Τι επιδιώκει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με το προσφυγικό, με τη νέα προσφυγική κρίση, με την οποία απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και ως πρώτη χώρα υποδοχής την Ελλάδα;
Όπως φαίνεται, το σχέδιο του Τούρκου Προέδρου έχει τουλάχιστον τρεις στοχεύσεις.
Η πρώτη είναι πράγματι αυτή που γράφεται ευρέως, δηλαδή να εκβιάσει για χρήματα -για την ακρίβεια για «λύτρα»- την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η δεύτερη είναι να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως «ασύμμετρη απειλή» και ως «όπλο» εάν χρειαστεί για να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα, σε συνδυασμό με ένα θερμό επεισόδιο στο Λύκιο Πέλαγος (Καστελόριζο) στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, κάτι για το οποίο έχουμε προειδοποιήσει ως «Νέα Σελίδα» στο φύλλο μας στις 27 Ιουλίου.
Στην παρούσα φάση -σε συνδυασμό με την πρώτη επιδίωξή του- «τσεκάρει» τα αντανακλαστικά μας.
Η τρίτη στόχευσή του, που τέθηκε από την πλευρά του τις προηγούμενες ημέρες ως νέα απαίτηση, αφορά τη βόρεια Συρία (συριακό Κουρδιστάν) και τη δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» στο έδαφος της Συρίας ανατολικά του ποταμού Ευφράτη κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία.
Ενώ είχε καταλήξει στις 7 Αυγούστου σε μια συμφωνία με τους Αμερικανούς, που προβλέπει απομάκρυνση από τα σύνορα σε βάθος 5 χλμ. των βαρέων κουρδικών όπλων και των κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), σε συνδυασμό με τη διεξαγωγή κάποιων κοινών αμερικανοτουρκικών περιπολιών στην παραμεθόριο στο συριακό έδαφος, ο Τούρκος πρόεδρος άλλαξε μονομερώς τα συμφωνηθέντα συνδέοντάς τα με το προσφυγικό.
Έτσι, την Πέμπτη απαίτησε εκ νέου να καταλάβει στρατιωτικά τη βόρεια Συρία, σε βάθος τουλάχιστον 30 χλμ κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, όχι μόνο για να απομακρύνει την κουρδική «απειλή» αλλά και για να εγκαταστήσει σε αυτή την περιοχή τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή ζουν στην Τουρκία.
Μάλιστα, όπως τόνισε ο ίδιος, θέλει να οικοδομήσει νέες πόλεις στο συριακό Κουρδιστάν, πράγμα που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από εποικισμό με στόχο να αλλοιώσει και στο τέλος να αλλάξει τη δημογραφία της περιοχής με Σύρους σουνίτες και φιλοϊσλαμιστές.
Η Τουρκία ήδη πραγματοποιεί εποικισμό στον κουρδικό θύλακα της Αφρίν, στη βορειοδυτική Συρία, που κατέλαβε στις 24 Μαρτίου 2018 μετά από δύο μήνες μαχών με τους Κούρδους πολιτοφύλακες.
Ο γηγενής κουρδικός πληθυσμός αναγκάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του να καταφύγει πρόσφυγες σε άλλες περιοχές της Συρίας και η τουρκική κατοχή δίνει τα σπίτια τους σε οικογένειες προσφύγων Σύρων φιλότουρκων ισλαμιστών.
Ο Τούρκος πρόεδρος παινεύεται μάλιστα ότι έχει εγκαταστήσει 300.000 ανθρώπους στις περιοχές που κατέχει ο τουρκικός στρατός.
Πρόκειται για επανάληψη της επιχείρισης εποικισμού της κατεχόμενης Κύπρου.
Στην εύλογη απορία, γιατί οι Σύροι πρόσφυγες που ζουν στην Τουρκία δεν επιστρέφουν στα σπίτια τους, αφού το μεγαλύτερο μέρος της χώρας τους έχει απελευθερωθεί από τους τζιχαντιστές και ελέγχεται είτε από το καθεστώς της Δαμασκού, είτε (ανατολικά του Ευφράτη) από τη Ομοσπονδιακή Δημοκρατική Επικράτεια της Βόρειας Συρίας, η απάντηση είναι ότι πρόκειται για φιλοϊσλαμιστές.
Το σχέδιο του Τούρκου προέδρου είναι, τηρώντας τον Όρκο του Έθνους (Misak-ı Millî) του 1920, να επεκτείνει την τουρκική επικράτεια σε ολόκληρη τη βόρεια Συρία, δημιουργώντας αρχικά μια «ζώνη» που θα κατοικείται από πληθυσμούς φίλα προσκείμενους στον νεο-οθωμανισμό του, η οποία θα αυτοδιοικείται ως ψευδοκράτος με την προστασία τουρκικού κατοχικού στρατού (όπως και στην Κύπρο) πριν ενωθεί στο μέλλον με την Τουρκία.
Προϋπόθεση επιτυχίας αυτού του σχεδίου είναι ο εκτοπισμός, η εθνοκάθαρση, του κουρδικού πληθυσμού
