Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς -και αυτό αφορά πρωτίστως τους πολιτικούς του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ- ότι επειδή κέρδισε τις τουρκικές εκλογές, με νοθεία εννοείται, ο Ταγίπ Ερντογάν, θα ανοίξει ο δρόμος για τη λύση του Κυπριακού και των υπολοίπων προβλημάτων που δημιουργεί η κατοχική δύναμη για την Ελλάδα στο Αιγαίο, και για την Κυπριακή Δημοκρατία στην κυπριακή ΑΟΖ.
Βεβαίως, όπως γράψαμε πολλές φορές, θα μπορούσε και αύριο να κλείσει το Κυπριακό προσφέροντας στον Ερντογάν το νησί στο πιάτο. Θα μπορούσε και αύριο να γίνει μία “διευθέτηση” στο Αιγαίο. Αλλά αυτό πως θα μπορούσε να συμβεί; Ποιος έχει τα κότσια από τους πολιτικούς στην Ελλάδα και την Κύπρο, να βάλουν την υπογραφή τους σε κείμενα συμφωνίας που θα παραδίδουν την Κύπρο και το Αιγαίο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας;
Και ειλικρινώς το λέω, ευτυχώς είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι τούτος είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να ξεμπερδεύουν με την Κύπρο και το πρόβλημά της. Για να ξεμπερδεύουν και με το Αιγαίο, που “γκριζαρίστηκε” με ευθύνη των Ελλήνων πολιτικών.
Και εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσω ένα ζήτημα, που απασχολεί πολλούς οπαδούς του σχεδίου Ανάν, οι οποίοι νοιώθουν ότι τους μειώνουμε όταν καταγράφουμε το γεγονός πως εκείνο το κείμενο του τότε γενικού γραμματέα ήταν φιλοτουρκικό και ρατσιστικό. Πρώτα απ’ όλα δεν είναι όλοι οπαδοί της «όποιας λύσης». Όσοι υποστηρίζουν την «ότι νάναι διευθέτηση» είναι λίγοι και ξεφωνημένοι. Και είναι και ασήμαντοι. Η μάζα που υποστήριξε το σχέδιο Ανάν δεν έχει σχέση με τους υποστηρικτές της «όποιας λύσης»…
Το να υποστηρίζει κανείς τη λύση του Κυπριακού, δεν τον καθιστά …«προδότη». (Και σημειώνω εδώ ότι αυτή τη λέξη δεν την έχω στο λεξιλόγιο μου για κανένα εκτός των ηγετών της χούντας των Αθηνών. Για κανένα άλλο).Το θέμα είναι ποια λύση; Διότι αυτή που διαπραγματεύεται ο σημερινός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι προβληματική και στο τέλος θα συμβεί αυτό που φοβάται: Θα μετατραπεί το νησί σε Λίβανο και στο τέλος θα μιλάμε για τη «Νέα Κύπρο» σε κάποιο περίχωρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Ακούω τον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άνδρο Κυπριανού, που νοιώθει προδομένος από τον κ. Αναστασιάδη -και αν θέλουν, ας μας πουν και εμάς ποιος πρόδωσε τι- αλλά και τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, να πάλλεται από ενθουσιασμό μιλώντας για τη λύση, και δεν μπορώ να καταλάβω σε ποιόν πλανήτη ζουν. Διότι εάν πατούν τα πόδια τους στη γη, δεν είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται πως η λύση ή η διευθέτηση δεν εξαρτάται καθόλου, μα καθόλου, από εμάς τους Ελληνοκύπριους. Εκτός βεβαίως αν έχουν αποφασίσει να αυτοκτονήσουν, αλλά αφού πήραν τέτοια απόφαση, ας την υλοποιήσουν μόνο για τους εαυτούς τους. Δεν μπορούν να παρασύρουν μαζί τους τον κυπριακό λαό.
Ο Άνδρος Κυπριανού είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση. Πιστεύω πως ένας καλός ψυχολόγος θα αποφασίσει ότι πάσχει από το σύνδρομο του ατόμου που συνεχώς παραπονείται, έστω και αν δεν υπάρχει κανένας λόγος. Δεν τον βοηθά καθόλου και η φωνή του και βγάζει προς τα έξω -όταν αναφέρεται στους Τουρκοκύπριους- μία εικόνα καταθλιπτική.
Πρέπει να το δει το θέμα του. Διότι σε μένα που τον παρακολουθώ επισταμένα δίνει την εντύπωση πως είναι έτοιμος να κλάψει για τους «αδικημένους» Τουρκοκύπριους, οι οποίοι εκμεταλλεύονται και την κατοχή, εκμεταλλεύονται και την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έχουν δίπορτο και τα «παίρνουν» και από τον κατακτητή, αλλά και από το θύμα του κατακτητή. Ο κ. Κυπριανού ας κλάψει και καμιά φορά για τους πραγματικά αδικημένους Ελληνοκύπριους. Δεν βλάφτει…
Όσον αφορά τον κ. Νεοφύτου, την μεγαλύτερη πολιτική «μουσίτσα» της Κύπρου, είμαι βέβαιος ότι δεν πιστεύει τίποτα απ’ όσα λέει. Τίποτα, μα τίποτα. Σας φαίνεται άνθρωπος που μπορεί να συμφωνήσει με τον Άνδρο Κυπριανού σε οτιδήποτε, και ειδικά στο εθνικό θέμα; Όμως, καταφέρνει να πείθει όλους ότι είναι βαθιά η επιθυμία του για τη λύση, ακόμα και την «όποια λύση» παίζοντας ένα παιγνίδι, που εκφράζει απόλυτα η εξής φράση: «να ρίξουμε τη μπάλα παρακάτω»…
Αυτή είναι η δυστυχία της Κύπρου. Ότι τα δύο μεγάλα κόμματα του νησιού, έχουν εγκλωβιστεί σε αυτή τη θέση «να λύσουμε το Κυπριακό διότι έρχεται η καταστροφή του τόπου», και δεν κάθονται κάτω, με σοβαρότητα και αγάπη στην πατρίδα, και να καταλήξουν σε μία διαφορετική στρατηγική, για να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα του Ταγίπ Ερντογάν.
Εγώ ερωτώ ευθέως τον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτά που λέει για το Κυπριακό τα ομολόγησε και στους γείτονες της Κύπρου; Και αν τα είπε ποτέ στους Ισραηλινούς και στους Αιγύπτιους τι του απάντησαν;
Πρώτον, δεν πιστεύω ότι τόλμησε να εξηγήσει καν τη θέση του στο Τελ Αβίβ και το Κάιρο, και Δεύτερον, αν τολμούσε θα του απαντούσαν κλασσικά: Μην φέρεις στη στρατηγική συνεργασία μας τους ισλαμιστές της Τουρκίας. Αυτό δεν θέλει στην πραγματικότητα και ο κ. Νεοφύτου;
Αυτή η σπουδή και αυτή η δήθεν αποφασιστικότητα να δείξει η Λευκωσία στον γενικό γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες ότι «απαιτεί λύση χθες» θα εγκλωβίσει ξανά τον κ. Αναστασιάδη σε μία διαδικασία-εξπρές αυτή τη φορά, και ή θα παραδοθεί το νησί βορά στις διαθέσεις του Ερντογάν ή θα πάμε σε αναγκαστική διχοτόμηση, μία διευθέτηση που θα καταδικαστεί από τους ιστορικούς και θα γραφτεί με μελανά χρώματα στην ιστορία του νησιού. Είναι πιο έντιμο και πιο υπεύθυνο να πει ο πρόεδρος της Κύπρου στους ξένους συνομιλητές του, ότι ούτε στη διχοτόμηση στοχεύει, αλλά ούτε ότι η διζωνική δικοινοτική πάει στην Κύπρο. Πρώτα απ’ όλα είναι ρατσιστική διότι διαχωρίζει τους Κύπριους, και δεύτερον ικανοποιεί απόλυτα την Τουρκία.
Ουσιαστικά, οι Κύπριοι πολιτικοί έχουν οδηγήσει τον λαό και την Κύπρο σε αδιέξοδο. Και στο σημείο που να λένε αρκετοί πολίτες πως ότι «θέλει ας γίνει», και η πλειοψηφία να απαντά «εμείς από εδώ, αυτοί από εκεί». Αλλά αυτό λέγεται διχοτόμηση.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Αιγαίο. Έλληνες πολιτικοί δέχθηκαν τις “γκρίζες ζώνες”. Και οδήγησαν την Ελλάδα σε μία συνεχή περιπέτεια με τους Τούρκους… Οι οποίοι δεν θέλουν μόνο διχοτόμηση του Αρχιπελάγους, αλλά και μερικές εκατοντάδες νησιά και βραχονησίδες…
πηγή: hellasjournal
