«Γροθιά στο στομάχι» τα όσα περιγράφει στέλεχος του δημοτικού συμβουλίου της Ραφήνας: «Δεν ήξερα τι να κάνω. Έπειτα ήρθε μια άλλη γυναίκα που είχε χάσει τον γιο της και κατάφερε να τη μεταπείσει»
Ένα δυσβάστακτο αγώνα δίνουν όσοι επέζησαν της φοβερής καταστροφής της 23ης Ιουλίου στο Μάτι και στον Νέο Βουτζά για να διαχειριστούν την καθημερινότητά τους και να απαλύνουν τις πληγές τους.
Μπορεί ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να υποσχέθηκε ότι «κανένας δεν θα μείνει μόνος του» πλην όμως η πραγματικότητα είναι αρκετά πιο πολύπλοκη.
Στο Μάτι ακούγονται μόνο οι φωνές των εναεριτών της ΔΕΗ και των ανθρώπων που περνούν καλώδια του ΟΤΕ. Οι τεχνίτες αυτοί και ο στρατός από ξένους ειδικούς που περιπολούν με την Αστυνομία και την Πυροσβεστική στους δρόμους δίνουν λίγη ζωή στο θέρετρο της Ανατολικής Αττικής. Εδώ και εκεί υπάρχουν κάποια καμένα αυτοκίνητα που τα συνεργεία προσπαθούν να σηκώσουν.
«Πριν από δύο ημέρες», λέει ένα στέλεχος του δημοτικού συμβουλίου της Ραφήνας, στην εφημερίδα Καθημερινή, «ήμουν στο Μάτι και έπεσα πάνω σε μια γυναίκα που πήγαινε στη θάλασσα για να αυτοκτονήσει επειδή είχε χάσει όλους τους οικείους της. Προσπάθησα να τη μεταπείσω. Μου φώναξε να μην την πλησιάσω γιατί είχε πολλές μέρες να πλυθεί και ήταν βρόμικη. Μου φώναζε να την αφήσω ήσυχη. Δεν ήθελε βοήθεια για το παραμικρό, ήθελε να βρει την ειρήνη της. Δεν ήξερα τι να κάνω. Έπειτα ήρθε μια άλλη γυναίκα που είχε χάσει τον γιο της και κατάφερε να τη μεταπείσει με έναν τρόπο που εγώ δεν είχα…».
