Εύσημα δίνει στην Αθήνα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) για τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας που εφάρμοσε. Με ένα εκτενές άρθρο στην ιστοσελίδα του, ο ΠΟΥ, κάνει ένα ιδιαίτερα θετικό αφιέρωμα στις σημαντικές προσπάθειες του Δήμου Αθηναίων για τον περιορισμό της διασποράς της πανδημίας του κορονοϊού στην πρωτεύουσα και την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού.
Στο σχετικό άρθρο με τίτλο «Η Αθήνα προστατεύει τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες στη διάρκεια του Covid-19», η ελληνική πρωτεύουσα παρουσιάζεται ουσιαστικά ως πόλη-πρότυπο, στην προστασία των ευπαθών ομάδων πολιτών. «Η Αθήνα, είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο, με τον επιβλητικό Παρθενώνα να δεσπόζει στην πόλη ως υπενθύμιση επιμονής και αντοχής. Με τα χρόνια έρχεται συχνά η σοφία» ξεκινά το αφιέρωμα. Κι αφού επισημαίνεται ότι ενώ o Covid-19 σάρωνε την Ευρώπη, η Ελλάδα άρχισε να εφαρμόζει μέτρα σε εθνικό επίπεδο για τον περιορισμού του ιού, όπως η ακύρωση μεγάλων δημόσιων συγκεντρώσεων και μέτρων lockdowns, τονίζεται χαρακτηριστικά για την Αθήνα ότι «ακολούθησε πιστά αυτά τα μέτρα, ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με εμπειρογνώμονες από όλους τους τομείς για την προστασία των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων».
«Η Αθήνα γνώριζε ότι αυτά τα αυστηρά μέτρα θα επηρέαζαν σε μεγάλο βαθμό τις ευάλωτες ομάδες που θα αντιμετώπιζαν απομόνωση, δυσκολία στην πρόσληψη υπηρεσιών θεραπείας και αποκατάστασης, καθώς και μειωμένη πρόσβαση σε κοινωνικά προγράμματα. Αυτές οι ομάδες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης COVID-19 και μάλιστα με σοβαρότερη εξέλιξη της νόσου» επισημαίνεται στο άρθρο ενώ, μεταξύ άλλων, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις δυο νέες δομές του Δήμου που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της πανδημίας: Στο Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων και στο εξειδικευμένο Κέντρο για άτομα ουσιοεξαρτημένα. Καθώς επίσης και στη σημαντική πρωτοβουλία του Δήμου, με τις ομάδες του, οι οποίες απαρτίζονται από εξειδικευμένο προσωπικό και επισκέπτονται, φροντίζουν και ενημερώνουν σχετικά, άστεγους, μετανάστες κ.ά., στα σημεία όπου βρίσκονται.
Αναφορά γίνετα και ι στον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, φιλοξενώντας δηλώσεις του, στις οποίες υπογραμμίζει: «Αυτές οι πολύ δύσκολες στιγμές μας έχουν διδάξει ότι το καλύτερο αποτέλεσμα έρχεται πάντα με την συνεργασία και τις συνεπείς προσπάθειες. Όταν η πόλη και η κοινωνία των πολιτών ενώνουν τις προσπάθειές τους, το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από καρποφόρο, καθώς μαζί μπορούμε να ανοίξουμε μια ολοένα και πιο ασφαλή ομπρέλα πάνω από τους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς. Σε αυτή τη μάχη ενάντια στο χρόνο, κανείς δεν πρέπει να μείνει πίσω».
Τέλος, παραθέτει και σχετική δήλωση της εκπροσώπου του ΠΟΥ για την Ελλάδα, Marianna Trias, η οποία τονίζει ότι «ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υποστηρίζει την Ελλάδα με προώθηση και τεκμηριωμένη πολιτική καθοδήγηση για τον COVID-19 και πολλά περισσότερα. Η προσέγγιση “φροντίζουμε ολόκληρη την κοινωνία” δεν αφήνει κανέναν πίσω και ενισχύει τα καλύτερα κοινωνικά πρότυπα δημιουργώντας μια νέα θετική νόρμα που ελαχιστοποιεί το στίγμα και τις διακρίσεις».
Τα εύσημα του Π.Ο.Υ., έφεραν στο μυαλό μου, κάποια άλλα εύσημα, που έδινε συχνά – πυκνά η διεύθυνση του σχολείου που φοιτούσα, σε έναν γονέα …
Χρόνια δύσκολα, τα παιδικά μας χρόνια, πριν από κάποιες δεκαετίες, στην επαρχία …
Τα παιδιά της εποχής αυτής (μεταπολεμικά), περνώντας την καθημερινότητά τους μεταξύ σφύρας και άκμονος, ήταν παιδιά σκληραγωγημένα, φιλότιμα, εργατικά, ικανά, ριψοκίνδυνα, αλλά και ανυπάκουα, απείθαρχα, ατίθασα, που έκαναν δύσκολο το έργο των δασκάλων, οι οποίοι με την βίτσα (= λεπτό και ευλύγιστο κλαδί δέντρου) στο χέρι, προσπαθούσαν να τα τιθασεύσουν «για το καλό τους», δίνοντας παράλληλα και τις αντίστοιχες συμβουλές στους γονείς για τον τρόπο επιβολής της πειθαρχίας και εκτός σχολείου (ξύλο στο ξύλο, βία στη βία, το ξύλο βγήκε απ΄τον παράδεισο), «για το καλό των παιδιών» …
Ο μπάρμπα-Βασίλης, ένα ήσυχο και καλοκάγαθο ανθρωπάκι, που δεν ήθελε να τον «ντροπιάζει» ο δάσκαλος για τα φασαριόζικα καμώματα του γιού του, Κωστάκη, εφήρμοζε με αυστηρότητα την «τακτική της πειθαρχίας» κατ΄οίκον, όπως την εκτελούσε με βαναυσότητα και ο δάσκαλος στο σχολείο, «για το καλό του παιδιού» …
Ο μπάρμπα-Βασίλης, περηφανευόταν για τα εύσημα που έπαιρνε από τον διευθυντή του σχολείου, επειδή είχε καταφέρει να βάλει σε «καλούπια» τον Κωστάκη, ένα πανέξυπνο και λεβέντικο αγόρι – πρώτος στα μαθήματα και στις αθλητικές επιδόσεις, αρχηγός της τάξης- , μέχρι που μία ημέρα μάθαμε ότι ο Κωστάκης, ανέβηκε ψηλά στην δεξαμενή (υδραγωγείο) του χωριού και έπεσε από μεγάλο ύψος, βάζοντας απρόσμενο και άδοξο τέλος στην ζωή του …
Δεν άντεξε το ξύλο ;
Δεν άντεξε την πίεση ;
Δεν άντεξε τις προσβολές ;
Δεν άντεξε τον παραλογισμό ;
Δεν άντεξε την αιχμαλωσία του ελεύθερου πνεύματός του ;
Δεν άντεξε την χειραγώγησή του ;
Μόνον ο ίδιος γνώριζε την αιτία που τον ώθησε να κάνει το απονενοημένο διάβημα, σε αυτήν την –κατά τα άλλα- ξένοιαστη, τρυφερή και εύθραυστη ηλικία … Βλέπεις, τότε δεν είχαμε τηλε-παράθυρα, τηλε-ιθύνοντες, τηλε-συμβούλους, τηλε-δικαστές, να αποδώσουν ευθύνες …
Χάθηκε το παλληκαράκι, παίρνοντας μαζί του τα απραγματοποίητα όνειρά του για την ζωή, καθώς και τα παράπονά του για ό,τι δεν πρόλαβε να ζήσει στην σύντομη ζωή του …
Το έκλαψαν και οι πέτρες το λεβεντόπαιδο …
Το έκλαψαν και οι δυνάστες του και ηθικοί αυτουργοί της αυτοκτονίας του …
Ο δάσκαλος εξήρε στην εξόδιο ακολουθία, την εξυπνάδα, το θάρρος, τις ικανότητες, τις δεξιότητες, το ακέραιον του χαρακτήρα του Κωστάκη …
Μετανοιωμένος και απαρηγόρητος ο μπάρμπα-Βασίλης για την καθημερινή βία που του ασκούσε, με ασήμαντες αφορμές (συνήθεις αταξίες / σκανδαλιές ενός παιδιού), με αντίτιμον τα εύσημα του σχολείου …
Χαμένη στον κόσμο της, η μανούλα του, η κυρα-Αναστασία, αποχαιρέτισε το σπλάχνο της στην τελευταία του κατοικία, για τις σκανδαλιές του οποίου κρυφογελούσε («θα μεγαλώσει και θα στρώσει» έλεγε), αλλά δεν τολμούσε να υψώσει φωνή στον αυστηρό σύζυγο και πατέρα, για να αποτρέψει την βία …
΄Εφυγε άδικα το παλληκάρι … ΄Εμειναν, βεβαίως, τα εύσημα (!!!) …
Να, τώρα και ο Π.Ο.Υ., που έρχεται να δώσει τα εύσημα στον δυνάστη του Λαού, για τα δυσβάσταχτα μέτρα που εφαρμόζει στις πλάτες του Λαού, «για το καλό του» …
Και φυσικά, μετά την εξόντωση του Λαού, θα βγει μπροστά ο Δυνάστης και ο Π.Ο.Υ., να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα και να εξάρουν τον ακέραιο χαρακτήρα του Λαού, που έσκυψε το κεφάλι και πειθάρχησε στην παράνοια που του επεβλήθη, απλά για να εισπράξει τα εύσημα ο Δυνάστης από τον Π.Ο.Υ. –
ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ !!!
Ποιος ΠΟΥ ο ΠΟΥ……στης ; 😉