Η υποψήφια της Δεξιάς υποσχέθηκε να τερματίσει την εβδομάδα εργασίας των 35 ωρών, να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης στα 65, να περικόψει 200.000 θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα και να κατασκευάσει περισσότερους πυρηνικούς αντιδραστήρες
Ποτέ δεν έλειπε το θηλυκό άρωμα από το Μέγαρο των Ηλυσίων. Κατασκευάστηκε, άλλωστε, ως αρχοντικό από τον κόμη του Εβρέ με την πλουσιοπάροχη προίκα της 12χρονης συζύγου του Μαρί Αν Κροζάτ. Αν και αυτή το χρηματοδότησε, δεν το απήλαυσε. Εκδιώχθηκε κακήν κακώς από την ερωμένη του συζύγου της, λίγο μετά την ολοκλήρωσή του.
Χρόνια αργότερα, μία άλλη παλλακίδα, αυτή του Λουδοβίκου του 15ου, εγκαταστάθηκε εκεί, οργανώνοντας πολυτελή πάρτι γεμάτα αιθέριες υπάρξεις που προορίζονταν για να εξάπτουν τον σύντροφό της, ο οποίος δεν αρεσκόταν στη μονογαμία, ακόμα κι αν αυτή αφορούσε στον παράνομο δεσμό του.
Ο επόμενος ιδιοκτήτης του Μεγάρου ήταν ένας τραπεζίτης με έξι ερωμένες. Όλες τους συνυπήρχαν αρμονικά υπό τη σκέπη του, ενώ η έντονη γυναικεία παρουσία δεν έλειψε και όταν οι Γάλλοι πρόεδροι άρχισαν να αποκαλούν το Ελιζέ «σπίτι». Σε περίπτωση, όμως, που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, η Βαλερί Πεκρές δεν αποκλείεται να είναι η πρώτη γυναίκα που θα εγκατασταθεί εκεί ως πρόεδρος της χώρας, θρυμματίζοντας αιώνες ανδρικής κυριαρχίας.
Στη γαλλική αργκό, η διαδικασία εκλογής του Προέδρου περιγράφεται ως «η συνάντηση ενός άνδρα με τον λαό». Μία έκφραση που αποτυπώνει τον ανδροκρατία στη γαλλική πολιτική σκηνή. Σηματοδοτεί επίσης μία αδιαμφισβήτητη δεξιά τάση της γαλλικής κοινωνίας, η οποία θέλει να πιστεύει ότι είναι άκρως προοδευτική.
Η Πεκρές αποτελεί την πιο μετριοπαθή περσόνα από μία σειρά πολιτικών, πάνω στους οποίους έχουν στρέψει τα βλέμματα και το ενδιαφέρον τους οι ψηφοφόροι. Ανάμεσα τους η γνωστή σε όλους Μαρί Λεπέν, αλλά κυρίως ο Γαλλοεβραίος δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ.
«Βαλερί Πεκρές, Βαλερί Πεκρές, Βαλερί Πεκρές». Αυτό είναι το όνομα που στοιχειώνει τα χρυσοποίκιλτα σαλόνια του Μεγάρου των Ηλυσίων. Αυτό είναι το όνομα που αιωρείται πίσω από τις σφυρήλατες πύλες του και πλανάται σε κάθε διάδρομο και δωμάτιο. Η ατμόσφαιρα του Προεδρικού Μεγάρου είναι εμποτισμένη από την αύρα της.
Η 54χρονη Πεκρές« φωτογραφήθηκε» από τους στενότερους συμβούλους του Γάλλου προέδρο ως αυτή που αποτελεί το σοβαρότερο εμπόδιο στην πορεία του Μακρόν για την επανεκλογή του
Η Πεκρές όχι μόνο δεν έχει περάσει την είσοδό του, αλλά καθ’ ομολογία της δεν έχει διασχίσει καν την οδό Φωμπούρ Σαιντ-Ονορέ, στην οποία αυτό βρίσκεται. Παρόλα αυτά, η ύπαρξή της και μόνο τον τελευταίο καιρό αναστατώνει τον ένοικο του πρώτου ορόφου και όλους όσους τον περιβάλλουν. Εκεί έχει εγκατασταθεί από την αρχή της θητείας του ο Εμμανουέλ Μακρόν και οι στενότεροι συνεργάτες του. Οι πολιτικοί της φίλοι, πάντως, αρέσκονται να την αποκαλούν «τον χειρότερο εφιάλτη» του Γάλλου προέδρου.
Αυτός ο εφιάλτης τον κυνηγάει, όταν κατεβαίνει φουριόζος τις σκάλες και στρίβει προς το σαλόνι Fougères και την «πτέρυγα της κυρίας» για να βρεί παρηγοριά στη σύζυγό του Μπριζίτ. Η 54χρονη Πεκρές δεν κατονομάζεται ανοιχτά από το επιτελείο του ως απειλή στην επανεκλογή του. Ένας από τους στενότερους συμβούλους του Γάλλου προέδρου, όμως, παραδέχτηκε ότι αυτή είναι που αποτελεί το σοβαρότερο εμπόδιο στην πορεία του Μακρόν για την επανεκλογή του.
Η σιγή που τηρεί ο Μακρόν τόσο για την αναπάντεχη επικράτηση της Πεκρές στην ηγεσία του κόμματος Les Republicains, όσο και για τις δημοσκοπήσεις που την εμφανίζουν να τον νικά στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, δεν τον βοηθάει. Δεν αρκεί να ξορκίσει το κακό ή αλλιώς να σταματήσει την εκτίναξη της δημοφιλίας της.
Η νίκη της στις εσωκομματικές εκλογές της γκωλικής κεντροδεξιάς, των Ρεπουμπλικανών όπως λέγονται τα τελευταία χρόνια, αιφνιδίασε και το ίδιο της το κόμμα. Αρχικά, ήταν αουτσάϊντερ. Φαβορί θεωρείτο ο επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ. Οι δημοσκόποι την εμφάνιζαν τέταρτη και καταϊδρωμένη ανάμεσα στους πέντε υποψηφίους.
Η περιφερειάρχης, όμως, της Ιλ-ντε-Φρανς Βαλερί Πεκρές τους διέψευσε, νικώντας κατά κράτος. Η 54χρονη πολιτικός επανεξελέγη περιφερειάρχης στην ευρύτερη περιφέρεια του Παρισιού, μόλις τον περασμένο Ιούνιο. Ακόμα και τότε, όμως, το όνομά της παρέμενε άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Αποφασίστηκε στη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού του κόμματος να συμμετάσχουν μόνο τα 140.000 μέλη. Έχοντας συγκεντρώσει το 60,95% των προτιμήσεων των οπαδών, στην τελική μονομαχία της με τον Ερικ Σιοτί (39,05) αναδείχθηκε η επίσημη υποψήφια της Δεξιάς για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου. Για πρώτη φορά η γαλλική Δεξιά εκλέγει μια γυναίκα για να διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας.
Σε μία από τις δεκάδες εμφανίσεις της μετά την επικράτησή της, η Βαλερί Πεκρές δήλωσε στο συγκεντρωμένο πλήθος ότι η εκλογή της στον προεδρικό θώκο θα σημάνει «τη σωτηρία των δημόσιων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων, των σχολείων και του νομικού συστήματος». Συμπλήρωσε ότι «θα υπερασπιστεί την κοινωνική δικαιοσύνη, θα επαναβεβαιώσει την αξία της εργασίας, θα ανυψώσει την παγκόσμια θέση της Γαλλίας και θα μεταρρυθμίσει την Ευρώπη».
Όταν μιλάει, οι Γάλλοι φαίνεται να την ακούνε.
Από το καλοκαίρι έχει αντικαταστήσει τα ψηλοτάκουνα των χιλίων ευρώ με αθλητικά, οργώνοντας αγροκτήματα και χωριά για να ξεφύγει από την εικόνα της “ξανθιάς κακομαθημένης αστής”. Αντιθέτως, προβάλλει την εμπειρία της, η οποία συμπυκνώνεται σε δύο δεκατίες στην πολιτική. «Πιστέψτε με το να επιβιώσεις σε ένα ανδροκρατούμενο, παραδοσιακό δεξιό κόμμα των Σαρλ ντε Γκωλ, Ζακ Σιράκ και Νικολά Σαρκοζί δεν είναι εύκολη υπόθεση», έχει εξομολογηθεί.
Όπως προαναφέραμε, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η επικεφαλής του συντηρητικού κόμματος κερδίζει τον πρόεδρο Μακρόν στο δεύτερο γύρο. Στην πιο πρόσφατη μέτρηση για την πρόθεση ψήφου, το ποσοστό της ξεπερνά το 20% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθούν τον Απρίλιο και οι δημοσκόποι της δίνουν άνετη νίκη στο δεύτερο
Προσελκύει και ψηφοφόρους της Λεπέν. Πολλοί από αυτούς στρέφονται σε εκείνη, πιστεύοντας ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει.
Το ποσοστό του Εμμανουέλ Μακρόν μειώθηκε κατά δύο μονάδες, στο 23%. Εάν οι δυο τους περάσουν στον δεύτερο γύρο, η Πεκρές φαίνεται να επικρατεί, με ποσοστό 52% έναντι 48% για τον Μακρόν. «Είμαι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές με στόχο να αποκαταστήσω τη γαλλική υπερηφάνεια. Δεν ανέχομαι πλέον να μιλάμε αντί του να ενεργούμε», λέει παθιασμένα η πρόεδρος του κινήματος Libres, ελπίζοντας να μεγαλώσει και άλλο τα νούμερά της, τέσσερις μόλις μήνες πριν τις κάλπες.
Εμφανίζεται πρώτη στην ηλικιακή ομάδα άνω των 65 ετών, καθώς και στους δεξιούς ψηφοφόρους. Εκτός από το προβάδισμα αυτό, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε παραδοσιακούς οπαδούς του Μακρόν που δηλώνουν απογοητευμένοι με ζητήματα ασφάλειας, μετανάστευσης και χαλάρωσης των δημόσιων οικονομικών.
Γεννήθηκε ως Βαλερί Ρου στην πόλη Neuilly-sur-Seine στα δυτικά του Παρισιού. Η αστική οικογένειά της περιλάμβανε γκωλιστές διανοούμενους. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής Οικονομικών και ο παππούς της από την πλευρά της μητέρα της, ένας από τους κορυφαίους ψυχίατρους. Ήταν εκείνος, μάλιστα, που θεράπευε την κόρη του Ζακ Σιράκ από την ανορεξία.
Οι παππούδες της από την πλευρά της μητέρας της ήταν ενεργοί στη Γαλλική Αντίσταση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έκρυβαν αλεξιπτωτιστές. Παντρεύτηκε τον Ζερόμ Πεκρές, έναν μηχανικό με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά ηλικίας 18 έως 25 ετών, τα οποία προστατεύει λυσσαλέα από τους φωτογράφους και τα Μίντια.
Το βιογραφικό της εντυπωσιάζει. Τελείωσε το σχολείο μόλις στα 16 ως παιδί εξαιρετικής ευφυϊας. Είναι απόφοιτος της διάσημης σχολής Ecole Nationale d’ Administration. Εκεί σπούδασαν και άλλοι σπουδαίοι Γάλλοι ηγέτες όπως ο Εμμανουέλ Μακρόν και προκάτοχοί του. Ζει στις Βερσαλλίες. Ξεκίνησε την καριέρα της στο Δημόσιο, εξελίχθηκε σε ταλαντούχα τεχνοκράτισσα και εισήλθε στον πολιτικό στίβο ως σύμβουλο του Ζακ Σιράκ, κερδίζοντας το προσωνύμιο «μπουλντόζα».
Στο παρελθόν, είχε αναλάβει δύο υπουργικούς θώκους, με σημαντικότερο αυτόν της υπουργού Προϋπολογισμού, υπό την προεδρία του Νικολά Σαρκοζί, μεταξύ 2011-2012. Σύμφωνα με τον πρώην μέντορά της Σαρκοζί, είναι εμμονική με τις λεπτομέρειες, μελετάει κάθε νούμερο, δίχως να αγνοεί τις υποσημειώσεις.
Οι πολιτικές της θέσεις περιλαμβάνουν τη μείωση κατά το ήμισυ του αριθμού των αδειών παραμονής για μετανάστες εκτός ΕΕ. Θέλει να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την αλλαγή του συνταγματικού νόμου και την εισαγωγή ποσοστώσεων μετανάστευσης
Έχει πολλούς και ισχυρούς φίλους. Αυτοί λέγεται ότι την βοήθησαν να επανεκλεγεί με μεγάλη διαφορά στην Ile-de-France, την πιο πλούσια και πολυπληθέστερη περιφέρεια της Γαλλίας.
Η 54χρονη υποψήφιος πρόεδρος υιοθετεί στην προεκλογική καμπάνια της ιδιαίτερα υψηλούς τόνους, σε μία προσπάθεια να συσπειρώσει το κόμμα και να συντηρήσει το μομέντουμ. Παράλληλα, φαίνεται να είναι ελκυστική και στους πιο συντηρητικούς κεντρώους, όμως, ψηφοφόρους που δεν θα στήριζαν ποτέ τη Λεπέν. Το πολιτικό της μέλλον θα κριθεί από το εάν θα περάσει στον δεύτερο γύρο.
Εάν περάσει με τη Λεπέν, η νίκη της διαφαίνεται εξασφαλισμένη. Εάν περάσει με τον Μακρόν, η μάχη θα είναι αμφίρροπη. Γι’ αυτό και στόχος της είναι να αναδειχθεί “ιέρεια της Δεξιάς”. Οι πολιτικές της θέσεις περιλαμβάνουν τη μείωση κατά το ήμισυ του αριθμού των αδειών παραμονής για μετανάστες εκτός ΕΕ. Θέλει να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την αλλαγή του συνταγματικού νόμου και την εισαγωγή ποσοστώσεων μετανάστευσης.
Υποσχέθηκε να τερματίσει την εβδομάδα εργασίας των 35 ωρών, να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης στα 65, να περικόψει 200.000 θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα και να κατασκευάσει περισσότερους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Ανήκει στη μετριοπαθή πλευρά της κεντροδεξιάς, αλλά στην περιοχή Ile-de-France του Παρισιού που διοικεί, η οποία περιλαμβάνει τα πολυώροφα προάστια γύρω από την πρωτεύουσα, πάντα αντιπροσώπευε το δόγμα «νόμος και τάξη».
Απαγόρευσε τη μπούργκα και τα ολόσωμα μαγιό, σχεδιασμένα ειδικά για μουσουλμάνες στους δημόσιους χώρους αναψυχής. Πριν η Γαλλία νομιμοποιήσει τους γάμους ομοφυλόφιλων το 2013, τάχθηκε υπέρ μίας πολιτικής ένωσης, αντί για πλήρη δικαιώματα γάμου. Αργότερα άλλαξε στάση και είπε ότι δεν συμφωνεί καθόλου με τους γάμους ανθρώπων του ίδιου φύλου.
Παίκτης-κλειδί
Ένας ακόμα παίκτης-κλειδί στις επερχόμενες εκλογές είναι ο δημοσιογράφος και τηλεοπτικός σχολιαστής Ερίκ Ζεμούρ. Ανήκει στην Ακροδεξιά και έχει καταδικαστεί δύο φορές για υποκίνηση φυλετικού μίσους. Ως υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας υπέγραψε και τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του κόμματός του. Το όνομα αυτού: Reconquête, το γαλλικό αντίστοιχο του ισπανικού όρου Reconquista, που παραπέμπει στην ανακατάκτηση των μουσουλμανικών εδαφών της Ιβηρικής από τα χριστιανικά βασίλεια του Βορρά.
Δεν είναι πολιτικός, αλλά ο ακραίος λόγος του και η μακρά του πορεία στα Μίντια τον έχει μετατρέψει στον απόλυτα σταρ των εκλογών.
Το γεγονός ότι, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις δύο από τους τέσσερις ισχυρούς διεκδικητές είναι στην Ακροδεξιά, ενώ οι άλλοι δύο ανήκουν στην παραδοσιακή Δεξιά (Πεκρές) και Κέντρο (Μακρόν), αποτυπώνει τη μετατόπιση της γαλλικής κοινωνίας προς τα δεξιά. «Μήνες πριν από τις εκλογές, η Γαλλία πιο δεξιά παρά ποτέ».
Με αυτόν τον πρωτοσέλιδο τίτλο σχολίασε η εφημερίδα Le Figaro τα συμπεράσματα της έρευνας της OpinionWay, που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος Πολιτικής Ανανέωσης (Fondapol) ενόψει των προεδρικών εκλογών του προσεχούς Απριλίου. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, το 37% των Γάλλων τοποθετείται στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος, το 20% στην αριστερή και το 18% στο Κέντρο, ενώ ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, το 23%, απορρίπτει τη διαχωριστική γραμμή Δεξιά-Αριστερά. Το 56% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι θα μπορούσε να ψηφίσει έναν υποψήφιο της Δεξιάς.
Η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό και επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν τραβάει. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στην Ινταλγκό στην πρόθεση ψήφου περίπου 5%, τοποθετώντας την μετά τον Ζαντό και τον αριστερό Ζαν-Λυκ Μελανσόν που κινείται στο 7%. Οι επίδοξοι υποψήφιοι της γαλλικής Αριστεράς απέρριψαν και την έκκληση να συσπειρωθούν πίσω από έναν μόνο υποψήφιο.
