Μαρτυρίες : υπερήλικες ήρωες για τις Μάχες του ’40 και την πορεία τους προς το Ελληνοαλβανικό Μέτωπο
«Στο λόγο μου. ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια, το ορκίστηκα στον πατέρα μου».
Την μνήμη της αντίστασης κατά του φασισμού διατηρούσαν ζωντανή πρώην στρατιώτες του Ελληνοαλβανικού Μετώπου, οι οποίοι αφηγήθηκαν τις πολεμικές συγκρούσεις με τους Ιταλούς στρατιώτες στα βουνά της Πίνδου και της Μακεδονίας.
O Αριστείδης Κασάραςκαι ο Αριστοτέλης Παπαντώτης
έζησαν τα γεγονότα με το όπλο στο χέρι.
Θυμούνται την ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και διηγούνται στον τηλεοπτικό σταθμό «Αχελώος TV», με κάθε λεπτομέρεια την πορεία απο την Αιτωλοακαρνανία προς το μέτωπο και τις μάχες που πήραν μέρος στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των μακεδονικών βουνών.
«Όταν κηρύχθηκε ο Πόλεμος του 1940 υπηρετούσα τη θητεία μου στο Μεσολόγγι, στο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων. Το 39ο Σύνταγμα , πήρε εντολή να κινηθεί αμέσως προς το Μέτωπο. Ξεκινήσαμε με το τρένο από το Μεσολόγγι για να φθάσουμε Αγρίνιο όπου και κάναμε παρέλαση μέσα στην πόλη. Δεν ξέραμε ότι πάμε στο μέτωπο για να πολεμήσουμε, στο κέντρο είχαν πει ότι μας πάνε στην Άρτα για να μας εκπαιδεύσουν στα νέα όπλα , από τις φωνές του κόσμου μάθαμεότι κηρύχθηκε πόλεμος.-Ζήτω η Ελλάς – Ζήτω ο πόλεμος-.
Στην συνέχεια με μουλάρια και άλογα, με άθλιες καιρικές συνθήκες, βαρύ χειμώνα, πλημμύρες, χιόνια και φθάσαμε στα Γιάννενα. Ήμουν φορτωμένος
είκοσι οκάδες στην πλάτη, οπλισμό και εφόδια. Προχωρούσαμετις νύχτες και τις μέρες
κρυβόμασταν. Στις 8 Δεκεμβρίου ο ελληνικός στρατός κατέλαβε το Αργυρόκαστρο. Πήραμε εντολή νακατευθυνθούμε προς τα εκεί.
Ξεκινήσαμε μεσάνυχτα και προχωρούσαμε με μεγάλες δυσκολίες. Χιόνιζε ασταμάτητα.Δώσαμε την πρώτη μας μάχη στο χωριό Βασιλικό, βρήκαμε τους Ιταλούς γερά οπλισμένους, με πολεμικό υλικό και υπεράριθμους σε σχέση με εμάς, και όμως
ριχτήκαμε επάνω τους με μοναδική δύναμη τις ξιφολόγχες και τους πήραμε στο ποδάρι, τους κυρίευσε ο φόβος, τους πήραμε κυνηγώντας.
Κατευθυνθήκαμε προς το Ύψωμα Παπακώστα από όπου είχαν οπισθοχωρήσει οι Ιταλοί…
Προχωρούσαμε και το χιόνι έπεφτεπυκνό. Ξεπερνούσε τους 80 πόντους.
Οι σφαίρες σφυρίζανε δίπλα μας.
Το κρύο ήταν τσουχτερό, το χιόνι δυνάμωνε, τα πόδια μας σιγά – σιγά άρχισαν να μην μας κρατούν,από το κρύο δεν τα ορίζαμε.
Γίνεται η επίθεση,καταλαμβάνουμε το φυλάκιο των Ιταλών. Δεν είχαμε αρκετά πολεμοφόδια και οι Ιταλοί υπερτερούσαν. Είχαν πολυβόλα, πολεμοφόδια και όμως εμείς είχαμε δύναμη και θέληση, δεν αφήναμε σφαίρα να πάει χαμένη, να μην βρει Ιταλό».
Οι δύο ηλικιωμένοι, αφηγήθηκαν εικόνες «φωτιάς και θανάτου» παντού τριγύρω τους στο μέτωπο και λένε με συγκίνηση πως θα τους συντροφεύουν για πάντα «οι εικόνες από τους νεκρούςσυμπολεμιστές». «Έχω κάτσει καιμια εβδομάδα νηστικός. Εκεί να πολεμάω χωρίς τροφοδοσία καινερό», θυμάται ο κ. Κασάρας, οποίος με ανάστημα γίγαντα δηλώνει: «Στο λόγο μου. ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια, το ορκίστηκα στον πατέρα μου».
Σεμνοί, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμοι και
πράοι, χωρίς να κάνoυν χρήση των τίτλων τους, αναφέρονται στους αγώνες, στο μέτωπο κι την αντίσταση που του χάρισαν μετάλλια, τραύματα και τονίζαν: «Πέφταμε, σηκωνόμασταν, ξαναπέφταμε και πάλι σηκωνόμασταν και συνεχίζαμε. Δεν μπορούσαμε να σταθούμε, δεν έπρεπε, ήταν ανάγκη να νικηθεί ο εχθρός, δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μας σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης», τόνιζε ο κ. Κασάρας. «Δοξάζω το Θεό που έζησα, παρόλο που πέρασα τόσα.
Πόλεμος, κακουχίες, πείνα, ψείρες, κρυοπαγήματα, διαμπερές τραύμα. Στην προσπάθειά μου να βγάλω αναπηρική σύνταξη, όταν τελείωσε ο πόλεμος, συνάντησα τις πόρτες της πατρίδας μαςκλειστές, πήγαινα σε υπηρεσίες και υπουργεία και δεν έβγαζα άκρη».
Δείτε το βίντεο
Δέν αξίζουμε ούτε τήν Ελληνική σημαία να βγάζουμε μπροστά σε αυτά τα παλικάρια, μπροστά σε αυτούς τούς ΕΛΛΗΝΕΣ,ακόμα και τη σημαία μας τήν έχουμε μαγαρίσει,τήν έχουμε κάψει,τήν έχουμε χλευάσει, τήν έχουμε υποστείλει.
Είμαστε ανάξιοι απόγονοι τών προγόνων μάς σε όλα τα επίπεδα, η μεταπολίτευση κατάφερε να μας κάνει Αμερικανέλληνες με τραβεστί νοοτροπία,ιδεολογία και τρόπο ζωής.
Αιωνία τούς η μνήμη, τιμή και δόξα σε όλους τούς πολεμιστές τού ’40, τιμή και δόξα στήν γενιά τών αετών.
Εχω δεί τό βίντεο τρεις με τεσσερες φορές.Τούς θαυμάζω γιατί είνει πραγματικοί ήρωες.Αυτοί έκαναν τήν εποποιία τού 1940.Ενας λακές ένα σκύβαλο ο γουρλομάτης απαγορεύει τήν 28η Οκτωβρίου 1940 γιατί τό απαίτησε η Μέρκελ καί οι Εβραίοι.Πως καταντήσαμε έτσι.Αντί γιά ήρωες μάς κουμαντάρουν ξενικίνητοι καθίκια πού καταδιώκουν τούς πατριώτες.Στήν κηδεία καί στό μνημόσυνο τού εονπμάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα ούτε ένας κγβερνήτικός αντιπρόσωπος.
Γιάννης Λάκων
Αυτή είναι πραγματική θυσία ηρώων προγόνων, οι οποίοι, αψηφώντας κακουχίες, πείνα, ψείρες, κρυοπαγήματα, διαμπερή τραύματα, πολεμούσαν για την Πατρίδα … ΄Οχι η “θυσία” του Τσιόδρα που στερήθηκε για κάποιους μήνες την ταβέρνα κι έχει το απύθμενο θράσος να συγκρίνει την δική του “θυσία” από την άνεση του γραφείου του και την ασφάλεια του σπιτιού του, με την ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ των Ελλήνων Αγωνιστών, οι οποίοι μάχονταν με απαράμιλλο ηρωϊσμό, πάνω στα χιονισμένα βουνά, κάτω από αντίξοες συνθήκες …
Κατάλαβες κύριε Τσιόδρα τί σημαίνει Θυσία ;
Οι ΄Ελληνες πρόγονοι θυσιάστηκαν για τα ύψιστα ιδανικά του ΄Εθνους χωρίς την ελαχίστη οικονομική ανταμοιβή, σε αντίθεση με εσάς τους “ειδικούς” (πολιτικούς, λοιμωξιολόγους, δημοσιογράφους, καναλάρχες, κλπ.), που, στον βωμό της οικονομικής σας ανταμοιβής (κάποιων εκατομμυρίων ευρώ), τρομοκρατείτε τον κόσμο με έναν ιό και επιβάλλετε φασιστικά την φίμωση, την ανελευθερία, την οσφυοκαμψία, τον εξευτελισμό, τον αφελληνισμό …