Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, φοίτησε στο Εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας» και στη συνέχεια στο Κερκυραϊκό Γυμνάσιο, για να πάει στα 17 του για ανώτερες σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και τη Φυσικομαθηματική Σχολή.
Δύο χρόνια αργότερα θα γνωρίσει στη Βενετία τη βαρόνη Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς από τη Βοημία, την οποία θα παντρευτεί το 1891. Μαζί θα αποκτήσουν μία κόρη το 1895, με τον Θεοτόκη να έχει εγκαταλείψει τις σπουδές του και να έχει αποσυρθεί στους Καρουσάδες της Κέρκυρας.
Στη συνέχεια θα συνδεθεί με τον Λορέντζο Μαβίλη προσχωρώντας στο κίνημα του δημοτικισμού. Μέσω αυτής της σύνδεσης θα ασπαστεί τις ιδέες του σοσιαλισμού, ενώ θα συμμετάσχει και στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Ομίλου και του Αλληλοβοηθητικού Εργατικού Συνδέσμου Κερκύρας (1910-1914).
Συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης το 1896 ως εθελοντής και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία, ως επικεφαλής δικού του σώματος. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έλαβε ενεργό μέρος στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. Μετά τον πόλεμο θα απολέσει όλη την περιουσία που είχε από την προίκα της συζύγου του και θα αναζητήσει εργασία στην επιτροπή λογοκρισίας της ελληνική κυβέρνησης, για να παραιτηθεί δύο μέρες μετά την πρόσληψή του. Στη συνέχεια θα βρει εργασία στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Με σκοπό να καλύψει τα έξοδά του θα πουλήσει τα έργα του στους εκδοτικούς οίκους Βασιλείου και Ελευθερουδάκη. Έτσι θα δουν το φως της δημοσιότητας μερικά από τα γνωστότερα σήμερα πεζογραφήματά του όπως το «Σκλάβοι στα δεσμά τους», «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα» και οι μεταφράσεις του από τον Γκαίτε («Χέρμαν και Δωροθέα»), από τον Σαίξπηρ («Οθέλλος», «Αμλέτος», «Βασιλιάς Ληρ»), από τον Φλομπέρ («Η Κυρία Μποβαρύ», Α’ τόμος) και από τον Ρόσελ («Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας»).
Το 1922 θα διαγνωστεί με καρκίνο του στομάχου και θα αποσυρθεί και πάλι στην Κέρκυρα, όπου και χειρουργήθηκε, για να αφήσει την τελευταία του πνοή την 1η Ιουλίου του 1923.
