Η αληθινή ιστορία της ζωής της παγκόσμιας πρωταθλήτριας της ενόργανης γυμναστικής – Πώς οδηγήθηκε από την απόλυτη δόξα στα μονοπάτια της φτώχειας, της φυλακής και του πορνό
Έτος 1990. Ένα πεντάχρονο κοριτσάκι, από την Γκούντα της Ολλανδίας, η Βερόνα βαν ντε Λερ, ξεκινά σε κάποιον γυμναστικό σύλλογο μαθήματα ενόργανης γυμναστικής. Η μικρή είναι κάτι παραπάνω από καλή και το πάθος πολύ περισσότερο από μεγάλο. Οι προπονητές της το παρατηρούν λέγοντας στους γονείς της πως η Βερόνα έχει όλα τα φόντα για να διαπρέψει στο εν λόγω άθλημα.
Έχουν δίκιο. Στα χρόνια που ακολουθούν το ταλέντο, οι ικανότητες και κυρίως οι επιδόσεις της μικρής αθλήτριας στην ενόργανη γυμναστική την μετατρέπουν σε έναν «Ολλανδικό θησαυρό».
Από χρυσή πρωταθλήτρια, διωγμένη και άστεγη…
Η πρώτη υψηλού επιπέδου εμφάνιση της λαμβάνει χώρα στο Ολλανδικό Εθνικό Πρωτάθλημα του 2000. Εκεί, η μικρότερη σε ηλικία Ολλανδή πρωταθλήτρια, καταφέρνει να κερδίσει τρεις τελικούς ενώ έναν χρόνο αργότερα, το 2001, στέφεται πρωταθλήτρια Γυναικών της Ολλανδίας κατακτώντας με την ομάδα της την 5η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γάνδη. Το 2002, κερδίζει πέντε μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξάγεται στην Πάτρα για να στεφθεί «χρυσή» στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας. Το 2002, λίγο πριν κλείσει τα 17 της χρόνια η Βερόνα μοιάζει να έχει τα πάντα: Φήμη, δόξα, χρήμα, ελπιδοφόρο μέλλον και τον τίτλο: «Η καλύτερη αθλήτρια της Ολλανδίας»…
Ωστόσο, κάποιες διαφωνίες με τους προπονητές της κι ένας σοβαρός τραυματισμός, τερματίζουν στα 22 της χρόνια την καριέρα της στην ενόργανη γυμναστική με την ίδια να ανακοινώνει δημόσια στις 19 Ιουνίου του 2008 ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση.
Από κει και ύστερα, η πορεία της ζωής της είναι εκτός ελέγχου και έξω από κανόνες, όπως ακριβώς και ο τίτλος της αυτοβιογραφίας της «Simply Verona: Breaking All the Rules» (μτφ: Απλά, Βερόνα: Σπάζοντας όλους τους κανόνες), που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο.
Οι γονείς της, μην μπορώντας να αποδεχθούν την απόφασή της κόρης τους να εγκαταλείψει τον αθλητισμό, μαζί με τη δόξα και το χρήμα που ο τελευταίος τους αποφέρει, την διώχνουν από το σπίτι, κι εκείνη βρίσκεται κυριολεκτικά άστεγη για δύο ολόκληρα χρόνια. Σχεδόν ταυτόχρονα μπαίνει στη δίνη μιας δύσκολης δικαστικής διαμάχης με τον πατέρα της, λίγο αργότερα περνάει το κατώφλι της φυλακής καταδικασμένη για εκβιασμό, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της, το μετανιώνει την τελευταία στιγμή ενώ, όπως η ίδια λέει, συναντά τη λύτρωση όταν ξεκινά να γυρίζει ταινίες πορνό. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε πρόσφατα στο CNN Sport: «Δεν κάνω πλέον πορνό. Αποσύρθηκα πέρσι. Ωστόσο, δεν μετανιώνω που το έκανα. Ζούσα μέσα στους δρόμους και γι’ αυτό, αν χρειαζόταν, θα το έκανα ξανά…»
«Χαμένη σε μια μαύρη τρύπα»
Επιστρέφοντας στα χρόνια της αθωότητας αλλά και των σκληρών προπονήσεων, η Βερόνα αποκαλύπτει πως πέρα από τη χειροκρότημα υπήρχαν στιγμές όπου η ίδια ένιωθε μοναξιά και δυστυχία: «Αγαπούσα αυτό που έκανα. Όταν είσαι παιδί ή έφηβος είναι ωραίο να σε θαυμάζουν, να σου ζητούν αυτόγραφα και να σε κάνουν αισθάνεσαι ξεχωριστή. Οι γονείς και η οικογένειά σου είναι περήφανοι κι όλοι μιλούν για σένα θετικά. Ωστόσο, πίσω από αυτές τις εικόνες υπάρχει τεράστια πίεση, κούραση και άγχος. Πρέπει να πετυχαίνεις ξανά και ξανά κι αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο… Κάποιες φορές, με ρωτούν πότε τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν. Σκέφτομαι ότι αυτό συνέβη στα εννέα μου χρόνια, όταν ξεκίνησα τον πρωταθλητισμό…».
Η μεγάλη απογοήτευση έρχεται όμως για εκείνη το 2003, όταν μετά από έναν τραυματισμό δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την πτωτική της τάση αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό: «Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τίποτα. Πως δεν ήμουν τίποτε άλλο πέρα από μια αθλήτρια. Ότι εκτός από αυτό δεν υπήρχε για μένα ζωή. Για τους ανθρώπους γύρω μου, ήμουν μόνο αυτό το ρομπότ. Δεν είχα φίλους, δεν είχα οικογένεια, δεν είχα κανέναν. Κι εκεί, χάθηκα μέσα σε μια μαύρη τρύπα», λέει και συνεχίζει: «Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2008, όταν ανακοίνωσα στα ΜΜΕ ότι αποσύρομαι, έπαψα να είμαι ερωτευμένη με τη γυμναστική. Ένιωθα ευτυχισμένη που όλο αυτό τελείωσε και για πρώτη φορά αισθανόμουν ότι έπαιρνα στα χέρια μου τον έλεγχο της ζωής μου. Ωστόσο, όταν το είπα στους γονείς μου, εκείνοι αντέδρασαν αρνητικά, διότι θεώρησαν ότι γύρισα την πλάτη στη δόξα και στα λεφτά… Ναι! Για εκείνους, τα χρήματα ήταν πιο σημαντικά από την ίδια τους την κόρη».
«Εξω από το σπίτι»
Όταν η Βερόνα εγκαταλείπει τον αθλητισμό αποφασίζει να επιστρέψει στο σπίτι των δικών της. Τα πράγματα ωστόσο δεν θα είναι όπως εύχεται: «Ένα βράδυ, πήγα να ξεκλειδώσω την πόρτα, αλλά συνειδητοποίησα ότι η κλειδαριά είχε αλλαχτεί. Στην αρχή σκέφτηκα πως κάτι δεν πάει καλά με το κλειδί, μετά ότι έπρεπε να τηλεφωνήσω στους δικούς μου, κι ύστερα, όταν δεν απάντησαν κατάλαβα πως δεν ήμουν πλέον ευπρόσδεκτη», λέει η ίδια και συνεχίζει: «Κάπως έτσι, θυμωμένη και πικραμένη, κοιμήθηκα στο αυτοκίνητό μου με τον φίλο μου…».
Η επόμενη και τελευταία φορά που η Βερόνα βλέπει τους γονείς της λαμβάνει χώρα μέσα στην αίθουσα κάποιου δικαστηρίου. Εκεί, υποστηρίζει ότι ο πατέρας της, ο οποίος ενεργούσε ως διαχειριστής της, απέσυρε το 2008 από τον λογαριασμό της και χωρίς την συγκατάθεσή της, το ποσό των 9.000 € (9768 $). Σ’ εκείνο το δικαστήριο προσέθεσε δε πως: «Ζήτησα να μάθω από τον πατέρα μου πού βρίσκονται τα χρήματα της χορηγίας μου και όλα τα χρηματικά βραβεία που έπαιρνα από τη γυμναστική κάθε φορά που νικούσα. Όλα είχαν εξαφανισθεί. Το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω για να δικαιωθώ ήταν να το ψάξω μέσω της δικαστικής οδού κι αυτό έπραξα».
Η περίληψη της δικαστικής απόφασης αναφέρει ότι ο πατέρας της Βαν ντε Λερ ισχυρίστηκε ότι είχε «πραγματοποιήσει έξοδα για την μετακόμιση των προσωπικών αντικειμένων του Βερόνα από το σπίτι του προπονητή της, την αγορά δώρων για τον προπονητή και την οικογένειά του και την αντικατάσταση κλειδαριών στο σπίτι της οικογένειας καθώς η παραμονή της κόρης του εκεί ήταν αδύνατη λόγω… πιθανών απειλών». Τον Φεβρουάριο του 2009, δικαστήριο της Χάγης διατάσσει τον πατέρα να αποζημιώσει την κόρη του με το ποσό των 1.355,89 ευρώ (1471 $), να σταματήσει να λειτουργεί έναν ιστότοπο με το όνομά της και να της επιτρέψει να παραλάβει από το σπίτι προσωπικά της αντικείμενα – μια ξαπλώστρα, αθλητικές φόρμες, κάποια κορμάκια και διάφορα δώρα.
Τελικά, η Βερόνα κερδίζει δύο αγωγές εναντίον του πατέρα της καταφέρνοντας να της επιστρέψει συνολικά το ποσό των 62.000 ευρώ. Παρόλα αυτά κανείς δεν θα ξεχάσει τα λόγια της στην αίθουσα του δικαστηρίου την ημέρα της μεγάλης της νίκης: «Από την αρχή, ήξερα ότι έχασα τα πάντα. Όσα κι αν είναι τα χρήματα που πήρα δεν μπορούν να φέρουν πίσω τους γονείς».
«Δεν είχα συνηθίσει να εμφανίζομαι γυμνή»
Για δύο ολόκληρα χρόνια μετά την εκδίωξή από την οικογενειακή της εστία, η Βερόνα είναι άστεγη. Κάθε βράδυ κοιμάται με τον φίλο της στο αυτοκίνητο, ατέλειωτα απογεύματα ψάχνουν στην άμμο κάποιας παραλίας για χαμένα σεντς προκειμένου να αγοράσουν ένα κομμάτι ψωμί ενώ δεν αργούν να κάνουν και κάποιες μικροκλοπές: «Όταν δεν έχεις να φας και πρέπει να κλέψεις, είναι σαν να περνάς τη διαχωριστική γραμμή, σαν να ισοπεδώνεις τις δικές σου “κόκκινες γραμμές”. Είναι ένα πράγμα που δε φανταζόσουν ποτέ πως θα κάνεις αλλά για να επιβιώσεις κάνεις ο,τιδήποτε κι αν χρειασθεί», λέει η ίδια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Van de Leur συλλαμβάνεται για απόπειρα εκβιασμού ενός ζευγαριού, που διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις. Ήταν το 2010 όταν σε κάποια περιπλάνηση της μέσα σε ένα πάρκο παρατηρεί έναν άνδρα και μια γυναίκα σε τρυφερές στιγμές. Τους φωτογραφίζει και εν συνεχεία ζητά από τη γυναίκα το ποσό των 2.000 ευρώ για να μην κυκλοφορήσει τα φωτογραφικά ενσταντανέ του παράνομου έρωτά της… Το θέμα καταλήγει στα δικαστήρια όπου της απαγγέλλονται κατηγορίες για εκβιασμό και κάπως έτσι το αστέρι της ενόργανης γυμναστικής περνά 72 ημέρες πίσω από τα σίδερα της φυλακής: «Ήμουν πραγματικά στη χαμηλότερη κατάσταση που μπορεί κάποιος να σκεφτεί και δεν με ενδιέφερε πού και πώς θα έβρισκα χρήματα για φαγητό», αφηγείται σήμερα: «Παρόλα αυτά, γνωρίζω πως δεν έπρεπε να παραβώ τον νόμο και λυπάμαι που δεν βρήκα μία άλλη λύση πέραν εκείνης του εκβιασμού».
Όταν βγήκε από τη φυλακή, η βιομηχανία ταινιών με την επισήμανση «ακατάλληλο για ανηλίκους» φάνηκε στην Βερόνα ένας καλός τρόπος για να βγει από το αδιέξοδο. Θα το έκανε άλλωστε, όπως υπογραμμίζει η ίδια, μόνο με τον φίλο της, με τον οποίο είναι μαζί τα τελευταία δεκατρία χρόνια: «Το είδα ως ευκαιρία. Ήταν ένα μεγάλο συμβόλαιο, οπότε μπορούσα να φτιάξω κάτι στη ζωή μου. Ξεκίνησα ως μοντέλο κάμερας στο web. Δεν υπήρχε φυσική επαφή, οπότε με την οθόνη του υπολογιστή ήμουν εντάξει. Δεν είχα συνηθίσει να δείχνω το σώμα μου γυμνό αλλά δεν με ένοιαξε. Ακόμη κι αν κάποιοι σχολίασαν την κατρακύλα μου, για μένα αυτό ήταν ένα βήμα προς τα πάνω. Η ζωή ήταν δική μου και θα την έκανα ό,τι ήθελα…»
Μετά το βήμα της στον κόσμο της «ψυχαγωγίας ενηλίκων», η Βερόνα αποφασίζει να δημιουργήσει τη δική της εταιρεία πορνό προσλαμβάνοντας άλλες πορνοστάρ ενώ η ίδια συνεχίζει να γυρίζει ταινίες μόνο τον φίλο της τραβώντας… την πρίζα κάθε φορά που αισθάνεται άβολα.
Πριν από έναν χρόνο, η πρωταθλήτρια-πορνοστάρ έκανε μια επιστροφή στον κόσμο της γυμναστικής, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Στουτγκάρδη, όπου εργάστηκε ως σχολιάστρια για τα Ολλανδικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό που θέλει σήμερα είναι, όπως λέει, να αγκαλιάσει τη ζωή «την οποία κάποτε έφτασα κοντά στο να την τελειώσω… Την εποχή της διαμάχης με την οικογένειά μου πήγα σε κάποιον σταθμό αποφασισμένη να πέσω στις ράγες του τρένου και να αυτοκτονήσω. Θυμάμαι πως ξεκίνησα να μετράω αντίστροφα, από το δέκα μέχρι στο μηδέν, εκεί όπου θα τελείωναν όλα. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε κάτι για το οποίο θα άξιζε να ζήσω. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω γιατί δεν πήδηξα. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή που σήμερα με κάνει να απολαμβάνω κάθε λεπτό της ζωής μου…»
