Τρία χρόνια πέρασαν από τις 17 Σεπτεμβρίου του 2020, τότε που ο Γιώργος Μάλλιος, ο εμβληματικός Δάσκαλος του Κικμπόξινγκ στην Ελλάδα, έφευγε από την ζώη.
“Ο Λύκας”, όπως ήταν το προσωνύμιό του, ήταν ένας άνθρωπος που συνέδεσε όλη του την ζωή με τον χώρο των μαχητικών αθλημάτων και ιδιαίτερα του κικμπόξινγκ, τα χρόνια εκείνα που αυτό είχε ελάχιστη προβολή ερχόμενο για πρώτη φορά στην χώρα μας.
Ένας άνθρωπος αγαπητός, χαμηλών τόνων που η αγάπη του για τα μαχητικά αθλήματα ήταν αληθινή και έρεε στο αίμα του.
Γεννημένος στο Μαυρομάτι Καρδίτσας, ο Γιώργος Μάλλιος άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του και θα είναι πάντα στις μνήμες όσων των γνώρισαν και όλων των φανς των μαχητικών σπορ στην χώρα μας.
«Έζησε την ζωη του στο 100%, έφυγε γεμάτος, άλλαξε πολλών ανθρώπων τις ζωές προς το καλύτερο! Έσωσε ανθρώπους από την καταστροφη!!!Ηταν παντα ΓΝΗΣΙΟΣ! ΗΤΑΝ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ!!!» είχε γράψει τότε ο γιος του Γρηγόρης Μάλλιος.
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις κάνοντας έναν απολογισμό της πορείας του, ο Γιώργος Μάλλιος είπε:
«Μπροστά σε αυτό που κάνω δεν βάζω τα λεφτά. Όλη μου η πληρωμή είναι ο σεβασμός που βλέπω προς το όνομά μου. Να πηγαίνω την Κυριακή στο Μοναστηράκι και να μου ζητάνε να βγάλουμε μια φωτογραφία. Αυτή είναι η πληρωμή μου και δεν το αλλάζω με κανένα οικονομικό όφελος.
Έχω να θυμάμαι χιλιάδες σημερινούς δασκάλους που γαλουχήθηκαν εδώ, αλλά αυτοί που εκτιμώ μετρώνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Δυστυχώς δεν υπάρχει ταπεινότητα. Ξέρεις, δεν είμαστε τίποτα το σπουδαίο για να το παίζουμε αρχιδάσκαλοι. Ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτάει τον άλλον αφ’ υψηλού, μόνο αν είναι να του δώσει το χέρι του επειδή έχει πέσει κάτω. Δεν παραπονιέμαι όμως. Νιώθω τόσο γεμάτος. Παρόλο που δεν έχω λεφτά στην άκρη ή περιουσία, δεν υπάρχει κάτι ζηλεύω, για το οποίο να πω «αχ, δεν το έκανα».
Ξέρεις, δεν είμαστε τίποτα το σπουδαίο για να το παίζουμε αρχιδάσκαλοι. Ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτάει τον άλλον αφ’ υψηλού, μόνο αν είναι να του δώσει το χέρι του επειδή έχει πέσει κάτω.»
Μεγαλη μορφη στις πολεμικες τεχνες…