Βαρουφάκης: Το «Μητσοτακέικο» μας ταλαιπωρεί από το 1965, το πολιτικό σύστημα ανήκει στον Μαρινάκη – Μόνη ελπίδα μας η ανικανότητα της ΕΕ

«H οικογένεια Μητσοτάκη, αυτή η οικογένεια ταλαιπωρεί τη χώρα από το 1965, είναι ώρα να μας αφήσει στην ησυχία μας» ανέφερε σε δηλώσεις του ο γραμματέας του ΜεΡΑ 25, Γιάνης Βαρουφάκης … ενώ σε άρθρο του για την ΕΕ στο Project Syndicate επισημαίνει η ανικανότητα της ΕΕ έγινε ξαφνικά η τελευταία ελπίδα του Ευρωπαίου.
Σε ό,τι αφορά την κόντρα κυβέρνησης με γνωστό επιχειρηματία, επεσήμανε πως ο δεύτερος εξεμάνη διότι τον έριξαν στη μοιρασιά.
«Δεν ξέρω ποια μπίζνα δεν του έδωσαν, αλλά μιλάμε για φάγωμα μεταξύ αρπακτικών.
Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα είναι πολύ αδύναμο – και αυτή είναι η τραγωδία των μνημονίων».
Όλα κατελύθησαν το 2010, όταν η τρόικα μεσίτεψε στην κυβέρνηση χάριν γνωστών τραπεζιτών, επεσήμανε ο οικονομολόγος, προσθέτοντας πως «η πολιτική ανεξαρτησία έχει καταλυθεί.
Το πολιτικό σύστημα ανήκει στον Βαγγέλη Μαρινάκη».

Σε ό,τι αφορά την οικογένεια Μητσοτάκη, ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε πως η συγκεκριμένη αγία οικογένεια δεν μας έχει αφήσει ήσυχους από το 1965.
Έχεις και τον πατέρα, έχεις και την αδερφή, έχεις και τον ανιψιό, που θέλανε να τον κάνουν πρωθυπουργό, αφού τον έκαναν περιφερειάρχη και δήμαρχο.
Από την αποστασία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έχεις ένα ολόκληρο σύστημα που τους στηρίζει.
Περίπου 23 δισεκ. δολ. έχει δώσει εγγύηση στα αρπακτικά ταμεία.
Τον ρώτησα αν ο κοινωνικός κύκλος του έχει μετοχές στα αρπακτικά ταμεία, αλλά επέλεξε να με αγνοήσει.
Κάπως έτσι όλη αυτή η παρέα με δαιμοποίησε.
Η οικογένειά του, επιτέλους, ας μας αφήσει ήσυχους.
Ο ερντογανισμός είναι εδώ…».

Για ΕΕ

Η ΕΕ έχει γίνει αγνώριστη. Το άλλοτε πασιφιστικό εγχείρημα έχει καταλήξει σε κάτι πολύ άσχημο – και αυτό άρχισε να συμβαίνει πολύ πριν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, επισημαίνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, συμπληρώνοντας:
«Η εισβολή της Ρωσίας απλώς επιτάχυνε τη μετάλλαξη».
Ο Josep Borrell, ο επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, μας είχε δώσει μια ιδέα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει, περιγράφοντας την Ευρώπη ως κήπο που περιβάλλεται από μια ζούγκλα.
Πιο πρόσφατα, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron και ο Charles Michel, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ζήτησαν από τους Ευρωπαίους όχι μόνο να προετοιμαστούν για πόλεμο αλλά και να βασιστούν στη βιομηχανία όπλων για την οικονομική ανάπτυξη και την τεχνολογική τους πρόοδο.
Διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο, σχολιάζει ο οικονομολόγος…
Η κρίση του ευρώ αποκάλυψε το εξής: πρέπει να σταματήσουμε να υποκρινόμαστε πως τα χρέη, οι τράπεζες και οι φόροι μπορεί να είναι εθνικά ενώ το νόμισμα είναι διακρατικό και οι αγορές ενοποιημένες.
Δυστυχώς, η ΕΕ επέλεξε να κάνει το ελάχιστο για να σώσει το ευρώ και κατέληξε με το χειρότερο και των δύο κόσμων:
μια αναποτελεσματική οιονεί δημοσιονομική ένωση (που στερείται κατάλληλου δημόσιου χρέους, όπως τα ομόλογα των ΗΠΑ) και μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παραβιάζει το καταστατικό της ξανά και ξανά.
Ίσως το πιο επιζήμιο είναι ότι η ξεχαρβαλωμένη πολιτική διαδικασία που μοιράζει κοινά χρήματα και κοινά βάρη στερείται δημοκρατικής νομιμότητας.

Ταμείο Ανάκαμψης

Το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν ασπιρίνες μπροστά στα προβλήματα που υπάρχουν, αφού δημιούργησε κοινό χρέος, άνευ κοινού σκοπού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η οικονομία της ΕΕ είναι πλέον διαλυμένη, με το γερμανικό επιχειρηματικό μοντέλο σε μια κατάσταση ταχείας παρακμής.
Η Ευρώπη λόγω δύο δεκαετιών υποεπενδύσεων απέτυχε να αναπτύξει νέες τεχνολογίες, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα να μονοπωλούν το λεγόμενο «νεφοκεφάλαιο»
Έχουν επίσης επιβάλει έναν νέο ψυχρό πόλεμο, με καταστροφικές συνέπειες για την πρόσβαση της Ευρώπης στις αγορές.
«Και δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι αρνούνται να δεχτούν πως το επιχειρηματικό μοντέλο τους έχει σπάσει…».
Και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής επιμένουν για πολεμική οικονομία.
«Τι θα συμβεί όταν οι αποθήκες μας γεμίσουν με πυρομαχικά και βλήματα; Μήπως Ευρώπη ξεμείνει από αποθέματα;» διερωτάται ο Γιάνης Βαρουφάκης και απαντά: «Οι λογικοί Ευρωπαίοι θα πρέπει να προσεύχονται ώστε το σχέδιο του Michel να ακολουθήσει τον δρόμο του Σχεδίου Juncker.
Η ανικανότητα της ΕΕ έγινε ξαφνικά η τελευταία ελπίδα του Ευρωπαίου».