Όταν η Σόφι Όταγουεϊ ήταν έφηβη έπρεπε συχνά να πηγαίνει στο γιατρό στο Μπέβερλι, μια πόλη στο κέντρο της Αγγλία, κοντά στο Χαλ, όπου μεγάλωσε. Ήξερε ότι είχε γεννηθεί με ιατρικές επιπλοκές, ότι οι ωοθήκες της είχαν υποστεί βλάβη και είχαν αφαιρεθεί, και από την ηλικία των 11 ετών έπρεπε να παίρνει ορμόνες. Αλλά όταν ήταν 22 ετών, πήγε για ένα ιατρικό ραντεβού ρουτίνας για αμυγδαλίτιδα. Η Σόφι μισούσε τους γιατρούς, γι’ αυτό και η μητέρα της ήθελε πάντα να τη συνοδεύει στις επισκέψεις της. Σε αυτή την περίπτωση, ο τακτικός γιατρός της βρισκόταν σε διακοπές και είδε έναν αντικαταστάτη.
Η οθόνη του υπολογιστή του ειδικευόμενου ήταν ακριβώς στο οπτικό πεδίο της Σόφι και πάνω της υπήρχαν οι ιατρικές της σημειώσεις. «Σόφι Όταγουεϊ, χρωμόσωμα 46XY. Πρόπτωση εντέρου μέσω κοιλιακού ελαττώματος – ανακατασκευή ουροδόχου κύστης, αφαίρεση όρχεων και φαλλού, κατασκευή κόλπου…».
Είχε γεννηθεί αγόρι. «Ήταν γραμμένο στην οθόνη με έντονη γραμματοσειρά» λέει η Σόφι. «Μπορούσα να το διαβάσω από εκεί που καθόμουν. Κοίταξα τη μαμά και είδα ότι κατάλαβε ότι το είχα δει. Δεν ήθελα να προκαλέσω σκηνή, οπότε δεν είπα τίποτα, και η μαμά δεν είπε τίποτα. Τελειώσαμε την επίσκεψη, πήρα τα αντιβιοτικά μου και έφυγα», αναφέρει σχετικά με την αποκάλυψη.
«Αλλά αμέσως μετά βγήκα εκτός εαυτού. Η μαμά είχε ένα λευκό Nissan Micra – δεν ξέρω γιατί το θυμάμαι αυτό – μπήκα στο αυτοκίνητο και απλά εξερράγην. Θυμάμαι ότι γύρισα σπίτι, πήγα στο ψυγείο και άνοιξα ένα μπουκάλι μπύρα. Πήγα στο δωμάτιό μου, χτύπησα την πόρτα και η μαμά ήρθε και προσπάθησε να μου μιλήσει και εγώ της φώναζα: ‘Δεν θέλω να σου μιλήσω! Δεν θέλω να ξέρω! Φύγε από δω!’».
Η Σόφι δεν είπε σε κανέναν τι είχε ανακαλύψει για άλλα 15 χρόνια. Σήμερα είναι 37 ετών και αποφάσισε να μιλήσει στην δημοσιογράφοΤζέσαμιν Κάλκιν στην Telegraph.
«Κάθομαι μαζί της και με τη μαμά και τον μπαμπά της στο αίθριο του νοικοκυρεμένου και πεντακάθαρου σπιτιού των γονιών της στο Μπέβερλι, μια μικρή εμπορική πόλη γεμάτη υπέροχη παρηκμασμένη αρχιτεκτονική και απαίσια νέα κτίρια. Η Σόφι είναι ζωηρή, ζεστή, παθιασμένη και αστεία- σαφώς συμφιλιωμένη και πολύ κοντά στους γονείς της, την Κάρεν και τον Τζον, οι οποίοι φαίνονται αφοσιωμένοι σε αυτήν» γράφει η Κάλκιν για τη συνάντηση με την Σόφι και την οικογένειά της.
Όπως παρατηρεί η δημοσιογράφος, η Σόφι πλέον θέλει να πει την ιστορία της. «Ήταν ένα πολύ δύσκολο ταξίδι για εμάς. Υπήρξαν στιγμές που μισούσαμε τον κόσμο και μισούσαμε ο ένας τον άλλον, αλλά τώρα αγαπιόμαστε».
Η σπάνια πάθηση και η εγχείριση
Η Σόφι γεννήθηκε με μια σπάνια πάθηση που ονομάζεται εκστροφή της ουροδόχου κύστης, αν και οι γονείς της δεν έμαθαν καν την ονομασία της μέχρι το 2019. Ήταν ένα πολυπόθητο παιδί και η μητέρα της είχε μια εγκυμοσύνη στην οποία πρόσεχε σε κάθε στάδιο και έκανε όλα όσα έπρεπε, συμπεριλαμβανομένης μιας εξέτασης ρουτίνας στις 16 εβδομάδες, η οποία τη διαβεβαίωσε ότι όλα ήταν φυσιολογικά.
Η Σόφι γεννήθηκε στις 5.45 π.μ. στις 20 Μαρτίου 1986. Ζύγιζε λίγο λιγότερο από 3 κιλά. Η Κάρεν ήταν εξαντλημένη, αφού δεν είχε κοιμηθεί για 48 ώρες. «Πήραν το μωρό αμέσως και δεν υπήρχαν χαμογελαστά πρόσωπα γύρω μου. Η μαία έκλαιγε. Ο Τζον ήρθε και φαινόταν αρκετά στεναχωρημένος. Είπε: ‘Γεννήσαμε ένα αγόρι, αλλά έχει πολλά προβλήματα’».
Ο Τζον, καθισμένος κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στη γωνία του αίθριου, αρχίζει να κλαίει σιωπηλά. «Ω, σε παρακαλώ, μην αναστατώνεσαι», του λέει η Κάρεν και εξηγεί στη δημοσιογράφο ότι έχει περάσει κάποια εγκεφαλικά επεισόδια και γίνεται πολύ συναισθηματικός.
Η Κάρεν και το μωρό μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Saint Mary’s του Μάντσεστερ και η Σόφι τοποθετήθηκε στο θάλαμο νεογνικής χειρουργικής και οι γονείς της δεν μπόρεσαν να την δουν.
Η εκστροφή της ουροδόχου κύστης είναι μια πάθηση που επηρεάζει περίπου μία στις 200.000 – 400.000 γεννήσεις και αναπτύσσεται ενώ το μωρό βρίσκεται στη μήτρα. «Η ουροδόχος κύστη της ήταν χωρισμένη στα δύο και στο εξωτερικό του σώματός της, μαζί με μέρος των εντέρων της, ενώ υπήρχε ένα πολύ μικρό διαιρεμένο πέος».
Η Κάρεν και ο Τζον ενημερώθηκαν ότι η κατάσταση θα απαιτούσε πολλές νοσηλείες στο νοσοκομείο και εγχειρήσεις. Θα προκαλούσε λοιμώξεις και άλλα προβλήματα, και το παιδί θα έχανε πολλά μαθήματα στο σχολείο, ενώ θα είχε στυτική δυσλειτουργία όταν μεγάλωνε.
«Θα υπήρχαν επίσης πολλά ψυχολογικά προβλήματα, έδιναν μια πραγματικά μαύρη εικόνα. Μην ξεχνάτε ότι δεν είχαμε το διαδίκτυο το 1986, δεν μπορούσαμε απλώς να το ψάξουμε στο Google, ενώ δεν μας έλεγαν καν το όνομα της πάθησης», λέει η Κάρεν και συνεχίζει:
«Ήμασταν στο δωμάτιο με αυτούς τους δύο χειρουργούς, οι οποίοι έδειχναν να ξέρουν τι έλεγαν. Είπαν ότι αν άλλαζαν το φύλο του παιδιού σε κορίτσι, το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο. Δεν είχαμε ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο ξανά, αλλά είπαν ότι το είχαν ξανακάνει. Θα υπήρχαν λιγότερες λοιμώξεις, λιγότερες νοσηλείες. Θα ήταν λίγο δύσκολο στην αρχή, αλλά θα είχε μια πιο φυσιολογική παιδική ηλικία. Μετά τις αρχικές επεμβάσεις θα είχε πολλές πιθανότητες για ένα σπουδαίο μέλλον».
Τους είπαν να το σκεφτούν, αλλά να μην αργήσουν πολύ. Η γέννηση δεν είχε καταγραφεί ακόμα και από τη στιγμή που θα εκδιδόταν το πιστοποιητικό γέννησης, το φύλο δεν θα μπορούσε να αλλάξει. Ήθελαν να χειρουργήσουν το μωρό την επόμενη ημέρα.
Δεν έγινε σαφές στους Όταγουεϊ, αλλά φάνηκε ότι οι γιατροί υποστήριζαν τη θεωρία ότι το φύλο μαθαίνεται και δεν είναι έμφυτο. Ότι αν το μωρό μεγάλωνε ως κορίτσι, κανείς δεν θα καταλάβαινε τη διαφορά. Δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά, αλλά θα μπορούσε να πάρει ορμόνες για να εξασφαλίσει ότι θα είχε γυναικεία σωματικά χαρακτηριστικά.
«Δεν μας ανέφεραν τίποτα για τη φύση ή την ανατροφή, αλλά οι γιατροί είπαν ότι ήταν ένα πολύ όμορφο μωρό και ότι εφόσον δεν το λέγαμε σε κανέναν, τότε κανείς δεν θα είχε ποτέ λόγο να αμφισβητήσει το φύλο της. Ανέφεραν ότι απλά θα μεγάλωνε πιστεύοντας ότι ήταν κορίτσι. Ο Τζον και εγώ δεν χρειάστηκε καν να το συζητήσουμε. Θεωρήσαμε ότι με βάση όσα μας είπαν θα είναι καλύτερο για το παιδί να κάνει αυτή την επέμβαση», λέει η Κάρεν.
Η Κάρεν πάντοτε κρατούσε ημερολόγιο. Έτσι παρόλο που το νοσοκομείο τους είπε ότι δεν έχει πια αρχεία για τη γέννηση της Σόφι και τις εγχειρίσεις που ακολούθησαν επειδή αυτά καταστρέφονται μετά από 20 χρόνια, η Κάρεν έχει καταγράψει τα πάντα. Δύο ημέρες μετά τη γέννηση, το μωρό τους υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση διάρκειας 10,5 ωρών.
Παρόλο που η Σόφι ήταν τόσο μικρή άντεξε αυτή την πολύωρη και δύσκολη επέμβαση. Κατά την εγχείριση τής αφαιρέθηκαν τα ανδρικά γεννητικά όργανα, έγινε κολπική ανακατασκευή και επιδιορθώθηκαν ο πρωκτός, η ουροδόχος κύστη και η ουρήθρα της και όλα τοποθετήθηκαν στη θέση τους.
Ο Τζον θυμάται ότι τους είπαν μόνο να μην το πουν σε κανέναν, ούτε καν στην οικογένειά τους. Όπως είπαν, αν κάποιος μιλήσει και μετά ξεφύγει κάτι, αυτό θα επηρεάσει άσχημα την Σόφι. Τους είπαν να μην το πουν ούτε στη Σόφι. Δεν υπήρξε, όμως, καμία ψυχολογική υποστήριξη για κανέναν στην οικογένεια.
«Μετά από αυτό δεν είχαμε καμία καθοδήγηση για το τι να κάνουμε», λέει ο Τζον.
Έτσι, η Κάρεν και ο Τζον είπαν στην οικογένεια και τους φίλους τους ότι έκαναν ένα κοριτσάκι αλλά είχε κάποια προβλήματα και δεν μπορούσαν να γυρίσουν σπίτι αμέσως. Εξάλλου το νοσοκομείο στο Μάντσεστερ ήταν πάνω από 120 χιλιόμετρα μακριά και κανείς δεν μπορούσε να τους επισκεφτεί.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων 15 μηνών, η Σόφι είχε ακόμα πέντε επεμβάσεις. Σύμφωνα με το έγγραφο συναίνεσης που υπέγραψαν οι γονείς, έπρεπε να κάνουν κάποιες μικρές επεμβάσεις την ουροδόχο κύστη και «ό,τι άλλο ήταν απαραίτητο».
Η μόνη υποστήριξη που δόθηκε στους γονείς ήταν μια και μόνο επίσκεψη από μια ειδική νοσοκόμα, όταν η Σόφι έπρεπε προσωρινά να κάνει σάκο ειλεοστομίας (εγχείριση με την οποία δημιουργείται μια τεχνητή έξοδος των σωματικών αποβλήτων όταν το παχύ έντερο δεν λειτουργεί καλά). Η Σόφι έχει ακόμα μόνο το ένα πέμπτο του παχέος εντέρου της και μέχρι σήμερα έχει ακράτεια ούρων (κάτι για το οποίο δεν είχαν προειδοποιηθεί οι γονείς της) και γι’ αυτό πρέπει να φοράει πάντα σερβιέτες, όπως έκανε και σε όλη την παιδική της ηλικία. Μόλις πρόσφατα προτάθηκε ότι θα μπορούσε να κάνει ουροστομία (δημιουργία ανοίγματος /στομίας για το ουροποιητικό σύστημα).
Τα πρώτα χρόνια
Η Σόφι ήταν ένα όμορφο μωρό και τον πρώτο καιρό όταν τους συναντούσαν διάφοροι άνθρωποι καθώς την πήγαιναν βόλτα με το καροτσάκι τούς ρωτούσαν αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ο Τζον λέει ότι ένιωθε σαν να αποκάλυπταν το μυστικό τους. Όταν όμως τα μαλλιά της Σόφι άρχισαν να μεγαλώνουν, δεν τους ρώτησε κανείς ξανά.
Η Σόφι ήταν ένα ευτυχισμένο παιδί, λένε οι γονείς της, μέχρι τα 12 της χρόνια περίπου. Όταν έγινε 11 ετών, άρχισε να πηγαίνει στο γιατρό για να πάρει ορμόνες. «Μου είπαν ότι δεν θα είχα περίοδο, καθώς οι ωοθήκες μου είχαν αφαιρεθεί, επειδή είχαν υποστεί βλάβη κατά τη γέννηση, και ότι, επειδή δεν είχα ωοθήκες, έπρεπε να αντικαταστήσω τα οιστρογόνα με ένα χάπι. Έπρεπε να πηγαίνω στο γιατρό κάθε έξι μήνες» λέει η Σόφι.
«Το μισούσα και στα εφηβικά μου χρόνια αρνιόμουν να πάω γιατί θεωρούσα ότι ο γιατρός ήταν διεστραμμένος. Πήγαινα στο νοσοκομείο και εκεί ήταν αυτός ο γ@μημένος παράξενος γέρος. Δεν ήταν στην πραγματικότητα ανώμαλος, φυσικά, αλλά άγγιζε το στήθος μου και το κοίταζε, για να ελέγξει ότι έπαιρνα τη σωστή ποσότητα ορμονών. Ουσιαστικά παρακολουθούσαν την αλλαγή φύλου, για να βεβαιωθούν ότι όλα γίνονταν όπως έπρεπε».
«Ως γονιός έψαχνα την κατάλληλη ευκαιρία να της το πω» λέει από την πλευρά της η Κάρεν. «Ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θα έκανε μια ερώτηση και τότε δεν θα της έλεγα ψέματα. ‘Γιατί είμαι έτσι;’, ‘Γιατί με ελκύουν οι γυναίκες;’. Αλλά το θέμα δεν τέθηκε ποτέ. Ποτέ. Δεν υπήρχαν βιβλία για το θέμα και δεν είχαμε καμία καθοδήγηση. Είχαμε συμφωνήσει ότι αν έκανε την ερώτηση, θα της λέγαμε την αλήθεια», αναφέρει.
«Ήταν το πιο ευτυχισμένο παιδί» θυμάται ο πατέρας της, «Μετά, όταν μεγάλωσε, άρχισε να αλλάζει. Άρχισε να καπνίζει και όλα τα άλλα».
Σε ηλικία 18 ετών
«Ήταν χειρότερο από αυτό. Είχαμε κάθε είδους κατάχρησης. Ναρκωτικά, αυτοτραυματισμούς…», συμπληρώνει η μητέρα της.
Μέχρι που άρχισε να παίρνει ορμόνες, ήταν ένα παιδί με ανδρόγυνη εμφάνιση. Χωρίς όρχεις, δεν είχε τεστοστερόνη, αλλά μέχρι να αρχίσει να παίρνει τις ορμόνες, ούτε οιστρογόνα. Δεν την έλκυαν τα αγόρια. «Ποτέ δεν κατάλαβα όταν τα κορίτσια έλεγαν: ‘Ω, σου αρέσει εκείνος εκεί πέρα; Είναι καυτός, έτσι δεν είναι;’. Κι εγώ σκεφτόμουν, είναι;», λέει η Σόφι.
Μαθαίνοντας την αλήθεια
Στη συνέχεια, όταν ήταν 22 ετών, ήρθε η επίσκεψη στον γιατρό και η αποκάλυψη της αλήθειας.
Η πρώτη αντίδρασή της ήταν οργή. «Αλλά μου απάντησε επίσης σε πολλά ερωτήματα. Θεέ μου, αυτό εξηγεί τα πάντα – τα χάπια, τις ορμόνες, τον ανώμαλο γιατρό, γιατί μου αρέσουν τα κορίτσια στο σχολείο και όχι τα αγόρια. Αλλά μετά από αυτό ακολούθησα κάποια πολύ σκοτεινά μονοπάτια. Ήμουν νέα και δεν μπορούσα να επεξεργαστώ τόσο πολύ πόνο. Ο μόνος τρόπος που μπορούσα να τον αντιμετωπίσω ήταν να βάλω το πρόβλημα κάτω από το χαλί και να μην το σηκώσω ποτέ. Σκέφτηκα ότι ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον μπορέσω να το αντιμετωπίσω, αλλά εν τω μεταξύ δεν μίλησα γι’ αυτό σε κανέναν από τους φίλους μου, δεν μίλησα γι’ αυτό στους γονείς μου, απλά συνέχισα να τσακίζομαι» λέει η Σόφι.
Έτσι, άρχισε να πίνει πολύ. Επίσης άρχισε να κάνει χρήση κοκαΐνης. Πήγε στο Πανεπιστήμιο του Χαλ για να σπουδάσει Επιχειρήσεις και Μάρκετινγκ, αποφοίτησε το 2009 και εργαζόταν στον τομέα της τεχνολογίας, ασχολούμενη με τον σχεδιασμό της εμπειρίας χρήστη ή UX για κυβερνητικές υπηρεσίες. Εργαζόταν Με διάφορες συμβάσεις έργου, μέσω ενός πρακτορείου, για επιχειρήσεις όπως η HMRC ή η Defra, και ταξίδευε πολύ. «Έμενα σε φτηνά ξενοδοχεία, κέρδιζα ένα σωρό λεφτά και τα ξόδευα όλα σε ναρκωτικά και ποτά».
«Το αλκοόλ ήταν μόνιμη παρέα μου από τα 16 ή 17 μου χρόνια, αλλά όταν ξεκίνησα μια σύμβαση εργασίας στο Λονδίνο με την HMRC είχα μια τσέπη γεμάτη χρήματα και πολλούς ανθρώπους γύρω μου που μου έδιναν εύκολη πρόσβαση στην κοκαΐνη. Έτσι για περίπου τέσσερα με πέντε χρόνια έκανα πολύ έντονη χρήση κοκαΐνης. Συμπεριφερόμουν σαν απόλυτος κόπανος – αλλά βαθιά μέσα μου υπήρχε αυτό το άτομο που ήθελε απλώς να γίνει αποδεκτό. Ένιωθα ανεπαρκής λόγω όλων των προβλημάτων υγείας, αλλά ήμουν αρκετά καλή στο να βγάζω χρήματα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να μην μπορώ να κάνω παιδί, αλλά μπορώ να αγοράσω μια Mercedes και ένα μεγάλο σπίτι. Δημιούργησα ένα κομπόδεμα, αλλά έφτασε σε ένα σημείο που τα χρήματα δεν σήμαιναν τίποτα», αναφέρει.
«Ήμουν ευτυχισμένη; Όχι. Ζούσα σε φθηνά ξενοδοχεία πέντε νύχτες την εβδομάδα, έτρωγα McDonald’s για πρωινό κάθε μέρα, έπινα πάρα πολύ, έπαιρνα ναρκωτικά και κοιτούσα όλη μέρα την οθόνη ενός υπολογιστή κάτι που με έκανε να βαριέμαι αφάνταστα», τονίζει.
Η μόλυνση που της άλλαξε τη ζωή
Στα τέλη του 2019, η Σόφι βρισκόταν στο ναδίρ. Όμως τότε ήρθε το lockdown και οι πειρασμοί άρχισαν να απομακρύνονται. Οι παμπ έκλεισαν, τα ξενοδοχεία έκλεισαν και η Σόφι δούλευε από το σπίτι. Τότε ένας φίλος της είχε μια πολύ τρομακτική εμπειρία με την κοκαΐνη και η Σόφι έπρεπε να τον πάει στο νοσοκομείο. Αυτό την τρόμαξε πολύ και σταμάτησε τη χρήση.
Αλλά τα Χριστούγεννα του 2021 αρρώστησε πολύ και εισήχθη στο Hull Royal Infirmary με σηψαιμία. Είχε αποφασίσει να μην έχει καμία επαφή με το NHS (το αγγλικό ΕΣΥ), λέει, αλλά τότε δεν είχε άλλη επιλογή από το να μιλήσει στους γιατρούς για το τι της συνέβη.
Στην αρχή ο γιατρός δεν την πίστεψε και τη θεώρησε τρελή. Ρώτησε μάλιστα ποιος ήταν ο προσωπικός της γιατρός. Αλλά αφού είδαν τις μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες της και κοίταξαν τα αρχεία της, συνειδητοποίησαν ότι τους έλεγε την αλήθεια. Και οι τομογραφίες έδειξαν ότι υπήρχε μέσα της μια μάζα 25 εκατοστών.
«Δεν ήξεραν τι ήταν, αλλά δεν πίστευαν ότι ήταν καρκινική και δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι το αίμα μου καταπολεμούσε καρκίνο. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 2021, ο γιατρός μου και άλλοι 10 γιατροί κάθισαν γύρω από το κρεβάτι μου και είπαν: ‘Ειλικρινά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό – θα μπορούσε να είναι ένας αποτυχημένος ψευδοκόλπος ή θα μπορούσε να είναι ένας όρχις – χρειαζόμαστε περαιτέρω εξετάσεις’. Απλά ξέσπασα σε γέλια».
«Σε αυτό το σημείο, ένιωθα ότι ζούσα έναν ζωντανό εφιάλτη που ήταν πολύ ντροπιαστικός. Γι’ αυτό αποφάσισα ότι ήθελα να φύγω από το νοσοκομείο». Έτσι, αφού καταπολέμησαν τη σήψη με ενδοφλέβια αντιβιοτικά, έφυγε.
«Λίγες μέρες αργότερα, οι γιατροί στο Χαλ μου πρότειναν μια διαδικασία που ήθελαν να κάνουν για να προσπαθήσουν να αποστραγγίσουν τη μάζα μέσω του ορθού, αλλά ένας άλλος χειρουργός ήταν κάθετα ενάντιος σε αυτό. Μετά από όλα τα ψέματα που μου είχαν πει στο NHS, σε συνδυασμό με την αδυναμία όλων να κατανοήσουν την ανατομία μου – την οποία αυτοί είχαν δημιουργήσει – αποφάσισα ότι η ασφαλέστερη επιλογή ήταν να φύγω. Αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου», αναφέρει η Σόφι.
Ωστόσο, αυτή η εμπειρία την ενεργοποίησε. Εντόπισε τον αρχικό χειρουργό της, ο οποίος την είχε χειρουργήσει μετά τη γέννησή της και τον οποίο δεν θέλει να κατονομάσει. Αποφάσισε να προσπαθήσει να ξεδιαλύνει όλη την ιστορία. «Κάτι έκανε κλικ μέσα μου, ήταν σαν να άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. Σκέφτηκα: ‘Δεν σε έχουν φροντίσει σωστά και αν θέλεις να επιβιώσεις συναισθηματικά, καλύτερα να αρχίσεις να μιλάς’. Και σε εκείνο το σημείο άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και άρχισα να μιλάω και αυτό έγινε φυσιολογικό και με αυτόν τον τρόπο ο πόνος έφυγε. Τον ξεπέρασα», λέει.
Την ημέρα που βγήκε από το νοσοκομείο η Σόφι είπε τι της είχε συμβεί όταν γεννήθηκε σε μερικούς στενούς φίλους και στη θεία της.
«Έμεινα μόνη μου πολύ και είχα χρόνο να σκεφτώ και άρχισα να νιώθω τον εαυτό μου να ακολουθεί μονοπάτια που είχα ακολουθήσει και στα 20 μου χρόνια, να αναλώνομαι σε σκοτεινές σκέψεις και να προσπαθώ να αποδώσω ευθύνες. Και συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να σπάσω αυτόν τον κύκλο και να φέρω τους ανθρώπους κοντά μου» λέει.
Μια βραδιά, αφού είχε πιει πολύ για πρώτη φορά μετά από καιρό, έκανε μια ανάρτηση στο Facebook, όπου τα αποκάλυπτε όλα και μιλούσε εναντίον του γιατρού που «πειραματίστηκε» τη δεκαετία του ’80 πάνω σε αυτήν και σε άλλα παιδιά. «Ήταν μια απαίσια ανάρτηση, αλλά ένιωθα τόσο πόνο και ήθελα να τον μοιραστώ. Ήταν σαν μια ανοιχτή επιστολή στον χειρούργο που του έλεγε ‘πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό’», λέει.
«Έχω κάνει ένα ολόκληρο ταξίδι από τότε. Και πραγματικά πια καταλαβαίνω τη θέση στην οποία βρέθηκαν οι γονείς μου. Έκαναν ένα εξίσου δύσκολο ταξίδι με μένα, αλλά από μια διαφορετική πλευρά».
Τελικά, έφτασε η στιγμή που συνάντησε τον χειρουργό.
«Δεν ήταν μια κακή συζήτηση, όταν συναντηθήκαμε, αλλά είχε προηγηθεί μια ανταλλαγή email όπου συνεχώς του τόνιζα τον πόνο μου και δεν μου άρεσε το πώς γινόμουν. Έβγαζα τον πόνο μου σε έναν άνθρωπο που πιθανότατα ακολουθούσε μια ιατρική οδό ως νεαρός χειρουργός και αργότερα συνειδητοποίησε ότι έκανε ένα λάθος και ένιωθε άσχημα γι’ αυτό. Αλλά αντί γι’ αυτό σκεφτόμουν ‘Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό; Γιατί με άφησες έτσι;’», λέει.
Ωστόσο, όταν συναντήθηκε με τον γιατρό «δεν τον έβρισα», παραδέχεται. Μάλιστα, του αγόρασε και έναν καφέ. «Εκπλήσσομαι που τον δέχθηκε. Μπορεί να σκεφτόταν ότι προσπαθούσα να τον δηλητηριάσω».
Της είπε ότι αργότερα είχε αλλάξει την άποψή του γι’ αυτές τις διαδικασίες και προσπάθησε να κάνει κάτι γι’ αυτό, αλλά η «βιομηχανία» είναι τόσο ισχυρή που είναι δύσκολο να διαφοροποιηθεί κάτι. Της είπε ότι είναι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να έχει κάνει κάτι άλλο εκείνη την εποχή.
Το ντοκιμαντέρ και η περίπτωση Ράιμερ
Ενώ ανάρρωνε από τη σηψαιμία, η Σόφι περνούσε τον χρόνο της βλέποντας Netflix και κάποια στιγμή είδε το ντοκιμαντέρ «Three Identical Strangers» για τα τρίδυμα αδέλφια που υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες και με κάποιον τρόπο ξανασυναντήθηκαν.
Η Σόφι απευθύνθηκε στην παραγωγό, την Μπέκι Ριντ, πιστεύοντας ότι μπορεί να ήθελε να ακούσει την ιστορία της. Πράγματι, η Ριντ εντυπωσιάστηκε όχι μόνο από την ιστορία, αλλά και από την ίδια τη Σόφι.
«Μιλήσαμε και τρελάθηκα από την ιστορία της, αλλά και από την ίδια ως άτομο-την αίσθηση του χιούμορ της, το πόσο ξεκάθαρα έβλεπε το γιατί ήθελε να πει την ιστορία της ώστε να βοηθήσει άλλους ανθρώπους», λέει η Ριντ από την πλευρά της.
Η Ριντ ετοιμάζει τώρα ένα ντοκιμαντέρ, που θα κυκλοφορήσει στα τέλη του επόμενου χρόνου. Γι’ αυτό συνεργάστηκε με την Σόφι, η οποία την βοήθησε να βρει κι άλλους ανθρώπους που υποβλήθηκαν σε επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, λόγω ιατρικών επιπλοκών.
Πριν από λίγα χρόνια η Ριντ ήθελε να κάνει ντοκιμαντέρ για τον Ντέιβιντ Ράιμερ, ο οποίος γεννήθηκε στον Καναδά το 1965 μαζί με τον δίδυμο αδερφό του. Ωστόσο, ο Ντέιβιντ υποβλήθηκε σε επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου έπειτα από αποτυχημένη περιτομή και μεγάλωσε ως Μπρέντα.
Η αμφιλεγόμενη επέμβαση έγινε με απόφαση του Τζον Μάνεϊ, Αμερικανού ψυχολόγου και καθηγητή στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη. Ο συγκεκριμένος συμπεριέλαβε τον Ράιμερ στο πείραμά του για να αποδείξει τη θεωρία του πως το φύλο δεν είναι έμφυτο αλλά επίκτητο. Ωστόσο σε αντίθεση με το πώς το πρόβαλε ο Μάνεϊ – ως μια επιτυχημένη ιστορία- το πείραμα απέτυχε. Ο Μάνεϊ υπέβαλε τον Ντέιβιντ/Μπρέντα αλλά και τον δίδυμο αδερφό του, Μπράιαν, σε ένα παιχνίδι «παιδικής σεξουαλικότητας», κάτι που προκαλούσε μεγάλο στρες και στα δύο παιδιά.
Ο Ράιμερ (ΦΩΤΟ) ανακάλυψε πως γεννήθηκε αγόρι στις αρχές της εφηβείας και στα 15 του υποβλήθηκε σε θεραπεία για να αναστρέψει τον επαναπροσδιορισμό φύλου. Αποφάσισε να μιλήσει δημόσια γι’ αυτό, προκειμένου να αποτρέψει την εφαρμογή τέτοιων λανθασμένων ιατρικών πρακτικών. Υπάρχει ένα βιβλίο γι’ αυτόν από τον Τζον Κολαπίντο και δύο ντοκιμαντέρ, ενώ το 2000 είχε εμφανιστεί στην Όπρα Γουίνφρεϊ.
Ο αδερφός του, ο Μπράιαν, πέθανε στα 36 του από υπερβολική δόση ναρκωτικών, ενώ ο Ντέιβιντ έβαλε τέλος στη ζωή του στα 38 του υποφέροντας από βαριά κατάθλιψη.
Ο Τζον Μάνεϊ έχει πια επίσης πεθάνει. Αλλά κατά τη διάρκεια της έρευνάς της η Ριντ μίλησε με έναν νευρολόγο που εργαζόταν στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. Εκείνος εκτίμησε ότι περίπου 15.000 άνθρωποι παγκοσμίως μέσα σε 25-30 χρόνια υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού φύλου λόγω εκστροφής ουροδόχου κύστεως ή άλλων παθήσεων.
Η Ριντ πάντως λέει πως δεν πιστεύει ότι ο γιατρός της Σόφι ήταν υπέρμαχος των θεωριών του Τζον Μάνεϊ.
«Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ήταν ένας νέος γιατρός και δεν θα μπορούσε να εναντιωθεί σε αυτά που θα του έλεγε ένας ανώτερός του». Η Ριντ πιστεύει ότι η περίπτωση του Ρέιμερ ήταν ένα υπολογισμένο πείραμα, ενώ με τη Σόφι ήταν απλώς ένα λάθος, αλλά με καλές προθέσεις.
Σκέφτηκε ποτέ η Σόφι να ξαναγίνει άνδρας;
Η Σόφι είναι κατηγορηματική στην απάντησή της. «Δεν υπήρξε ποτέ ούτε μια στιγμή που να μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα να ξαναγυρίσω πίσω», λέει και εξηγεί ότι οι λόγοι γι’ αυτό είναι δύο.
«Πρώτον υπήρξα ήδη “πελάτης” των υπηρεσιών επαναπροσδιορισμού φύλου του NHS και τώρα θα γινόμουν ξανά; Όχι γαμ@@. Ο άλλος λόγος είναι ότι έκανα αυτό το ταξίδι προσπαθώντας να καταλάβω ποια είμαι και πώς ταιριάζω στα κουτάκια της κοινωνίας– φύλο και φυλή και ό,τι άλλο πιστεύουν ότι πρέπει να μας χωρίζει. Συνειδητοποίησα ότι όλα είναι στο μυαλό μου και το αν είμαι χαρούμενη ή λυπημένη εξαρτάται από το πώς νιώθω για τον εαυτό μου. Η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή μου δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το σώμα στο οποίο βρίσκομαι», αναφέρει.
«Οπότε, αν νιώθω πόνο, δεν θα μου κάνει καμία διαφορά αν μου δώσουν όρχεις και πέος γιατί θα συνεχίσω να πονάω μέσα σου. Αν βάλω ένα άλλο κοστούμι θα λύσει τον πόνο μου; Όχι, γιατί εξακολουθώ να μην είμαι εντελώς αγόρι ή κορίτσι. Οπότε, μετά πρέπει να πεις: “Τι είμαι;”. Είμαι μια ψυχή που απλώς προσπαθεί να ζήσει σε αυτή τη ζωή», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η Σόφι αντιμετώπισε τη «μάζα» στο εσωτερικό της με οξυγονοθεραπεία και είναι πεπεισμένη ότι λειτούργησε, καθώς δεν την αισθάνεται πλέον και δεν έχει συμπτώματα. Επίσης, πριν από λίγα χρόνια σταμάτησε να παίρνει ορμόνες, γιατί υπέφερε από παρενέργειες, όπως πόνο στην ουροδόχο κύστη, δυσφορία, τακτικές ουρολοιμώξεις, συναισθηματικές διακυμάνσεις, προβλήματα αυξομείωσης βάρους.
Αφού σταμάτησε να παίρνει τις ορμόνες, όπως λέει άρχισε να σκέφτεται ότι πιθανότατα την ελκύουν τα κορίτσια «αλλά δεν με απασχολεί αυτό, απλά θέλω κάποιον στον οποίο να μπορώ να μιλάω» μέχρι που τελικά κατέληξε ότι «σίγουρα μου αρέσουν οι γυναίκες και σίγουρα θέλω μια σύντροφο», επισημαίνει. Όπως λέει, υπήρξε μια αξιοσημείωτη αλλαγή. «Μόλις σταματήσεις να παίρνεις αυτή τη γυναικεία ορμόνη, το σώμα σου ρυθμίζεται ξανά σε αυτό που ήταν αρχικά».
Πλέον, αντιμετωπίζει φιλοσοφικά όσα της συνέβησαν. «Μπορεί να μην μάθω ποτέ το γιατί και πώς έγινε ό,τι έγινε. Αν ήταν κάτι που βασίστηκε στη δήθεν επιτυχία του πειράματος Ράιμερ ή ήταν απλά απόλυτη ανικανότητα και άγνοια ή κάτι ευρύτερο. Δεν έχω τις απαντήσεις και μπορεί να μην τις πάρω ποτέ. Αλλά ίσως μέσω της διαδικασίας για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα. Και μόνο η διαδικασία είναι μια εμπειρία απίστευτης κάθαρσης. Πιστεύω ακλόνητα πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά σίγουρα μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον», αναφέρει η Σόφι.
Σε ένα email της στη δημοσιογράφο της Telegraph, λίγες μέρες μετά την συνέντευξη, η Σόφι συμπληρώνει: «Καθώς σκεφτόμουν τις συνομιλίες μας, υπήρχε ένα πολύ σημαντικό σημείο που δεν είμαι σίγουρη ότι μετέφερα. Από πολλές απόψεις, έχω αρχίσει να νιώθω ευγνώμων για το ταξίδι το οποίο έχω κάνει. Όταν κοιτάζω πίσω, καταλαβαίνω ότι οι προκλήσεις που έχω αντιμετωπίσει με διαμόρφωσαν σε αυτό που είμαι σήμερα. Η διαδικασία της προσπάθειας να κατανοήσω αυτό που μου συνέβη με οδήγησε να καταλάβω τις επιλογές των άλλων και να προσπαθήσω να μπω στη θέση των άλλων. Υποθέτω ότι με οδήγησε επίσης στο να αναπτύξω ενσυναίσθηση και να συνειδητοποιήσω ότι δεν είναι όλα ή όλοι καλά ή κακά. Υπάρχει σκοτάδι και φως σε όλους μας και το μονοπάτι μας προς την ευτυχία και ίσως προς τη φώτιση έχει να κάνει με το να να τροφοδοτήσουμε το σκοτάδι με φως».
