Αυστηρή προειδοποίηση προς τον χρηματοπιστωτικό κλάδο στις ΗΠΑ απηύθυνε με ενημερωτικό σημείωμά του ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Moody’s.
Και ως γνωστόν, όταν η αμερικανική οικονομία βήχει, ο κόσμος παθαίνει πνευμονία…
Σύμφωνα λοιπόν με τη Moody’s, λόγω της «διογκωμένης» όρεξης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ για τη χρηματοδότηση επισφαλών συμφωνιών και του οξυμμένου ανταγωνισμού από τον ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα του ιδιωτικού χρέους, υπάρχει ο κίνδυνος να διοχετευθούν περισσότερα χρήματα σε συμφωνίες χαμηλότερης ποιότητας, την ίδια στιγμή που οι γενικές οικονομικές συνθήκες επιδεινώνονται.
«Πιστεύουμε ότι οι μεγάλες τράπεζες στη δημόσια κοινοπρακτική αγορά δανείων, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει σημαντικό μερίδιο στην αγορά δανείων από εταιρείες οι οποίες ανήκουν στον κλάδο της ιδιωτικής πίστης, θα αντιδράσουν ιδιαίτερα επιθετικά καθώς προκύπτει η ανάγκη για νέες εξαγορές με μόχλευση», δήλωσε η αναλύτρια του Moody’s Christina Padgett, η οποία ηγείται ερευνών του οργανισμού σε ό,τι αφορά τον επικίνδυνο εταιρικό δανεισμό
«Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει μείωση στις τιμές, επιδείνωση στους όρους δανεισμού και εκφύλισης της πιστωτικής ποιότητας, τροφοδοτώντας… συστημικό κίνδυνο».
Σημειώνεται πως η Moody’s κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ενώ η βιομηχανία των private equity αρχίζει σιγά-σιγά να βρίσκει τα ερείσματα μετά την επιθετική αύξηση των επιτοκίων από την Federal Reserve πέρυσι, που κλόνισε τις χρηματοπιστωτικές αγορές επιβαρύνοντας δραματικά τις συναλλαγές.
Ως είναι ευνόητο, τα buyout shops αναζητούν και πάλι συναλλαγές σε μέγεθος ελέφαντα καθώς η αστάθεια και οι ανησυχίες για επικείμενη ύφεση έχουν υποχωρήσει στις αγορές.
Ως αποτέλεσμα, τραπεζίτες και στελέχη ιδιωτικών πιστώσεων δήλωσαν στους Financial Times ότι τους τελευταίους μήνες έχουν σημειώσει άνοδο στις κλήσεις για δανεισμό στον κλάδο.
Πολλές εταιρείες ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων έχουν στραφεί στον κλάδο ιδιωτικών πιστώσεων, ύψους 1,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, για να χρηματοδοτήσουν συμφωνίες τους τα τελευταία δύο χρόνια.
Για παράδειγμα, η Thoma Bravo χρησιμοποίησε ιδιώτες δανειστές για να χρηματοδοτήσει την εξαγορά της Coupa Software ύψους 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ οι Hellman & Friedman και Permira έλαβαν δάνεια περίπου 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων από πιστωτές υπό την ηγεσία της Blackstone για να προχωρήσουν στην εξαγορά της εταιρείας ανάπτυξης λογισμικού Zendesk αντί 10,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες, οι οποίες έχουν χάσει προσοδοφόρες προμήθειες για εξαγορές, ελπίζουν να επανέλθουν σε μια αγορά στην οποία κυριαρχούσαν εδώ και καιρό.
Αντιμετωπίζουν επίσης μεγαλύτερο ανταγωνισμό, καθώς τα ιδιωτικά πιστωτικά κεφάλαια προσφέρουν ολοένα και περισσότερες υπηρεσίες που ενέπιπταν ακριβώς στο πεδίο αρμοδιοτήτων των τραπεζών.
Για παράδειγμα, προσφέρουν παροχή ανακυκλούμενων πιστωτικών διευκολύνσεων σε εταιρείες.
Ασφαλώς, οι συναλλαγές με ιδιωτικά κεφάλαια παραμένουν υποτονικές και οι τράπεζες μέχρι στιγμής ήταν ως επί το πλείστον συντηρητικές στις εξαγορές που τελικά συμφώνησαν να χρηματοδοτήσουν.
Πολλές από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Wall Street άρχισαν σιγά-σιγά να επιστρέφουν στην αγορά, μετά από ένα οδυνηρό 2022, οπότε αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα λόγω δανείων υψηλής μόχλευσης, συνδεδεμένων με ριψοκίνδυνες εξαγορές…
Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι εξαγορές της Citrix, του παρόχου τηλεοπτικών αξιολογήσεων Nielsen, του κατασκευαστή ανταλλακτικών αυτοκινήτων Tenneco και της εταιρείας social media X , παλαιότερα γνωστής ως Twitter.
Τράπεζες, όπως η Bank of America, η Barclays, η Credit Suisse και η Goldman Sachs έχασαν δισεκατομμύρια δολάρια και τελικά αναγκάστηκαν να πουλήσουν το χρέος σε άλλους επενδυτές.
Οι δανειστές του Elon Musk, ο οποίος αγόρασε το X πέρυσι, δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να πουλήσουν το χρέος που συνδέεται με αυτή τη συμφωνία.
Αλλά η όρεξή τους έχει αρχίσει να επιστρέφει καθώς οι τιμές στην αγορά δανείων έχουν ανακάμψει και οι διαχειριστές κεφαλαίων αγοράζουν με βουλιμία εταιρικά ομόλογα και τίτλους χρέους χαμηλής αξιολόγησης.
Σύμφωνα με στοιχεία από LSEG, αυτή η ανάκαμψη των τιμών οφείλεται εν μέρει στην απότομη πτώση της έκδοσης νέων δανείων, με τις νέες πωλήσεις ομολόγων υψηλής απόδοσης, εξαιρουμένης της δραστηριότητας αναχρηματοδοτήσεων, να φτάνουν σε επίπεδα… 2008.
«Οποιαδήποτε «κούρσα προς τα κάτω» σχετικά με τους όρους και την τιμολόγηση LBO έχει επιπτώσεις συστημικού κινδύνου σε ένα περιβάλλον όπου η οικονομία ήδη αποδυναμώνεται», πρόσθεσε ο Padgett.
«Ταυτόχρονα, ολοένα αυξανόμενο τμήμα της αγοράς δανείων που παρουσιάζει υψηλότερο κίνδυνο μόχλευσης παρασύρεται σε ιδιωτικές πιστώσεις, πέρα από την αρμοδιότητα των εποπτικών ρυθμιστικών αρχών».
Όπως πρόσθεσε, «ο ανταγωνισμός μεταξύ των δανειστών είναι πιθανό να ενταθεί καθώς η ιδιωτική πίστωση αντιμετωπίζει την πρώτη πραγματική δοκιμασία της, σε ένα περιβάλλον με πολύ υψηλότερα επιτόκια».
