Η Ζήνα Κουτσελίνη αποχαιρετά τον Γιώργο Καραϊβάζ μέσα από ένα σπαρακτικό μήνυμα.

Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 2:15 το μεσημέρι της Παρασκευής, όταν ο Γιώργος Καραϊβάζ έφτανε με το μαύρο του τζιπ στο σπίτι του, στον Άλιμο. Αφού το πάρκαρε λίγα μέτρα μακριά από την οικεία του και αποβιβάστηκε από αυτό, τον πλησίασαν δύο άτομα που επέβαιναν πάνω σε ένα σκουρόχρωμο μηχανάκι μικρού κυβισμού. Ο συνεπιβάτης κατέβηκε από το δίκυκλο και ξεκίνησε να πυροβολεί το δημοσιογράφο. Επτά από τις σφαίρες βρήκαν το γνωστό αστυνομικό συντάκτη στο κεφάλι και στο θώρακα, ενώ όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες ο εκτελεστής του, του έριξε και τη χαριστική βολή προκειμένου να είναι σίγουρος για το ειδεχθές έργο του.

Λίγη ώρα αργότερα, η είδηση έπεφτε σαν βόμβα στα γραφεία του Star. Ο Γιώργος Καραϊβάζ εργαζόταν τα τελευταία χρόνια στην εκπομπή Αλήθειες με τη Ζήνα. Σύμφωνα με όσα μετέφερε η Σίσσυ Χρηστίδου στο Έλα Χαμογέλα, η Ζήνα Κουτσελίνη ήταν ακόμα στο κανάλι όταν έφτασαν τα άσχημα νέα για τον συνεργάτη της.

«Το κλίμα είναι πάρα πολύ βαρύ και μάλιστα, επειδή μιλήσαμε με όλους τους συντελεστές της εκπομπής, η Ζήνα Κουτσελίνη ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, δεν μπορούσε και να οδηγήσει. Από ό,τι μου είπε η Μαρία, χτες, ήταν στο κανάλι όταν έμαθε την πληροφορία, οπότε φώναξαν ταξί να έρθει να την πάρει», είπε η Σίσσυ Χρηστίδου.

Το πρωί του Σαββάτου, η Ζήνα Κουτσελίνη αποχαιρέτησε τον Γιώργο Καραϊβάζ μέσα από ένα σπαρακτικό κείμενο που ανάρτησε στον λογαριασμό της στο Facebook.

Γιώργος Καραϊβάζ – Το κείμενο που έγραψε η Ζήνα Κουτσελίνη

«Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως δεν αναπνέεις. Πως κοιτάς να πιαστείς και δεν υπάρχει τίποτα. Κι όμως εκείνος είναι εκεί για να σε πιάσει. Ναι, ο Γιώργος μας θα μας κρατήσει το χέρι και τη Δευτέρα και κάθε μέρα να συνεχίσουμε τις αλήθειες που τέσσερα χρόνια ήμασταν συνοδοιπόροι. Ο στυλοβάτης μας. Ήταν το καθημερινό μας πειραχτήρι με το βαρύ του πάτημα στο καμαρίνι, η αγκαλιά του αδερφού που αναζητούσα. Αμέτρητες ώρες σιωπής, αγκαλιές, διαφωνίες και κουβέντες οικογενειακές. Ήξερε να μας ηρεμεί, να μας οδηγεί, να αγαπά με ανιδιοτέλεια. Δεν θέλω να πιστέψω πως απέναντι μου δεν θα είναι το σκεπτικό του βλέμμα, με το χέρι στο πρόσωπο, και το χέρι βοηθείας σε μένα όταν με έβλεπε να λυγίζω… Και δεν ήταν λίγες οι φορές! Έχω την πεποίθηση και τη σιγουριά πως αυτό το χέρι και από Δευτέρα θα είναι εκεί στην άδεια του καρέκλα για να το αγγίζω όποτε το χρειάζομαι. Όποτε το χρειαζόμαστε. Ο Γιώργος είχε πάντα τον τρόπο να νικά το χρόνο, το ψέμα, τη δυσκολία. Πίστευε στη δύναμη της πένας, της αλήθειας, της έρευνας μέχρι τέλους!

Είναι κάποιες σχέσεις, κάποια μάτια, κάποια χέρια που μπαίνουν στη ζωή μας και έχουν μεγάλη δύναμη. Δύσκολες μέρες για όλους και προπάντων για τη γυναίκα του, το παιδί του, τη μητέρα του, την αδερφή του και τους οικείους του. Δύσκολο και για όλους μας που από χθες μαζεύουμε τις δυνάμεις μας για να τον βγάλουμε ασπροπρόσωπο, όπως θα ήθελε. Γιώργο μου το σ’ αγαπώ είναι λίγο! Θα προσεύχομαι… θα σε αναζητώ… να μας προστατεύεις όπως ΕΣΥ ξέρεις. Δώσε μου το χέρι σου πάλι!»