Ξεκινώντας συνομιλίες με τον Ρώσο ομόλογό του «για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία», ο Ντόναλντ Τραμπ συμπεριφέρεται «όπως οι Δυτικοί στο Μόναχο το 1938 όταν πρόσφεραν την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ σε ασημένιο δίσκο», καταγγέλλει ο σοσιαλδημοκράτης Γάλλος ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλυκσμάν.
«Έχουμε φθάσει σήμερα σε μία καμπή του πολέμου την οποία ο Πούτιν περίμενε από την αποτυχία του blitzkrieg κατά του Κιέβου: στην κατάρρευση, όχι του ουκρανικού μετώπου, αλλά των δυτικών μετόπισθεν. Την υποταγή, όχι των στρατιωτών που παίζουν την ζωή τους και δεν παραδίδουν τίποτε, αλλά των δυτικών ηγετών που δεν διακινδυνεύουν τίποτε και είναι έτοιμοι να παραδώσουν τα πάντα», γράφει ο Γάλλος ευρωβουλευτής στα κοινωνικά δίκτυα.
«Και να’ μαστε πίσω σε αυτή την στιγμή το 1938 (…) Στο Μόναχο, η Τσεχοσλοβακία προσφέρθηκε στον Χίτλερ σε ασημένιο δίσκο σε διαπραγματεύσεις από τις οποίες είχε αποκλεισθεί η ηγεσία της».
«Τώρα, ο Τραμπ ξεκίνησε συνομιλίες με τον Πούτιν για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία. Χωρίς την Ουκρανία και χωρίς την Ευρώπη. Θυσιάζοντας – με αυτή την τόσο χυδαία ελαφρότητα μίας κυβέρνησης για την οποία οι τύχες των λαών μετρούν λιγότερο από μια μεσιτική συμφωνία – πριν ακόμη από την έναρξη διαπραγματεύσεων, την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και τον μέλλον της στο ΝΑΤΟ».
«Μην σκεφτείτε καν ότι μία κατάπαυση του πυρός που θα βασιστεί στον διαμελισμό της Ουκρανίας θα σημάνει το τέλος του πολέμου. Δεν θα ξεκινήσει παρά την δεύτερη φάση του που θα συνίσταται στην επέκτασή του στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης», προειδοποιεί ο Ραφαέλ Γκλυκσμάν.
Η Ευρώπη μπορεί ακόμη να αναλάβει δράση: «Ας κατασχέσουμε επιτέλους τα ρωσικά δημόσια περιουσιακά στοιχεία που είναι παγωμένα στις τράπεζές μας, ας αυξήσουμε δραστικά τις αποστολές όπλων στην ουκρανική αντίσταση, ας ξεκινήσουμε το δάνειο των 500 δισεκατομμυρίων για την ευρωπαϊκή άμυνα και ας δώσουμε συνοχή στις κυρώσεις μας».
Το 1938 στο Μόναχο, στο πλαίσιο της άσκησης της πολιτικής του κατευνασμού, ο Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν και ο Γάλλος ομόλογός του Εντουάρ Νταλαντιέ υποχώρησαν στις εδαφικές διεκδικήσεις του Χίτλερ επί της Σουδητίας ελπίζοντας να αποφύγουν τον πόλεμο. Ήταν αυτό που ονομάσθηκε «πολιτική του κατευνασμού», με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα…
Την “Ουκρανία”, προϊ’όν συρραφής εδαφών και Εθνικοτήτων, ακόμη και στον ΟΗΕ με αυτήν την ιδιαιτερότητα έχει αναγνωρισθεί, την θυσίασαν οι κ.κ.Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ, αμέσως μετά την συμφωνία με τον Στάλιν, και μόλις αυτός απεχώρησε. Το τότε σχέδιο, “προχώρησε” με την πρόκληση πτώσεως της ΕΣΣΔ. Επειδή δεν διεμελίσθη ώστε να ικανοποιήσει “κάποιους”, αλλά παρέμεινε όλη η ενότητα υπό αμφισβητούμενο “Πρόεδρο” ώστε να επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν κάποιοι άλλοι διατηρούντες τις αξιώσεις τους”, έφθασε το 2014 να απειλεί η Ρωσσία να προστατεύσει τις βάσεις της στην Κριμαία και Ρωσσόφωνους με διαφορετική πυκνότητα σε κάθε περιοχή, φθάνουν τουλάχιστον μέχρι την γραμμή Κίεβο, Μολδαβία, Οδυσσός. Η έντονη ανάμειξις επίμονων φιλοπολεμικών επιδιώξεων εκ Δυσμών ευνοούσε τις σκέψεις Μπάϊντεν. Ο Κος Τραμπ, οφείλει να στηρίξει “Κρατικά συμφέροντα” με άμεση ειρήνευση – έναρξη εκμεταλλεύσεων που θα την διατηρήσει για καιρό.