Πόση μεγάλη δύναμη έχει ο σταυρός!
Γιατί βέβαια πάνω του είναι ο Σταυρωμένος Χριστός.
Γι” αυτό και τίποτα πιο ακριβό από το βαπτιστικό σου σταυρό δεν υπάρχει. Εκείνος είναι ευλογημένος στο όνομα σας, και να μην τον δίνετε σε κανέναν άλλον.
Δεν κάνει να βγάλετε ούτε για μια στιγμή αυτόν το σταυρό. Ούτε όταν κάνετε μπάνιο, με την αιτιολογία ότι το βρόμικο νερό θα χύνεται πάνω στο σταυρό.
Και τι να κάνουμε; Ίσα ίσα το νερό καθαρίζει το σταυρό. Χωρίς αυτόν μπορεί να σας χτυπήσει το κακό! Ούτε κι όταν έχετε συζυγικές επαφές να τον βγάζετε.
— Την Κυριακή και τις γιορτές μπορείς να φτιάχνεις σταυρούς, αλλά καλύτερα, αν δεν είναι πολύ απαραίτητο, να μην το κάνεις.
Κι αν δείτε δυο σπίρτα πεταμένα κάτω να έχουν το σχήμα του σταυρού, μην τα πατήσετε!
—Γέροντα, μπορούμε να φοράμε στο λαιμό δύο διαφορετικούς σταυρούς;
—Το κυριότερο είναι η πίστη με την οποία τους φοράς. Ο σταυρός είναι το σύμβολο της πίστεως. Σταυρός σημαίνει υπομονή.
—Στους νεκρούς πρέπει οπωσδήποτε να βάζουμε το σταυρό; ρώτησα.
—Ο νεκρός πρέπει οπωσδήποτε να έχει έναν απλό ξύλινο σταυρό και να τον κρατάει στο χέρι. Σταυρό όμως από χρυσό ή από άλλα
μέταλλα που δεν λιώνουν δεν κάνει να βάζουμε στον νεκρό. Ο Χριστός αναστήθηκε και εμείς δεν μπορούμε να αφήσουμε το σταυρό Του στο χώμα. Όμως το ξύλο στο χώμα λιώνει.
Σχετικά με το σταυρό της αγίας Νίνας μας έλεγε ο π. Γαβριήλ:
— “Όταν ξανάφεραν από τη Ρωσία το σταυρό της αγίας Νίνας, είχαν στραβώσει λίγο οι άκρες του από κάποια απροσεξία.
Δεν μπορούσαν όμως εδώ να τις ισιώσουν με χρυσό; Αυτό δείχνει την πτώση μας! Αν κατεβείτε στο ναό του Σαμτάβρο,
θα δείτε σε πιο παλιές εικόνες ότι ο σταυρός της αγίας Νίνας δεν είναι με επικλινείς κεραίες.
Μια φορά, που κήδευαν έναν ιερέα, ο π. Γαβριήλ φώναξε:
—Πού ακούστηκε να θάβουν τον Χριστό;
Και ξαφνικά η πομπή της κηδείας σταμάτησε και ο π. Γαβριήλ πλησίασε τον κεκοιμημένο και του έβγαλε τον μεταλλικό σταυρό που φορούσε, βάζοντας στη θέση του έναν ξύλινο.
—Καλό είναι να φοράς το σταυρό με τον οποίο σε βάπτισαν. Όμως αν δεν έχεις, τότε καλύτερα να φοράς το σταυρό με τον Εσταυρωμένο Χριστό.
Ο π. Γαβριήλ Ουργκεμπάτζε γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1929 στην Τυφλίδα της Γεωργίας και κοιμήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1995 στο Μτσχέτα.
Υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της σύγχρονης Γεωργίας, ένας χαρισματικός και θεοφόρος Γέροντας, ο οποίος έζησε ως διά Χριστόν σαλός (προσποιητά τρελός) και
Ομολογητής (δηλ. διακήρυξε δημόσια την πίστη του στο Χριστό κατά τη διάρκεια διωγμού).
Ενάντια στις επιταγές του αθεϊστικού καθεστώτος, έχτισε με τα ίδια του τα χέρια έναν τετράτρουλο ναό στο σπίτι του, όπου και ασκήτεψε τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Εκάρη μοναχός και διώχθηκε για πολλά χρόνια από την κυβέρνηση. Βασανίστηκε από τις μυστικές υπηρεσίες και φυλακίστηκε για αρκετούς μήνες.
Ενώ δεν μας έχει ακόμη αποκαλυφθεί όλο το φάσμα του βίου του, είναι αμέτρητες οι μαρτυρίες των ανθρώπων που τον επισκέπτονται στην Ιερά Μονή Σαμτάβρο,
στην πόλη Μτσχέτα, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και έζησαν από κοντά τη θαυματουργική του δύναμη, αλλά και το διορατικό και προορατικό του χάρισμα.
Σήμερα στον τάφο του, στο προαύλιο του μοναστηριού, επιτελούνται αναρίθμητα θαύματα σε ανθρώπους που πάσχουν από ανίατες ασθένειες.
Ο Άγιος Γαβριήλ τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 2 Νοεμβρίου.
