Το βράδυ της 23ης Ιουλίου 1974 όλη η Αθήνα ήταν στους δρόμους. Η είδηση ότι η χούντα παραδίδει στην εξουσία στους πολιτικούς δημιούργησε έκρηξη χαράς.
Ενα αυθόρμητο λαϊκό πανηγύρι ξεκινούσε. Κι ενώ στη Βουλή συνεχίζονταν οι συσκέψεις κι αναζητούσαν τον Καραμανλή στο Παρίσι ο κόσμος στους δρόμους φώναζε «Δημοκρατία» και «Ανάσταση».
Μέσα σε αυτό το γενικό κλίμα..ευφορίας κυκλοφόρησε και η έκτακτη έκδοση της «Βραδυνής», της περισσότερο ταλαιπωρημένης εφημερίδας από αυτές που είχαν αποφασίσει να συνεχίσουν την κυκλοφορία τους και μετά τις 21 Απριλίου 1967.
Η τελευταία δίωξη ήταν η παύση της κυκλοφορίας για έξι μήνες που είχε επιβάλει η χούντα του Ιωαννίδη με την ανάληψη της εξουσίας. Το διάστημα της απαγόρευσης πέρασε κι εκεί που ο εκδότης της Τζώρτζης Αθανασιάδης ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει την εφημερίδα, έχοντας προσλάβει κόσμο και πληρώσει χρήματα για διαφήμιση έρχεται νέα απαγόρευση.
Αυτό ήταν το κακό. Γιατί υπήρχε κι ένα καλό. Η εφημερίδα μπορούσε να κυκλοφορήσει οπιαδήποτε στιγμή. Είχε γραφεία, προσωπικό και δικό της πιεστήριο. Εκείνο βράδυ το έκτακτο φύλλο με τη τεράστια φωτογραφία του Καραμανλή στην πρώτη σελίδα έγινε ανάρπαστο. Ο κόσμος το χρησιμοποιούσε ως αφίσα φωνάζοντας «Έρχεται…»
Η «παγωμάρα» ήρθε την επομένη όταν κυκλοφόρησε η κυρίως εφημερίδα. Το ρεπορτάζ για τους πανηγυρισμούς στην Αθήνα είχε την υπογραφή του Νίκου Μαστοράκη, ο οποίος πριν γίνει τηλεοπτικός αστέρας ήταν δημοσιογράφος και μάλιστα πετυχημένος στο «Εμπρός» κι αργότερα στη «Μεσημβρινή» όπου έγραφε τη σελίδα του αυτοκινήτου, μουσικές ειδήσεις και μεγάλες αποκλειστικότητες από το διεθνές τζετ – σετ. Η Ελένη Βλάχου, αλλά και αργότερα ο Τζώρτζης Αθανασιάδης εκτιμούσαν την ταχύτητα που είχε στο γράψιμο και τις ελάχιστες διορθώσεις που χρειαζόταν το χειρόγραφό του.
Μόνο που εκτός από τα προτερήματα υπήρχαν και τα ελαττώματα που δεν είχαν σχέση με την αξία του, αλλά με τη στάση που κράτησε τα 7,5 χρόνια της τυρανίας (και αποκορύφωμα τη συνέντευξη για το Πολυτεχνείο). Το τηλεφωνικό κέντρο της «Βραδυνής» πήρε φωτιά και ο Αθανασιάδης αναγκάστηκε να απολύσει τον Μαστοράκη.
–
