Tα 200 χρόνια από την Γαλλική Επανάσταση διοργανώθηκαν το 1989 στη Γαλλία με εμπνευστή τον Φρανσουά Μιτεράν και τιμήθηκαν τα 200 χρόνια από την Πτώση της Βαστίλης (14 Ιουλίου 1789) και την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου (26 Αυγούστου 1789).
Η τότε κυβέρνηση, με εντολή του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν δημιούργησε για το σκοπό αυτό, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1986, μια Επιτροπή Εορτασμού των 200 χρόνων από την Γαλλική Επανάσταση και την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόεδροί της ήταν διαδοχικά οι πολιτικοί Μισέλ Μπαρουάν, Εντγκαρ Φορ και Ζαν-Νοέλ Ζονενέ.
Επίσης, τον Ιούνιο του 1988 το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας μετονομάστηκε σε Υπουργείο Πολιτισμού, Επικοινωνίας, Μεγάλων Εργων και Εορτασμού των 200 χρόνων και ανατέθηκε στον υπουργό Πολιτισμού Ζακ Λανγκ να διοργανώσει τους εορτασμούς για την Γαλλική Επανάσταση, με την υποστήριξη της Επιτροπής Εορτασμού.
Ο Ζαν Πολ Γκουντ ήταν η επιλογή του Φρανσουά Μιτεράν και του Ζακ Λανγκ και του ζήτησαν να εικονογραφήσει συμβολικά τον θρίαμβο των κοινωνικών αλλαγών που είχαν φέρει στη χώρα τους καθώς και να διοργανώσει μια βραδυνή μεγαλειώδη παρέλαση στα Ηλύσια Πεδία, αμέσως μετά την πρωινή καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση.
Ο Ζαν Πολ Γκουντ είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Γάλλους εικαστικούς και βρίσκεται εν ζωή και εν δράσει ως σήμερα. Ο προφητικός image maker έγραψε ιστορία όταν, μεταξύ άλλων, κατέβασε ένα τρένο ατμού στην παρέλαση του 1989. Η δική του σειρά από βαγόνια ήταν ένας εορτασμός στους ανθρώπους και τις φυλές που απαρτίζουν τη Γαλλία σήμερα.
Η μακέτα του τρένου ατμού, δια χειρός Ζαν Πολ Γκουντ
Οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια από την Γαλλική Επανάσταση έλαβαν χώρα σε πολλές πόλεις της Γαλλίας, όπως Μασαλία, Μπορντό, Στρασβούργο, Νίκαια, Μπαγιόν και Ρεν.Σύμφωνα με τα χρονικά της εποχής, 800 000 θεατές από όλο τον κόσμο παρακολούθησαν στα Ηλύσια Πεδία την στρατιωτική παρέλαση για τα 200 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ. 33 αρχηγοί κρατών παρακολούθησαν το θέαμα, καλεσμένοι του τότε προέδρου Φρανσουά Μιτεράν.
Ο Φρανσουά Μιτεράν με τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο
Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος και Μπάρμπαρα Μπους
Η πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Χέλμουτ Κολ
Η Όπερα του Ζαν Πολ Γκουντ στα Ηλύσια Πεδία
Φυσικά, τις εντυπώσεις έκλεψε η τεράστια βραδυνή παρέλαση με τίτλο «Η Μασσαλιώτιδα» (ονομάζεται και Όπερα Γκουντ), διάρκειας τριών ωρών, την οποία διοργάνωσε και δημιούργησε ο Ζαν Πολ Γκουντ. 6.000 καλλιτέχνες έλαβαν μέρος στο υπερθέαμα, το οποίο παρακολούθησαν 1 εκατομμύριο θεατές κατά μήκος της λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων και 800 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο. Ήταν η πιο μεγαλειώδης απεικόνιση της γαλλικής ιστορίας και της ακτιβολίας που εκπέμπει η Γαλλία και ο γαλλικός πολιτισμός σε όλο τον κόσμο.
Δείτε βίντεο από τα γαλλικά αρχεία:
«Πλανητική γιορτή των φυλών»/Αρχείο Γκουντ
Ο Γκουντ αναπαρέστησε 12 ζωντανούς πίνακες «από κάθε φυλή του πλανήτη» και κατέγραψε όλη την ιστορία της Γαλλικής επανάστασης, την γαλλική και παγκόσμια ιστορία. «Οχι για να συμβολίσουμε τις πολιτικές κατακτήσεις αλλά για το πολιτισμικό χνάρι που άφησαν στην Ιστορία, με όλα τα στερεότυπά τους», όπως είπε ο ίδιος.
Δείτε βίντεο από μια ημέρα που έγραψε ιστορία:
Έτσι, παρήλασαν γυμνοί Αφρικανοί με ταμ ταμ, Άγγλοι κάτω από βροχή κλπ. Ένας άλλος «πίνακας» με καλλιτέχνες αναπαρίστανε Κινέζους φοιτητές, με ποδήλατα στο χέρι, γύρω από ένα γιγάντιο ταμπούρλο, για να θυμίσει τα γεγονότα στην πλατεία Τιεν Ανμέν που είχαν γίνει την ίδια χρονιά, το 1989.
Ο Ζαν Πολ Γκοντ σημάδεψε όλους τους καλλιτέχνες που έκαναν παρόμοιες δημιουργίες και σίγουρα ενέπνευσε και τον δικό μας Δημήτρη Παπαϊωάννου που διοργάνωσε κάτι παρόμοιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα.
Αναπαράσταση της πλατείας Τιεν Ανμέν
Άλλα στιγμιότυπα, λιγότερο πολιτικά, σκηνοθετούσαν γιγάντιες χορεύτριες βαλς, ντυμένες με μαύρα ρούχα, να κρατούν στα χέρια τους μωρά από όλο τον πλανήτη, άλλοι καλιτέχνες τιμούσαν τις περιοχές της Γαλλίας με τα τοπικά τραγούδια και τις χορωδίες τους.
Μια ομάδα 150 Σκωτσέζων και Ιρλανδών, ακολουθούμενο από μια δεύτερη ομάδα Σοβιετικών, κατέβαιναν τη λεωφόρο. Στο τέλος παρήλασε ένα γιγαντιαίο τρένο για να τιμήσει την ταινία «Το ανθρώπινο κτήνος» (1938) του Ζαν Ρενουάρ.
Ένα από τα πολυάριθμα σκίτσα του Γκουντ για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από τη γαλλική επανάσταση/Αρχείο Γκουντ
Στην παρέλαση του Γκουντ, με τοπική ενδυμασία/Αρχείο Γκουντ
Στο τέλος της λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων, στην πλατεία Κονκόρντ, η αμερικανίδα υψίφωνος Τζέσι Νόρμαν, ντυμένη με τη γαλλική σημαία, τραγούδησε τον εθνικό ύμνο, την Μασαλιώτισα, ενώπιον 10.000 θεατών.
Αριστερά ο Azzedine Alaïa που έντυσε την υψίφωνο με τη γαλλική σημαία, δεξιά ο Ζαν Πολ Γκουντ, στις πρόβες/Αρχείο Γκουντ
H Jessye Norman στην Place de la Concorde, Παρίσι, 1989
Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Γαλλική Επανάσταση μια σειρά άλλων εκδηλώσεων έλαβε χώρα. Στις 13 Ιουλίου 1989, παρουσία του Φρανσουά Μιτεράν, εγκαινιάστηκε η καινούρια Οπερα της Βαστίλλης, με το έργο «Η Νύχτα πριν την ημέρα», του Μπομπ Γουίλσον. Επίσης, πάνω από 36 000 χοροεσπερίδες διοργανώθηκαν σε όλες τις γαλλικές πόλεις. Ταυτόχρονα, στην πλατεία της Βαστίλλης, ο τραγουδοποιός Ρενό διοργάνωσε ανοιχτή συναυλία για τους «ξεχασμένους των 200 ετών από τη γαλλική επανάσταση».
Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1989 το υπουργείο Πολιτισμού και το υπουργείο Αμυνας διοργάνωσαν ένα υπερθέαμα, την «Γέννηση ενός Εθνους», στο πεδίο μάχης του Βαλμύ, παρουσία του Φρανσουά Μιτεράν.
Οι αναπόφευκτες γκρίνιες
Οι διοργανωτές της εμβληματικής παρέλασης του Ζαν Πολ Γκουντ δέχτηκαν τα συγχαρητήρια της κυβέρνησης. Αντίθετα, το ακροδεξιό κόμμα «Εθνικό Μέτωπο» σχολίασε ότι «η Μασαλιώτιδα, έτσι όπως αναπαραστήθηκε, ήταν η αποτύπωση μια κοσμοπολίτικης κοινωνίας την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν οι Σοσιαλιστές και η οποία δεν αντιστοιχεί πραγματικά με την αντίληψη που έχουν οι Γάλλοι».
Άποψη από την παρέλαση Γκουντ/Αρχείο Γκουντ
Η Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία παρέστη στους εορτασμούς, δήλωσε ότι τα Δικαιώματα του Ανθρώπου δεν είναι γαλλική εφεύρεση, ούτε η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Υπενθύμισε μάλιστα στον Φρανσουά Μιτεράν «Μην ξεχνάτε ότι η πρώτη επανάσταση έγινε το 1688 και έγινε στην Αγγλία». Ο συγγραφέας Ερίκ Ζεμούρ επέκρινε σφόδρα τον εορτασμό και έγραψε ότι εκπροσωπούσε την ιδεολογία της εποχής. Οπως είπε, ο διαφημιστής Ζαν Πολ Γκουντ «άδειασε την Επανάσταση από κάθε πατριωτική έννοια, έθαψε την πραγματικότητα της ιστορίας της Επανάστασης που περιελάμβανε ωμότητες και σφαγές και την ξανα-έγραψε σε ένα σύννεφο κοσμοπολιτισμού και ανθρώπινων δικαιωμάτων».
Ποιος είναι ο δημιουργός Ζαν Πολ Γκουντ
Ο Ζαν Πολ Γκουντ είναι πολυπράγμων καλλιτέχνης –σχεδιαστής, εικονογράφος, φωτογράφος και άνθρωπος της διαφήμισης. Ο τρελός, πολύχρωμος κόσμος του αιχμαλωτίζεται με ζωντάνια σε έκθεση στο Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι και εκατοντάδες επισκέπτες περιμένουν στη σειρά για να δουν τη δουλειά του και να ξαναζήσουν την εμπειρία του τρένου ατμού που έστειλε στα Ηλύσια Πεδία, το 1989.
Ζαν Πολ Γκουντ
Σκίτσα του Γκουντ για τα 200 χρόνια από τη γαλλική επανάσταση/Φωτό αρχείο Γκουντ
Πολλά χρόνια πριν εφευρεθεί το Photoshop ο Ζαν Πολ Γκουντ δημιούργησε τα πιο εικονοκλαστικά διαφημιστικά σποτ και εντυπωσιακά μουσικά βιντεοκλίπ. Από τη γυναίκα που διψασμένη για ένα μπουκάλι μεταλλικό νερό Perrier βρυχάται και διώχνει ένα λιοντάρι, τη μικροσκοπική Βανέσα Παραντί μεταμορφωμένη σε παραδείσιο πουλί σε κλουβί να ταλανίζει μια γάτα στη διαφημιστική ταινία τού αρώματος Coco της Chanel
Στις έκλυτες νεουορκέζικες νύχτες γνώρισε την μούσα και μία από τις γυναίκες της ζωής του, την Τζαμαϊκανή τραγουδίστρια και μοντέλο Γκρέις Τζόουνς στο Studio 54 στην αρχή. Απέκτησε μαζί της τον γιο του Πάουλο.
Ο Γκουντ ξεκίνησε στη δεκαετία του ’70 όταν δούλεψε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του αμερικανικού περιοδικού «Esquire». Η κλίση του να κάνει την πραγματικότητα καλλιτεχνικά υπερβολική και μεγαλειώδη φάνηκε το 1972 σε μια επιζωγραφισμένη φωτογραφία του Μάο Τσε Τουνγκ, ως κολυμβητή που κρατά ένα πλαστικό παπί με τη μορφή του Ντόναλντ Ντακ.
Ο Μάο δια χειρός Ζαν Πολ Γκουντ
Ο Γκουντ γεννήθηκε στην Saint-Mandé της Γαλλίας το 1940, γιος Γάλλου επιχειρηματία και Αμερικανίδας πρώην χορεύτριας του Μπροντγουέι. Οι γονείς του είχαν σχέση με την καλλιτεχνική ζωή της Νέας Υόρκης πριν τον ερχομό του στη ζωή και ο Γκουντ μεγάλωσε σε περιβάλλον πολυπολιτισμικό. Σπούδασε στην Ecole Nationale Superieure des Arts Decoratifs και ξεκίνησε την καριέρα του στο Παρίσι των 60’ς. Εικονογράφησε για το Marie Claire, την Dim, το πολυκατάστημα Le Printemps, μεγάλους οίκους μόδας και αυτοκινήτων.
Διαφήμιση του Γκουντ για την Chanel
Ωστόσο, ο γάλλος εικονογράφος προκάλεσε αναταραχή τον Νοέμβριο του 2018 όταν συνεργάστηκε με την Κιμ Καρντάσιαν για το εξώφυλλο του «Paper Magazine».
