Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς τους λόγους, να δούμε κατάματα: Η δήλωση του Ερντογάν, ότι το 1974 έγινε μεγάλο λάθος που δεν καταλήφθηκε ολόκληρη η Κύπρος, δείχνει ανάγλυφα τους στόχους και τις βλέψεις του μόνιμου τούρκικου επεκτατισμού. Εδώ, στην Χώρα μας, οι διαμορφωτές τής «κοινής γνώμης» και η κυβέρνηση Μητσοτάκη το «διασκέδασαν», πως πρόκειται για προεκλογική δήλωση, αποκρύπτοντας επιμελώς ότι προετοιμάζονται για τις «Πρέσπες του Αιγαίου» λίαν προσεχώς (μάλιστα, επίκειται ταξίδι του Μητσοτάκη στην Τουρκία τον Μάιο). Ο ενδοτισμός και ο νεοραγιαδισμός, με υποκλίσεις υποτέλειας προς την «σωστή πλευρά της Ιστορίας», αλλά και προς τον ίδιο τον Ερντογάν, αποτελούν μια πραγματικότητα, αλλά και μια ντροπή ταυτόχρονα.
Όμως, δεν σταματούν εδώ οι ασχήμιες: Στις εορταστικές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου αποκλείστηκε η συμμετοχή εκπροσώπων της επίσημης Ρωσίας! Ναι, η Ρωσία αποτελεί πλέον «εχθρό» της Ελλάδος, επειδή έτσι πρόσταξαν, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. «Συγχαρητήρια» στο Υπουργείο Εξωτερικών για τον ντροπιαστικό αυτόν αποκλεισμό… Αλλά η ντροπή έχει και συνέχεια: Σε πρόταση της Εκκλησίας να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της Χώρας στην επέτειο της εισβολής και κατάληψης της μισής σχεδόν Κύπρου το 1974 (φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια), η κυβέρνηση Μητσοτάκη απάντησε αρνητικά! Αυτό προφανώς συμβαίνει γιατί… χαλάει το ελληνοτουρκικό «ειδύλλιο», παρά τις συνεχείς προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν και άλλων κορυφαίων κυβερνητικών τούρκων παραγόντων.
Στο σημερινό «ελληνικό» κράτος, στο πολιτικό της σύστημα, ελλείπει εντελώς η Ηθική και προπάντων το απαύγασμά της, η Αρετή, σε βαθμό σαπίσματος. Η ιδιοτέλεια των οικονομικών και πολιτικών ελίτ συμβαδίζει με το βούλιαγμα της Χώρας, με την εξυπηρέτηση σχεδιασμών σε βάρος της κυριαρχίας της, με την γενική εκποίησή της, την παράδοσή της. Αρκεί αυτό να αυξάνει το πουγκί τους… Αφού, λοιπόν, δεν υπάρχει Αρετή, τότε δεν υπάρχει ανάγκη Ελευθερίας, άρα που να ζητάμε και Τόλμη… Κι όλα αυτά, σε πλήρη αντίθεση με την ουσία, την σημασία και το βάθος της Εθνεγερσίας του 1821.
Δυστυχώς, δεν ζούμε σε εποχές ανάτασης φρονήματος, εμπέδωσης νοήματος και σκοπών. Δεν βιώνουμε καιρούς με στόχους και ελπίδα. Κινούμαστε σε μια σκοτεινή περίοδο, με νέες αποικιοποιήσεις (ακόμα και της συνείδησης) και με νέους «ζουρλομανδύες» για τους Έλληνες, που δείχνουν πλέον να έχουν χάσει την ιδιότητα του σκεπτόμενου και ενεργού πολίτη. Ο σκοπός είναι να μετατραπούν όλοι σε σύγχρονους δουλοπάροικους, σε ανδράποδα με ψηφιακές πινελιές. Άλλοι υπερεπιταχυνόμενοι, για να προλάβουν κάποια μορφή προσαρμογής και επιβίωσης, και άλλοι χωρίς χρόνο και ελπίδα, χωρίς αύριο. Και βροχή τα σύγχρονα χαράτσια… Μπορεί να μην υπάρχουν σήμερα τα δοσίματα και η δεκάτη, υπάρχει όμως ο ΦΠΑ, ο πληθωρισμός, ο ΕΝΦΙΑ, η υπερφορολόγηση – ξεζούμισμα, οι μισθοί πείνας και αναξιοπρέπειας, ο στιγματισμός της φτώχειας αντί για καταπολέμησή της, η ενοχοποίηση του Λαού για όσα αναγκάζεται και υπομένει. Και από κοντά η ασυδοσία, η ατιμωρησία, το ακαταδίωκτο όλων των νέων τυράννων – υπαλλήλων, των σύγχρονων κοτζαμπάσηδων και προσκυνημένων «τζακιών» στις ΗΠΑ, την ΕΕ και φυσικά στο νέο «Σουλτάνο» Ερντογάν που οραματίζεται το Αιγαίο, την Κύπρο, την Θράκη, όλα τα Βαλκάνια δικά του.
Θέλει, λοιπόν, Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία. Κι αυτό, γιατί πρόκειται για ένα Τεράστιο Ιδανικό, έχοντας να αντιμετωπίσει ισχυρούς εχθρούς που επιχειρούν να την ματαιώσουν: Ένα ολόκληρο σύστημα οικονομικών και στρατιωτικών κολοσσών – συνασπισμένων ή διαιρεμένων- που στηρίζονται στο παγκοσμιοποιημένο – απάτριδο κεφάλαιο και ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση και την διαιώνιση των στενών συντηρητικών συμφερόντων τους.
Σήμερα, σε σχέση με το 1821, τα δεσμά της σκλαβιάς είναι πολλαπλά και πολυεπίπεδα, πλέκονται με γιρλάντες «ατομικής ελευθερίας» και «ατομικού αυτοπροσδιορισμού». Η μετανεωτερική συνθήκη καταργεί τα όρια, το μέτρο, τις αξίες, τα νοήματα, εντέλει τον ίδιο τον άνθρωπο ως κοινωνικό και πολιτικό όν. Τον χρηματίζει, τον διαλύει, τον καταδυναστεύει, τον υποδουλώνει, τον ανακυρρήσει κέντρο (και όχι μέρος) του κόσμου.
Τίποτα, όμως, σε όλα αυτά δεν είναι ανίκητο. Για όσους θέλουν να αντισταθούν στην σύγχρονη βαρβαρότητα, το μήνυμα είναι σαφές: Η απελευθέρωση, η κίνηση προς την Ελευθερία, πρέπει να έχει ουσία, βάθος και πλάτος, να αγκαλιάζει με σεβασμό και δημιουργικότητα όλες τις όψεις της ζωής, να προάγει την κοινωνικότητα σε έναν καλύτερο βαθμό από όσους γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Πρέπει να είναι προάγγελος ενός άλλου Ανώτερου Πολιτισμού με Εθνικό Περιεχόμενο, με Έμπνευση από το Παρελθόν και Σκέψη για το Μέλλον. Ας οπλιστούμε, λοιπόν, με Αρετή και Τόλμη για να φέρουμε ξανά την Ελευθερία!
Γιώργος Μάστορας
