νομίζει πως η ελληνική τηλεόραση έχει φέτος 7-8 τζαμάτες σειρές και 3-4 ακόμα αρκετά καλές. Η σειρά του ALPHA, Αυτή η νύχτα μένει, ήρθε να προστεθεί στην καταμέτρηση.
Όταν μπαίνω στη διαδικασία να αναλύσω μια ελληνική σειρά για την τηλεόραση, θέτω κάποια στάνταρ και παραμέτρους. Δεν μπορώ να τις κρίνω όπως τις σειρές του εξωτερικού ή αυτές που θα βρει κανείς σε πλατφόρμες.
Η ακατανόητη μανία των καναλιών να κάνουν κάθε χρόνο σειρές των 35-40 επεισοδίων της μιας ώρας το καθένα, οδηγούν κάθε σειρά σε μια τσαπατσουλιά και εν τέλει στον εύκολο δρόμο της σαπουνόπερας.
Το έπαθαν οι Άγριες Μέλισσες, το έχει πάθει ο Σασμός από τα μισά της σεζόν πέρσι, έτσι έχει ξεκινήσει Ο Παράδεισος των Κυριών, τα ίδια βλέπουμε και στο Μαύρο Ρόδο και τη Γη της Ελιάς. Λες και ο Ανδρέας Γεωργίου έχει κάποια σχολή και οι απόφοιτοι της έχουν απλωθεί σε όλα τα κανάλια.
Οι απαιτήσεις μου, τα κριτήρια μου είναι λοιπόν πιο χαμηλά για τις σειρές στην ελληνική τηλεόραση. Και, καταπώς φαίνεται, και πολλών ακόμα, για να φτάνουμε να τις αποθεώνουμε όλες με το παραμικρό. Κι ακόμα δεν έχει κάνει πρεμιέρα ο Μαέστρος του Παπακαλιάτη. Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει.
Ας μείνουμε στη σειρά Αυτή Η Νύχτα Μένει. Μια σειρά που έχει πατήσει πολύ στη δυναμική των ονομάτων των 3-4 πρωταγωνιστών και δεν φαίνεται σεναριακά να προσπαθεί για το παραπάνω. Πολύ προώρη κριτική; Ναι, εννοείται. Γι΄αυτό και δεν το αναφέρω απόλυτα και ως μομφή. Το αναφέρω στη λογική ότι θεωρώ πως σεναριακά βλέπω να υπάρχει η προοπτική να δώσει το κάτι παραπάνω.
Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία double agents της σειράς, αφού δε μου άρεσε μεν, αλλά έχει την δυνατότητα να μου αρέσει. Πάμε να δούμε και τα υπόλοιπα, ελπίζοντας πως δεν θα λες αυτή τη στιγμή «ε και χεσ..κα εγώ τι σου αρέσει και τι όχι ρε φιλαράκι…ποιος είσαι για να σε διαβάσω;». Καλά, δεν υποστήριξα ότι είμαι και κάποιος. Απλώς προσπαθώ να γράψω εμπεριστατωμένα αυτό που είδα. Αποψιακά, όχι ως παραδεδεγμένη αλήθεια.
Τα συν του Αυτή Η Νύχτα Μένει
Οκ, ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Το καστ. Στάνκογλου, Καρβούνη, Μάσχα, Σουίφτ, Μπισμπίκης. Με αυτή τη σειρά για μένα.
Η μεταφορά σε μια εποχή που στο θυμικό του Έλληνα έχει περάσει ως μια ελεγεία, ως το «τότε ζούσαμε πραγματικά, είχαμε όνειρα». Παραμύθα προφανώς, αλλά μας αρέσουν οι παραμύθες. Σε όλους.
Δεν είναι μονότονη. Αποτυπώνει τις ζωές 3-4 χαρακτήρων και του περίγυρου τους και νιώθεις ότι βλέπεις διαφορετικές ιστορίες που κάπου θα συναντηθούν.
Η αναλογία υπερβολικών ερμηνειών και ερμηνειών που είναι στο παν μέτρον άριστον, είναι σαν μια καλή αναλογία λαθών-ασίστ στο μπάσκετ. Λίγες ήταν οι φορές στο πρώτο επεισόδιο που ξένισε το παίξιμο, που φάνηκε ξεχειλωμένο. Στον Σασμό για παράδειγμα, αυτό το βλέπουμε όλο και πιο συχνά.
Έχει κάτι από τις ωραίες δραματικές σειρές των 90s, τύπου Λόγω Τιμής. Έχει γίνει με αυτή την αισθητική και αντίληψη των πραγμάτων. Άλλωστε, τα 80s γιγαντώθηκαν ως μύθος στα 90s.
Διαθέτει κάμποσα ωραία πλάνα και φωτογραφία και φωτισμό. Γενικώς, τεχνική επένδυση.
Έχει κάποια αρκετά δυνατά σεναριακά σημεία.
Τα πλην του Αυτή Η Νύχτα Μένει
Γράφτηκε κάπου και στο Twitter και είναι αλήθεια. Είναι σαν κάποιος να κάνει spin off σειρά από το Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς. Έχει στοιχεία που μοιάζουν με ξεπατικωσούρα. Κι αυτό, σπανίως έχει εξελιχθεί καλά.
Αν μια σειρά είναι εποχής, τότε πρέπει αυτή η εποχή να αποτυπωθεί πλήρως. Όπως ήταν. Το να προσπαθείς να την ωραιοποιήσεις και να σβήσεις τις ασχήμιες της, αλλοιώνει την εξ αρχής πρόθεση και κάπου στην πορεία θα φανεί άκυρο. Δεν ξέρω πόσοι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων θα έλεγαν για παράδειγμα το ’80 «όταν μια γυναίκα λέει όχι, είναι όχι».
Ελπίζω η διάρκεια των επεισοδίων να μην είναι τέτοια.
Πόσοι μπορούν να εντοπίσουν διαφορές στην υφολογία και στο περιτύλιγμα της επικοινωνίας της σειράς προς το κοινό, σε σχέση με τον Σασμό ή τον Παράδεισο των Κυριών; Ο ALPHA βρήκε μια συνταγή και πάει να την ξεζουμίσει.
Συνοψίζοντας, το Αυτή Η Νύχτα Μένει, δεν έχει τα στοιχεία που θα το κάνουν να ξεχωρίσει, να πεις ότι έχει τον δικό του αποκλειστικό θεατή κι όχι κάποιον που καταναλώνει όλα τα δράματα της τηλεόρασης με την ίδια κρίση και τα βάζει στο ίδιο καζάνι.
Θα κάνει μια χαρά τηλεθέαση γιατί είναι στον ALPHA και είναι μια δραματική σειρά, αλλά θα μπει σε μια συνθήκη καταναγκασμού να τραβάει την πλοκή από τα πόδια και να την τεντώνει ασταμάτητα κι αυτό ποτέ δεν οδήγησε σε κάτι καλό.
Αν καταφέρει να ξεπεράσει τους 2-3 όχι τόσο χαμηλούς σκοπέλους, τότε θα είναι μια από τις 2-3 καλύτερες της σεζόν. Αν όχι, δεν θα χαρακτηριστεί ποτέ κακή σειρά, κατά βάση λόγω του καστ.
Στέργιος Πουλερές/menshouse.gr
καμιά σχέση η ταινιάρα του Παναγιωτόπουλου με αυτό το πράγμα. Απορώ πως λέει ότι βασίζεται στο βιβλίο του Αλεξανδρή. Καμία σχέση ούτε σαν πλοκή ούτε σαν υπόθεση. Το μόνο κοινό σημείο ανάμεσα στα 2 αυτά έργα τα επαρχιακά σκυλάδικα. Κουρής και Μαξίμου άφησαν εποχή με τις φοβερές ερμηνείες τους τότε. Αυτό που παίζει τώρα πιο πολύ spin off της “Μπαλάντας της τρύπιας καρδιάς” (της ταινίας του Οικονομίδη) μου φαίνεται παρά της ταινίας του Παναγιωτόπουλου. Παίζουν και 4 ηθοποιοί απ’ την “Μπαλάντα” σε αυτή την σειρά (Μπισμπίκης,Τσορτέκης,Παπαδοπούλου και Γιαννόπουλος)
εμένα μου έκανε εντύπωση που βλέπω τον Μπισμπίκη με κοστούμι και όχι με το μαύρο φανελάκι.
Όπου το βλέπεις είτε με την Βανδή, είτε σε διαφημίσεις, πάντα είναι με το μαύρο φανελάκι. Εχει γίνει ένα με το σώμα του, έχει κολλήσει πάνω του.
Αν δεν είχε το όνομα και την παρακαταθήκη της ταινιάρας που άφησε εποχή, δεν θα το έβλεπε ούτε το 1/10. Μένω στην ανάμνηση της ταινίας με το φοβερό τραγούδι και την ερμηνία της Παπίου. ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ.
Η ελληνικη τιβι εχει πολυ τρας…..ουτε καν τα νεα δεν αξιζουν. Απο ποιότητα των ειδήσεων και απο παρουσιαστές. Βλεπεις τις γυναικες με γόβες που παραμορφώνουν τα ποδια τους σαν «σίγμα τελικό» και στεκοντε σαν πελεκάνοι. Και οι αντρες το παιζουν ή βαριά πεπόνια ή τα χαλαρά τζοβενακια…….ποιος πιστευει τετοιες φιγούρες και γλάστρες;;;; Ελεος….