Ακούστε τι έχω να σας πω. Εγώ, ο Νίκος Αντωνιάδης, έχω δημιουργήσει ένα τεράστιο μηχανισμό πληροφοριών. Για την ακρίβεια ο μηχανισμός αυτός δημιουργήθηκε χωρίς εγώ να χρειαστεί να κάνω τίποτα για αυτό. Ένας μηχανισμός που θα τον ζήλευαν και τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά μέσα στον κόσμο. Όσο προχωρούσε η τιτάνια αυτή, πρώτα ανθρωπιστική και έπειτα νομική, μάχη, άνθρωποι από όλη τη χώρα έρχονταν ο ένας μετά τον άλλον σε επικοινωνία μαζί μου. Αρχικά με πληροφορίες για την απάτη και τα κολαστήρια και στη συνέχεια για τα δολοφονικά σκευάσματα.
Για τα τελευταία, κάθε φορά που άρχισαν να βγαίνουν από τα συστημικά μέσα οι ειδήσεις για ξαφνικούς θανάτους νέων ανθρώπων χωρίς προηγούμενα προβλήματα υγείας, επικοινωνούσαν μαζί μου, και αυτό συμβαίνει πλέον καθημερινά ακόμα και για τους θανάτους που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, άνθρωποι από το στενό οικογενειακό περιβάλλον, το φιλικό, το μαθησιακό, το φοιτητικό, το εργασιακό, το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον των νεκρών.
Δεν μιλάμε τώρα για τις πληροφορίες για την Ελλάδα που βράζει από τις παρενέργειες που σκάνε σε κάθε σπίτι σε όλη τη χώρα, μιλάμε για τους θανάτους.
Τους «ξαφνικούς».
Μέσα σε ένα καθημερινό οργιώδες σκηνικό αμέτρητων δράσεων στη μάχη αυτή που έχει πάρει τρομακτικές πια διαστάσεις, κάθε πληροφορία εξετάζεται πολύ προσεκτικά. Και όλα αυτά, με την αναγκαία στρατηγική.
Με το παγκόσμιο θηρίο έχω να κάνω.
Στο πλαίσιο αυτό, προχθές ήταν η ώρα να κάνω την πρώτη στοχευμένη δημόσια κρούση. Για την Δάφνη. Η οποία έγινε πρωτοσέλιδο που έκανε ρεκόρ πωλήσεων για την συγκεκριμένη εφημερίδα.
Όλα θα πάνε στον εισαγγελέα που χειρίζεται την δικογραφία των δικογραφιών, και τον οποίο επισκέφτηκα προχθές στο ισόγειο του κτιρίου 16.
Αποδείχθηκε ότι δεν έπεσα έξω.
Προκάλεσα. Αυτή ήταν η στρατηγική.
Να αμφισβητηθεί ότι η Δάφνη είχε εμβολιαστεί δύο φορές με το Jhonson & Jhonson.
Όμως προφανώς ΚΑΙ αυτή η πληροφορία ήταν σωστή.
Τα είδατε τα συστημικά μέσα. ΔΕΝ μπορούν να αποφύγουν την είδηση, αλλά δεν λένε κουβέντα για το σκεύασμα. Όταν πέθαινε παππούς εκατό ετών με δέκα εμφράγματα, δεκαπέντε καρκίνους και σαράντα δύο εμφράγματα, «πέρασε κόβιντ», πεθαίνει τώρα νέο κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, απλά η είδηση ή κάτι άσχετο για να αποδοθεί ο θάνατός παντού αλλού εκτός από αυτό που ΞΕΡΟΥΝ ότι είναι ο δολοφόνος.
Εγώ ΔΕΝ έχω πρόσβαση στις καρτέλες των νεκρών.
ΕΧΕΙ όμως ο εισαγγελέας.
Και ΕΚΕΙ, γαία πυρί μιχθήτω.
Μέχρι το τέλος για το τέλος…
Συμπατριωτες οι… κριτικες μας το θρεφουνε το βαμπιρ!
Γλυκανετε τον λιγο, θυμιαστε τον να εξαφανιστει αμεσως!
Αλλωστε ειναι και αρρωστος! Σεβαστειτε την υγεια του!
αλλά δε ψοφάει..
Αντίθετα αθώοι ανθρωποι χάνουν τη ζωή τους έτσι ξαφνικά
ευχομαι να υπαρξει ενας εισαγγελεας και να τους χωσει μεσα εγω παντος δεν εχω εμπιστοσυνη στην ελ δικαιοσυνη γιατι δεν υπαρχει και μας τι δειχνει καθε μερα.
Όσο βάλαν φυλακη τον κουλη, που τον αφηνουν εξω με τοσα που εχει κανει.