Γαλλία: Πέθανε ο τελευταίος επιζών καταδρομέας της ημέρας της Απόβασης της Νορμανδίας

Κοινοποίηση:
ΓΚΟΤΙΕ

Γαλλία: Ο Γκοτιέ ήταν ένας από τους 177 καταδρομείς που εφόρμησαν στις ακτές της Νορμανδίας αντιμετωπίζοντας την σφοδρή αμυντική γραμμή των ναζιστικών δυνάμεων του Αδόλφου Χίτλερ το 1944.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών ο Λεόν Γκοτιέ, ο τελευταίος επιζών μιας μονάδας Γάλλων καταδρομέων που αποβιβάστηκαν μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες συμμαχικές δυνάμεις στις γαλλικές ακτές την ημέρα της Απόβασης της Νορμανδίας (D-Day) για την απελευθέρωση της Γαλλίας και της Ευρώπης από τις ναζιστικές δυνάμεις.

Ο Γκοτιέ ήταν ένας από τους 177 καταδρομείς που εφόρμησαν στις ακτές της Νορμανδίας αντιμετωπίζοντας την σφοδρή αμυντική γραμμή των ναζιστικών δυνάμεων του Αδόλφου Χίτλερ το 1944.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν χαρακτήρισε τον Γκοτιέ και τους συμπολεμιστές του «ήρωες της Απελευθέρωσης».

«Δεν θα τον ξεχάσουμε», έγραψε ο Μακρόν στο Twitter.

Ο Γκοτιέ παρέδωσε σε έναν εκπαιδευόμενο πεζοναύτη τον πράσινο μπερέ του σε μια παρέλαση στο Κολβίλ-Μονγκομερί, κοντά στο σημείο όπου είχε αποβιβαστεί στην παραλία με την κωδική ονομασία Sword Beach σε ένα καταιγισμό εχθρικών πυρών. Ο Γκοτιέ ήταν 21 ετών.

Σε μια συγκινητική στιγμή κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής, ο νεαρός πεζοναύτης γονάτισε ώστε ο Γκοτιέ, που ήταν σε αναπηρικό καρέκλα, να ισιώσει τον μπερέ του.

Ο Γκοτιέ μίλησε στο Reuters το 2019 από το σπίτι του, αρκετές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τα απομεινάρια ενός γερμανικού οχυρού που είχε καταλάβει ο ίδιος και οι συμπολεμιστές του που υπάγονταν στις ειδικές δυνάμεις του Γάλλου λοχαγού Φιλίπ Κιφέρ, πριν προχωρήσουν προς την ενδοχώρα.

Ο ίδιος θυμήθηκε πως ήταν πολύ νέος για να καταγαγεί στο στρατό όταν οι δυνάμεις του Χίτλερ κατέλαβαν τη Γαλλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έτσι εγγράφηκε στο Πολεμικό Ναυτικό.

Ήταν σε ένα από τα τελευταία γαλλικά πολεμικά πλοία που έπλευσαν για τη Βρετανία για να ενταχθούν στις Ελεύθερες Γαλλικές Δυνάμεις του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ καθώς οι Γερμανοί προέλαυναν στο βόρειο μισό της γαλλικής επικράτειας το 1940.

Δεκαετίες αργότερα εξακολουθούσε να παλεύει με τις μνήμες της βίας του πολέμου.

«Ο πόλεμος είναι μια δυστυχία. Δεν έχει πολύς καιρός, και ίσως το βρίσκετε αυτό χαζό, αλλά σκεφτόμουν ”ίσως σκότωσα ένα νεαρό παλικάρι, ίσως άφησα παιδιά ορφανά, ίσως έκανα μια γυναίκα χήρα ή μια μάνα να κλάψει”», έλεγε.

«Δεν το ήθελα αυτό. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Σκοτώνεις έναν άνθρωπο που δεν σου έχει κάνει τίποτα. Έτσι είναι ο πόλεμος και το κάνεις αυτό για τη χώρα σου».

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: