Είναι γεγονός πως η φυλακή είναι ένα τρομακτικό μέρος, περιθωριοποιώντας τον άνθρωπο και ρίχνοντάς τον σε ένα περιβάλλον βγαλμένο από τους χειρότερους εφιάλτες.
Βίαιοι τρόφιμοι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες σε μικροσκοπικά κελιά, αιματηρά παιχνίδια εξουσίας και ο πανταχού παρών άγραφος νόμος της φυλακής συνθέτουν ένα σκηνικό που δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητό από τους νομοταγείς πολίτες.
Η φυλακή είναι ένας τόπος φρίκης και μαρτυρίου που κυριαρχείται από το έγκλημα και τη βία. Συχνά-πυκνά μάλιστα λαμβάνουν χώρα ανατριχιαστικά σκηνικά σαν τα παρακάτω…
Το τι μπορεί να κάνει το LSD στον ανθρώπινο ψυχισμό είναι στις μέρες μας γνωστό και καλά πιστοποιημένο. Αν είχες ωστόσο την ατυχία να είσαι φυλακισμένος στις ΗΠΑ στα χρόνια του διαβόητου πια Sidney Gottlieb, του χημικού που εγκαινίασε μια από τις πιο σκοτεινές εποχές της CIA, τότε το παραισθησιογόνο ναρκωτικό θα γινόταν ο καλύτερος φίλος σου.
Ο Gottlieb πότισε πράγματι δεκάδες κρατουμένους με εξαιρετικά επικίνδυνες ποσότητες του σκληρού ναρκωτικού για καιρό και καιρό, κι αυτό για να ικανοποιήσει απλώς την περιέργεια των επιτελών της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών αναφορικά με το τι μπορεί να κάνει η παρατεταμένη χρήση LSD στον άνθρωπο. Το Project MK Ultra είχε να κάνει με τον έλεγχο της συνείδησης και τη μετατροπή του ανθρώπου σε άβουλο υποχείριο και στα χρόνια του Gottlieb επικεντρώθηκε γύρω από τη χρήση του LSD.
Και η φυλακή έγινε φυσικά ο προνομιακός χώρος δοκιμής, μιας και κανείς δεν θα νοιαζόταν. Στην πιο διαβόητη ίσως περίπτωση που ξεπήδησε από το αρρωστημένο πείραμα της δεκαετίας του 1950, ένας φυλακισμένος ποτιζόταν με LSD για 174 συναπτές ημέρες…
Ο σοδομισμός είναι μια ζοφερή πραγματικότητα στην επικράτεια της φυλακής και ο βιασμός πεζή καθημερινότητα. Μόνο που αφορά στους ίδιους τους φυλακισμένους και είδηση γίνεται αποκλειστικά όταν εμπλέκονται και σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Στην πιο διαβόητη ίσως περίπτωση αστυνομικής βίας εντός των φυλακών της σύγχρονης ιστορίας, ο δεσμοφύλακας Charles Schwarz κατηγορήθηκε ότι πήρε μέρος στον εξευτελιστικό σοδομισμό ενός αϊτινού μετανάστη ονόματι Abner Louima.
Ο νεοϋορκέζος δεσμοφύλακας σοδόμισε το 1997 τον άτυχο τρόφιμο με το κοντάρι της σκούπας, καθηλώνοντάς τον στο πάτωμα του μπάνιου και προκαλώντας του σοβαρό εσωτερικό τραυματισμό. Τι είχε κάνει ο Abner; Ο αστυνομικός θεώρησε πως τον είχε χτυπήσει, μια πεποίθηση που όπως αποδείχτηκε στο δικαστήριο δεν είχε καμία βάση. Ο Schwarz «έφαγε» τελικά 15 χρόνια και 8 μήνες και ο συνεργός του στο έγκλημα, επίσης αστυνομικός Justin Volpe, 30 έτη…
Η επιστήμη πάλευε ήδη με τον καρκίνο για δεκαετίες όταν το 1956 μια ομάδα γιατρών και ερευνητών από το Sloan Kettering Institute και την Ιατρική Σχολή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο κατέληξαν σε μια δαιμόνια ιδέα: να εγχύσουν σε τροφίμους ενεργά καρκινικά κύτταρα και να δουν τι θα γίνει.
Είκοσι πέντε εθελοντές έψαχναν και τελικά βρήκαν 120, στους οποίους έκαναν τις φονικές ενέσεις χωρίς να έχουν πρόθεση για θεραπευτική αγωγή ή κάποιο πλάνο πρόγνωσης. Και παρά το γεγονός ότι οι κρατούμενοι εντάχθηκαν στο πρόγραμμα εθελοντικά, το πραγματικό επιστημονικό κέρδος του αντιδεοντολογικού πειράματος χαρακτηρίστηκε αρνητικό, μιας και κατάφερε να σκοτώσει όλα τα πειραματόζωα, όπως υποσχέθηκε. Το να προκαλείς καρκίνο σε ανθρώπους είναι κακή ιδέα, κατέληξε λιτά ο ιατρικός σύλλογος των ΗΠΑ…
Εφτά τρόφιμοι δολοφονήθηκαν και άλλοι 17 τραυματίστηκαν σοβαρά σε μια από τις χειρότερες ταραχές που είδε ποτέ το σωφρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ. Στο μαζικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών που κράτησε περισσότερες από 7 ώρες, 7 φυλακισμένοι μαχαιρώθηκαν σε σωφρονιστικό κατάστημα της Νότιας Καρολίνα, όσο οι δεσμοφύλακες προσπαθούσαν να επαναφέρουν την τάξη.
Όσα έγιναν εύκολα και απλά στο Lee Correctional Institution με τους 1.600 τροφίμους, κάτι που απέδειξε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο πως ένας άλλος νόμος κυριαρχεί πίσω από τα κάγκελα, πάνω και πέρα από το επίσημο σωφρονιστικό σύστημα. Συμμορίες έλυσαν τις διαφορές τους και όποιος δεν ήταν ενταγμένος κάπου, σύμφωνα με την αστυνομική έκθεση, παραήταν εύκολο θύμα στη γενικευμένη αναταραχή…
Ένας άλλος άγραφος νόμος της φυλακής αφορά στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και τη δική τους ομερτά, έναν αδιαπέραστο τοίχο σιωπής που καταπίνει τα πάντα εντός του. Τρανταχτό παράδειγμα είναι εδώ η τραγική ιστορία του Adolph Archie, έναν κακοποιό καριέρας που σκότωσε κάποια στιγμή έναν αστυνομικό στη Νέα Ορλεάνη. Και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει να σκοτώσεις αστυνομικό και να σε πιάσουν.
Παρά το γεγονός ότι ήταν σαφές πως χρειαζόταν ιατρική βοήθεια, μιας και αιμορραγούσε στο χέρι από τη συμπλοκή με τον αστυνομικό στις 22 Μαρτίου 1990, τα όργανα του νόμου τον μετέφεραν στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος αντί για το νοσοκομείο. Όπου και τον κράτησαν μέχρι να πεθάνει. Και πέθανε. Όχι από αιμορραγία, αλλά όπως έδειξε η ιατροδικαστική έκθεση, από μια μυστηριώδη πτώση που του άφησε όλα τα δόντια σπασμένα και το κρανίο καταθρυμματισμένο. Ακόμα και σοβαρή αιμορραγία είχε στους όρχεις.
Δεύτερη και ανεξάρτητη ιατροδικαστική έκθεση έναν μήνα μετά είπε τα πράγματα με το όνομά τους: «κατά τη γνώμη μου, ο θάνατός του ήταν ανθρωποκτονία, αστυνομική παρέμβαση». Οι αστυνομικοί τον είχαν λιντσάρει, σκοτώνοντας τον στο ξύλο. Και καθώς για κάποιους αυτό δεν ήταν αρκετό, ακρωτηρίασαν και τα γεννητικά του όργανα μεταθανάτια. Κανείς δεν κατηγορήθηκε ποτέ…
Στις 31 Μαρτίου 2001, την προηγουμένη της αποφυλάκισής του, ο 19χρονος Zahid Mubarek βρέθηκε βαρύτατα ξυλοκοπημένος. Πέθανε μερικές μέρες μετά. Ο νεαρός είχε «φάει» 90 μέρες γιατί είχε κλέψει ξυραφάκια αξίας 10 ευρώ. Και ήταν ήδη σε αναμορφωτήριο της Βρετανίας όταν μεταφέρθηκε στο κελί του ο 20χρονος Robert Stewart, ένας επικίνδυνος κακοποιός που είχε ήδη μαχαιρώσει θανάσιμα έναν άλλο τρόφιμο για ρατσιστικούς λόγους.
Η ψυχιατρική έκθεση τον χαρακτήριζε «ψυχοπαθή ρατσιστή» και το μητρώο του περιλάμβανε 186 περιστατικά φυλετικής βίας. Οι δεσμοφύλακες αποφάσισαν ωστόσο να τον βάλουν στο ίδιο κελί με τον άτυχο Mubarek, που ήταν πακιστανικής καταγωγής. Σε μια νύχτα που θα γινόταν διαβόητη στη Βρετανία και θα προκαλούσε τριγμούς στο ποινικό σύστημα, ο Stewart έσπασε το τραπέζι του κελιού και ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου τον Mubarek με το ξύλινο πόδι. Κατόπιν σχημάτισε στο πάτωμα του κελιού μια σβάστικα με το αίμα του θύματος.
Ο φόνος προκάλεσε κύματα οργής στην Αγγλία και η τελική έκθεση του 2004 είδε ως ηθικό αυτουργό της ανθρωποκτονίας του τον ζαμανφουτισμό των σωφρονιστικών αρχών…
Την 1η Οκτωβρίου 2011, ο 32χρονος Michael Parr και ο 23χρονος Nathan Mann παρέσυραν τον συγκρατούμενό τους Mitchell Harrison στο κελί τους. Ο 23χρονος Harrison είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 4,5 ετών για τον βιασμό ενός 13χρονου κοριτσιού και τον εχθρεύονταν όλοι.
Το δίδυμο των καταδικασμένων σε ισόβια φονιάδων τον ακινητοποίησαν και του έκοψαν τον λαιμό με πλαστικά μαχαιροπίρουνα, πριν του βγάλουν τα μάτια με ένα στιλό. Και μετά άρχισαν με ένα ξυραφάκι να τον ξεκοιλιάζουν με σκοπό να τον καταβροχθίσουν. Το συκώτι του σκόπευαν να φάνε, όπως είπαν, το σχέδιό τους δεν ολοκληρώθηκε ωστόσο, όπως άκουσε εμβρόντητο το δικαστήριο…
