Σαν σήμερα στις 10 Μαρτίου 1970, έφυγε από τη ζωή ο κορυφαίος ηθοποιός Βασίλης Αυλωνίτης. Η Φίνος Φιλμ με μια ανάρτηση στο facebook και με ένα βίντεο τιμά τον ανεπανάληπτο ηθοποιό.
«Ο Βασίλης Αυλωνίτης αν και ξεκίνησε να παίζει στο θέατρο σε ηλικία 20 ετών, το μεγάλο άλμα στον κινηματογράφο έγινε τριάντα χρόνια αργότερα, όταν το 1954 πέρασε την πόρτα της Φίνος Φιλμ για τα γυρίσματα της ταινίας «Η Ωραία των Αθηνών» του Νίκου Τσιφόρου. Συμπρωταγωνίστρια ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου, με την οποία θα συνέθεταν ένα αχτύπητο δίδυμο παίζοντας στη συνέχεια μαζί και σε άλλες τρεις ταινίες-σταθμούς του Φίνου: «Η Καφετζού» (1956), «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» (1959) και «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός» (1961).
»Με το πηγαίο χιούμορ, το ταλέντο αλλά και τη χαρακτηριστική κινησιολογία του, ο Βασίλης Αυλωνίτης οδηγήθηκε πολλές φορές σε αυτοσχεδιασμούς, οι οποίοι όχι μόνο δεν απορρίπτονταν από τους σκηνοθέτες, αλλά έδιναν χρώμα στα σενάρια και στους ρόλους του.
»Σήμερα θυμόμαστε τον γίγαντα της κωμωδίας, Βασίλη Αυλωνίτη, που έφυγε στις 10 Μαρτίου του 1970, μα παραμένει στις καρδιές μας για πάντα».
Η καλλιτεχνική του διαδρομή
Ο Βασίλης Αυλωνίτης γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1904 στο Θησείο. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογενείας. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε και πριν τελειώσει το δημοτικό αναγκάστηκε να δουλέψει σε διάφορες δουλειές, για να βοηθήσει τη μητέρα του. Με την ολοκλήρωση του στρατιωτικού του, έπιασε δουλειά ως βοηθός σκηνογράφου στο θέατρο «Έντεν» στο Θησείο.
Μετά το τέλος των παραστάσεων, ο θίασος πήγαινε στο κοντινό ταβερνάκι. Από κοντά και ο Αυλωνίτης, που εξελίχθηκε στον «πλακατζή» της παρέας. Ο θεατρικός επιχειρηματίας Θόδωρος Σκούρας δεν έχασε την ευκαιρία και τον έσπρωξε στη σκηνή. Είχε βρει θησαυρό. Έτσι, σε ηλικία 20 ετών θα πρωτοεμφανιστεί στην οπερέτα «Το κορίτσι της γειτονιάς» κερδίζοντας το χειροκρότημα.
Η απήχηση που είχε στο κοινό, τον έκανε μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια θιασάρχη! Το ισχυρότερο όπλο του ήταν ο αυτοσχεδιασμός και ειδικά στο απαιτητικό είδος της επιθεώρησης που ανέβαζε με τον θίασό του. Πολλές φορές δεν χρειαζόταν ούτε κείμενο ούτε σκηνοθέτη για να κάνει τους θεατές να παραληρούν.
Γλυτώνοντας από θαύμα
Στις 22 Αυγούστου του 1931 κι ενώ έπαιζε στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» που σατίριζε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, φανατικός οπαδός των βενιζελικών εισέβαλε στο θέατρο πυροβολώντας προς τη σκηνή, σκοτώνοντας έναν τεχνικό, τραυματίζοντας θεατές, ενώ ο πρωταγωνιστής γλίτωσε από θαύμα. Ο Αυλωνίτης το πήρε προσωπικά -ειδικά για τον αδόκητο θάνατο του τεχνικού και είχε δηλώσει «Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βγω σε αθηναϊκή σκηνή».
Η αρρώστια με τα άλογα
Όμως, ο Βασίλης Αυλωνίτης είχε κι ένα μεγάλο πάθος. Τον ιππόδρομο. Ο εθισμός του ήταν τόσο μεγάλος που παρά τις τεράστιες επιτυχίες του στο θέατρο και το σινεμά δεν του έμενε δραχμή. Προσπάθησε να τον βοηθήσει η αγαπημένη του φίλη Γεωργία Βασιλειάδου, αλλά δεν τα κατάφερε. Οι υποσχέσεις και οι όρκοι γινόντουσαν θεατρικός αυτοσχεδιασμός και τα χρέη του μεγάλωναν πιο γρήγορα και από τη δημοφιλία του. Έτσι, αναγκάστηκε να ζητεί δουλειές στο σινεμά, κυρίως ρολάκια-ξεπέτες σε σαχλαμάρες, που όμως του έδιναν τα χρήματα για το σανό… των αλόγων.
Γι αυτό τον λόγο οι επιτυχίες του στον κινηματογράφο δεν ήταν ανάλογες του ταλέντου του. Ακόμη και τη μεγαλύτερη επιτυχία του, το «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» την πήρε κόντρα στον Φίνο, που πίστευε ότι δεν έπρεπε να πάρει τον ρόλο του Παυλάρα επειδή είχε παίξει εκείνη την εποχή σε κάποιες χαζοταινίες. Τον διέψευσε πανηγυρικά. Πέρα από τις κλασικές κωμωδίες «Η Ωραία των Αθηνών», «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός», έπαιξε πολλές φορές και ρόλους συμπρωταγωνιστή, με εξαιρετική επιτυχία, όπως στην «Καφετζού», στο αριστουργηματικό «Το Αμαξάκι», σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και δίπλα στον μέγιστο Ορέστη Μακρή τον οποίο εγκαταλείπει για να γίνει ταξιτζής και λιγωμένος με τις ευκολίες του αυτοκινήτου και το «πουαμόρ»…
Ο Αυλωνίτης έζησε πίκρες, ταλαιπωρήθηκε από κάκιστα σενάρια και σκιτζήδες σκηνοθέτες, αλλά έφυγε δικαιωμένος από την αγάπη του κόσμου, αφήνοντας πίσω του ορισμένες μεγαλειώδης εμφανίσεις και δύο παιδιά, όταν το 1970, ένα κρυολόγημα εξελίχθηκε σε βρογχοπνευμονία η οποία νίκησε την ταλαιπωρημένη υγεία του.
