Όλο και περισσότεροι νέοι γονείς διαλέγουν την αρχαιοελληνική οδό, όταν προσπαθούν να αποφασίσουν τι όνομα θα δώσουν στο μωρό…
τους. Αποφύγαμε τα κλασικά και αγαπημένα αρχαιοελληνικά ονόματα, όπως Νεφέλη, Ερατώ, Ισμήνη κ.λπ., και φτιάξαμε μια λίστα με δέκα κοριτσίστικα, εντυπωσιακά ονόματα Θεών, Μουσών, Νυμφών και προσωπικοτητών της αρχαίας Ελλάδας.

Αμαρυλλίς

Αν ψάχναμε το αντίστοιχο όνομα της Ορθοδοξίας, μάλλον θα καταλήγαμε στο «Ευλαμπία», αφού το όνομα Αμαρυλλίς, λέγεται ότι προκύπτει ετυμολογικά απ’ το αρχαίο ρήμα «αμαρύσσω» που σημαίνει «λάμπω/ ακτινοβολώ». Απαστράπτον και πολύ χαριτωμένο, ίσως είναι αυτό που ψάχνετε για τη μικρή σας.

Βρισηίδα

Την γνωρίζουμε από την πρώτη ραψωδία της Ιλιάδας, όπου Αγαμέμνονας και Αχιλλέας τσακώνονται για το χατίρι της (στο περίπου). Το πραγματικό της όνομα ήταν Ιπποδάμεια ή Αστυνόμη, αλλά έμεινε γνωστή μ’ αυτό το εντυπωσιακό όνομα ως κόρη του Βρισέα, βασιλιά ή ιερέα της Λυρνησσού, πόλης που σύμφωνα με τον μύθο κατελήφθη από τον Αχιλλέα. Η ιστορία της μπορεί να μην είναι ευχάριστη (ο Αχιλλέας σκότωσε τον σύζυγο και τα τρία της παιδιά πριν την αιχμαλωτίσει) αλλά το όνομά της είναι οπωσδήποτε επιβλητικό.

Διώνη

Ανήκει στην πρώτη γενιά των θεών και σύμφωνα με μία απ’ τις εκδοχές, ήταν κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Κατά τον Όμηρο αλλά και τον Πλάτωνα ήταν μητέρα της Αφροδίτης (της οποίας πατέρας ήταν -για μαντέψτε!- ο Δίας). Μικρό, γλυκό και θεϊκό.

Ηώ(ς)

Ποιο όνομα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα σε επίπεδο συμβολισμού, απ’ αυτό που, κατά την ελληνική μυθολογία, ανήκει στην θεότητα-προσωποποίηση της αυγής. Αδελφή του Ήλιου και της Σελήνης και κόρη Τιτάνων, η Ηώς φημιζόταν για την απαράμιλλη χάρη και την ομορφιά της και εξαιτίας αυτής ακριβώς της ομορφιάς και της περιπέτειάς της με τον Άρη, προκάλεσε την κατάρα της Αφροδίτης: ο βίος της έμελλε να είναι πλήρης ειδυλλίων αλλά κενός ικανοποίησης. Ξεχάστε τα όμως αυτά τα θλιβερά -το όνομα παραμένει θαυμάσιο.

Θάλεια

Η Θάλεια, μία εκ των εννέα Μουσών, ήταν θεότητα που εκπροσωπούσε την ευθυμία -προσέξτε, όμως: μην φανταστείτε τίποτα διονυσιακά όργια και λοιπές ελαφρότητες. Η Θάλεια ήταν μια κυρία, μια θεότητα της κοσμιότητας και της πνευματικότητας, μητέρα της κωμωδίας και της αρχιτεκτονικής.

Κασταλία

Ξέρουμε το όνομα απ’ την Κασταλία Πηγή, την πηγή στους πρόποδες του Παρνασσού. Η Κασταλία ήταν, όμως, σύμφωνα με την μυθολογία μια ποτάμια Νύμφη, κόρη του Αχελώου ή του Κηφισού. Σύμφωνα με μία απ’ τις μυθικές εκδοχές, κρύφτηκε στην κόγχη της πηγής του Παρνασσού, για να ξεφύγει απ’ την καταδίωξη του Απόλλωνα, δίνοντάς της το όνομά της -γάργαρο και εύηχο.

Κυβέλη

Η Κυβέλη ήταν μικρασιατική θεότητα που λατρεύτηκε σε ελληνικές πόλεις της Ιωνίας και στην κυρίως Ελλάδα ως «μητέρα ανθρώπων τε θεών» -γνωστή και ως Ρέα. Ήταν θεά της άγριας φύσης, των δυνάμεων της Γης και της γονιμότητας.

Νιόβη

Σε μία απ’ τις εκδοχές της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η Νιόβη ήταν η πρώτη θνητή ερωμένη του Δία και μητέρα του Άργου. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ήταν κόρη της Διώνης και του Ταντάλου, βασιλιά της Φρυγίας. Ο μύθος λέει ότι η Νιόβη έχασε τους γιους και τις κόρες της από τα βέλη της Αρτέμιδας και του Απόλλωνα, όταν τόλμησε να υπερηφανευτεί για την ομορφιά τους και να τη συγκρίνει με αυτή των δυο θεών.

Οινώνη

Η Οινώνη ήταν Ορεάδα, Νύμφη δηλαδή που κατοικούσε και προστάτευε ένα όρος -το βουνό της Οινώνης ήταν η Ίδη της Τροίας. Υπήρξε ερωμένη του Πάρι ώσπου την εγκατέλειψε για την Ωραία Ελένη κι έτσι αποσύρθηκε στην ορεινή της κατοικία -γεγονός που εξηγεί και την άρνησή της να τον γιατρέψει όταν πληγώθηκε θανάσιμα από τον Φιλοκτήτη.

Φοίβη

Τιτάνιδα και μαντική θεότητα που οι Ρωμαίοι ποιητές ονόμαζαν και Θεά της Σελήνης. Γιαγιά της Άρτεμις (και μητέρας της Λητούς), η Φοίβη ήταν θεά του φωτός. Με ένα όνομα που μοιάζει λίγο με ψίθυρο, το κοριτσάκι σας θα κερδίσει τις εντυπώσεις κατά τις μελλοντικές συστάσεις -(προσ)υπογράφω.