Την δεκαετία του ’60, μια πτήση από το Λονδίνο στην Νέα Υόρκη διαρκούσε 5 ώρες, ενώ μια πτήση από την Νέα Υόρκη στην Ουάσιγκτον, μόλις 45 λεπτά. Σήμερα, Το Λονδίνο – Νέα Υόρκη διαρκεί 6 και κάτι ώρες, ενώ το Νέα Υόρκη – Ουάσιγκτον, μια ώρα και ένα τέταρτο.
Τα αεροδρόμια δεν άλλαξαν θέσεις. Οι αεροπορικές εταιρίες έχουν αυξήσει τις διάρκειες επίτηδες. Αυτό ονομάζεται «padding» («παραγέμισμα») και υποτίθεται πως είναι ένα μυστικό των αεροπορικών εταιριών, που δεν θα ήθελαν να μάθεις. Ειδικά, για τις επιπτώσεις που έχει στο περιβάλλον.
Το «padding» λοιπόν είναι ο έξτρα χρόνος που οι αεροπορικές εταιρίες επιτρέπουν στις πτήσεις τους, για να πετάξουν από ένα σημείο στο άλλο. Επειδή λοιπόν οι πτήσεις είχαν συνήθως καθυστέρηση, ως προς την ολοκλήρωσή τους, αντί να βελτιώσουν τις λειτουργίες τους, η λύση ήταν να προσθέσουν καθυστερήσεις στο πρόγραμμα.
Για τον επιβάτη δεν κάνει και μεγάλη διαφορά. Ακόμα και αν το αεροπλάνο καθυστερήσει να φύγει, μπορεί κάλλιστα να φτάσει νωρίτερα στον προορισμό του. Αυξάνεται μεν η όλη ώρα της διαδικασίας, αλλά παραμένει μέσα στο πρόγραμμα. Παρολ’ αυτά, αυτή η παγκόσμια «συνήθεια» μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα.
Κι αυτό γιατί όχι μόνο το ταξίδι κρατά περισσότερο, αλλά και γιατί δημιουργείται μια ψευδαίσθηση ακρίβειας που δεν πιέζει καθόλου τις εταιρείες να γίνουν περισσότερο αποτελεσματικές στις υπηρεσίες τους, με την συμφόρηση και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα να αυξάνονται.
Σύμφωνα με την έκθεση του αμερικανικού υπουργείου μεταφορών, το 30% των πτήσεων συνεχίζουν να αργούν, παρ’όλη την εφαρμογή του «padding». Το ποσοστό παρουσιάζει μείωση της τάξεως του 10%, αλλά αυτό οφείλεται στο «padding» και όχι στην βελτίωση των υπηρεσιών.
«Με το ‘padding’ οι αεροπορικές εταιρίες παίζουν με το σύστημα για να μας ξεγελάσουν» αναφέρει ο πρόεδρος της ATH Group, Michael Baiada. Και προσθέτει ότι το «padding» κοστίζει περισσότερο, όσον αφορά στα καύσιμα, στον θόρυβο και την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα.
Οι εταιρίες βέβαια γνωρίζουν ότι η ακρίβεια είναι σημαντική για τους επιβάτες. Πολλές εταιρίες αμβλύνουν το πρόγραμμα της πτήσης για να σιγουρέψουν ότι οι πτήσεις θα φτάσουν στην ώρα τους. Αλλά αν αυτό είναι καλό και για τους επιβάτες και για τις εταιρίες, τότε γιατί δεν βελτιώνονται οι υπηρεσίες, αλλά αντ’ αυτού μεγαλώνει η διάρκεια των πτήσεων;
Ο στόχος είναι η άφιξη να γίνει ακριβώς στην ώρα της. Αν φτάσει νωρίτερα ή καθυστερήσει, μπορεί να αναστατώσει όλο το πρόγραμμα πτήσεων και την χωρητικότητα του εκάστοτε αεροδρομίου. Το υπουργείο Μεταφορών θεωρεί πως ένα αεροπλάνο είναι στην ώρα του ακόμα και αν καθυστερήσει από 1 έως 14 λεπτά.
Αυτό σημαίνει πως οι αεροπορικές εταιρίες έχουν ένα παράθυρο για να φτάσουν «στην ώρα τους» πιο εύκολα, αν και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συμφόρηση.
Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας φαίνεται να το ανέχονται. Οι αεροπορικές εταιρίες βέβαια έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια σε νέες τεχνολογίες για να καταστούν πιο λειτουργικές οι διαδρομές πτήσεων. Αλλά αυτό δεν έχει μειώσει τις καθυστερήσεις, που έχουν κολλήσει στο 30%.
Πολλοί πιστεύουν πως o εκσυγχρονισμός του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας θα λύσει το πρόβλημα. Ο Michael Baiada έχει προτείνει ένα σύστημα συνεργασίας των εταιριών και του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας (Business Based Flow Management).
Με τις εταιρίες όμως να παίζουν με το σύστημα, οι πτήσεις θα μεγαλώνουν συνεχώς σε διάρκεια. «Οι καθυστερήσεις πτήσεων, όπως το “padding”, έχει γίνει συνήθης πρακτική των εταιριών», αναφέρει η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των επιβατών, Paloma Salmeron.
Ισχυρίζεται πως αυτό τους επέτρεψε να βελτιώσουν το «on time» και έκανε πιο εύκολη την απόρριψη των αποζημιώσεων που μπορούν να διεκδικήσουν οι επιβάτες. «Πολλές εταιρείες έχουν κάνει δυσκολότερη την διαδικασία, ώστε οι επιβάτες να κάνουν μια αποδεκτή αίτηση αποζημίωσης λόγω καθυστερήσεων. Η αύξηση της διάρκειας των πτήσεων, είναι ακόμα ένας τρόπος να μειώσουν τις πιθανότητες για τους επιβάτες να ζητήσουν επίσημα χρηματική αποζημίωση με αξιώσεις, παρόλη την ταλαιπωρία που έχουν ήδη υποστεί».
Το «padding» δεν έχει λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιβάτες. Ο σύμβουλος αεροπορικών Bob Mann, αναφέρει πως η λύση μπορεί να βρεθεί. «Οι αεροπορικές εταιρίες παραπονιούνται πως για τις καθυστερήσεις το πρόβλημα είναι του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, αλλά δεν είναι. Η άποψή μου είναι πως πρέπει να σταματήσουν να παραπονιούνται και να κάνουν κάτι γι’ αυτό, ώστε να βγουν όλοι κερδισμένοι».
