Γκρεγκ Κρητικός: Ο Ελληνας «Irishman» – Από τις συμμορίες στο Χόλιγουντ

Κοινοποίηση:
asar-3
Ο stand up κωμικός και κινηματογραφικός παραγωγός Γκρεγκ Κρητικός θα μπορούσε να είναι ήρωας ταινίας του Σκορσέζε. Στα νιάτα του δούλεψε με μερικούς από τους πιο σκληρούς ανθρώπους της Νέας Υόρκης

Μια μυθιστορηματική ζωή που ξεκίνησε από την Αθήνα, συνεχίστηκε στην όχι ακόμα ελληνοκρατούμενη Αστόρια και πέρασε από σαράντα κύματα πριν το Χολιγουντιανό happy end της ζει ο Έλληνας stand up κωμικός Γκρεγκ Κρητικός.

Η ζωή του Γκρεγκ Κρητικού στις ΗΠΑ είχε τα είχε όλα: μια οικογενειακή τραγωδία, φτώχεια, συμμετοχή σε συμμορίες και στο οργανωμένο έγκλημα, εξαρτήσεις και έξι μήνες σε μια από τις πιο σκληρές αμερικάνικες φυλακές. Όλα αυτά σταμάτησαν όταν διαπίστωσε ότι μπορούσε να σταθεί σε μια σκηνή και να κάνει τον κόσμο να γελάσει με τα αστεία του, που πολύ συχνά παρωδούν τα ελληνικά στερεότυπα. «Ήμουν πολύ τυχερός. Ο Θεός με γλίτωσε και διηγούμαι την ιστορία μου για να μην μπαίνουν ιδέες στο μυαλό των νέων ανθρώπων. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει» λέει ο κ. Κρητικός.

Έχοντας ολοκληρώσει πλέον το «Charlie Boy», την πρώτη του ταινία ως παραγωγός και σεναριογράφος, ο Γκρεγκ Κρητικός επισκέφθηκε για πρώτη φορά μετά από περίπου 45 χρόνια την Ελλάδα. «Πήγα και στο σπίτι όπου γεννήθηκα, στο Περιστέρι. Το αναγνώρισα εύκολα, αλλά δεν βρήκα ανθρώπους που θυμόντουσαν την οικογένεια μου» λέει με τη χαρακτηριστική ελληνοαμερικάνικη προφορά του.

Τη δεκαετία του 1970

Η οικογένεια του αναχώρησε για την Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1970 για να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή. Ο πατέρας του, ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής του Παναιγιάλειου που δεν κατάφερε να κάνει το επόμενο βήμα και εργαζόταν ως τσαγκάρης, υποσχέθηκε στη μητέρα του ότι αν δεν τα κατάφερναν στη Νέα Υόρκη σε πέντε χρόνια, θα επέστρεφαν στην Ελλάδα. «Τον πέμπτο χρόνο, και ενώ ετοιμαζόμασταν να επιστρέψουμε, η μητέρα μου χτυπήθηκε από έναν μεθυσμένο οδηγό και έχασε το πόδι της. Οι γονείς μου αποφάσισαν ότι στην Αμερική θα είχε καλύτερη φροντίδα και δεν γυρίσαμε ποτέ» διηγείται ο κ. Κρητικός.

Μεγαλώνοντας σε μια Αστόρια, στην οποία ζούσαν λίγοι Έλληνες, αλλά πολλοί Ιταλοί και Ιρλανδοί, ο κ. Κρητικός μπήκε από πολύ νωρίς σε ένα άγριο κόσμο, στον οποίο οι καυγάδες μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικές εθνικότητες ήταν συνηθισμένοι.

greg3.png
O Γκρεγκ Κρητικός στο κέντρο, με το καπέλο. Δεξιά, ο Νίκος Γρηγοράκος που είχε απασχολήσει τις ελληνικές αρχές

Στη φυλακή

Και όσο πλησίαζε στην ενηλικίωση τόσο έβγαινε εκτός ορίων. Μέχρι που τελικά τα ξεπέρασε. «Όταν ήμουν 18 – 19 χρονών έμπλεξα σε μια παρέα με άλλους Έλληνες. Ο κολλητός μου ήταν ο Νίκος Γρηγοράκος που τον μάθατε αργότερα στην Ελλάδα. Κάναμε διάφορα πράγματα για τα οποία δεν μπορώ να μιλήσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν σκότωσα κάποιον».

Για μια περίοδο περίπου 30 χρόνων, από το 1980 έως το 2010, ο κ. Κρητικός έζησε στη σκοτεινή πλευρά. Εθίστηκε στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, δούλεψε για μερικούς από τους πιο σκληρούς ανθρώπους της Νέας Υόρκης και αυτή η διαδρομή νομοτελειακά τον οδήγησε πίσω από τα κάγκελα.  «Με έπιασαν για κατοχή όπλου και παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών. Έφαγα έξι μήνες και πήγα στις φυλακές του νησιού Ράικερ. Βγήκα με αναστολή πέντε χρόνων. Αν με έπιαναν ξανά θα έκανα 25 χρόνια» λέει. Όπως εξηγεί, ήταν τυχερός που απλά επέβαινε στο αυτοκίνητο με το οποίο γινόταν η μεταφορά των ναρκωτικών και δεν ήταν αυτός που τα έδωσε χέρι με χέρι. «Σε αυτή την περίπτωση θα βρισκόμουν σε πολύ πιο δύσκολη θέση».

Ο κ. Κρητικός είναι «καθαρός» από το 2010, μετά από μια σοβαρή περιπέτεια υγείας που τον έφερε ένα βήμα πριν από το θάνατο. Το βάρος του είχε διπλασιαστεί και οι εξαρτήσεις τον είχαν διαλύσει σωματικά και ψυχολογικά. Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο μπήκε αμέσως σε κέντρο απεξάρτησης. Λίγους μήνες αργότερα βγήκε και ήταν ένας άλλος άνθρωπος, με μια νέα οπτική για τα πράγματα.

Τότε ήταν που κατά τύχη ανακάλυψε το κωμικό ταλέντο του και έκτοτε δεν κοίταξε πίσω του. Όπως διηγείται, επισκέφθηκε ένα comedy club της Νέας Υόρκης όπου του ζήτησαν να ανέβει στη σκηνή και να αυτοσχεδιάσει. Τα κατάφερε περίφημα, με μια αυτοβιογραφική θεματολογία που αντλούσε υλικό από τη ζωή του στην παρανομία αλλά και από την ελληνική καταγωγή του.

kritikos3.jpg
Η αφίσα της ταινίας «Charlie Boy»

Περιοδεία σε πολιτείες

Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί σε μερικές από τις πιο σημαντικές σκηνές της Νέας Υόρκης, όπως το Gotham, το Caroline’s kai to Dangerfield’s και έχει περιοδεύσει σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ. Μετά από περάσματα σε τηλεοπτικές σειρές και μικρούς ρόλους σε ταινίες ήρθε η ώρα για την πρώτη δική του ταινία, το “Charlie Boy” στην οποία συμπρωταγωνιστούν η Κέλι ΛεΜπροκ και ο υποψήφιος για Όσκαρ Μπαρτ Γιάνγκ. Το “Charlie Boy” είναι μια περίπου αυτοβιογραφική ταινία με ήρωα έναν πρώην μαφιόζο, ο οποίος αναγκάζεται να βγει ξανά στην παρανομία για να βοηθήσει τον καλύτερο φίλο του. Ο κ. Κρητικός λέει ότι τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί και πολύ σύντομα η ταινία θα προβληθεί στις αίθουσες.

Μπορεί να έμοιαζε με παιχνίδι της μοίρας, αλλά η παραγωγή του “Charlie Boy” δεν ήταν ούτε ανέφελη ούτε ολοκληρώθηκε χωρίς την εμπλοκή της αστυνομίας. Το καλοκαίρι του 2018, ο κ. Κρητικός κατηγόρησε την ηθοποιό Σον Γιάνγκ, η οποία αρχικά θα σκηνοθετούσε την ταινία, ότι έκλεψε δύο υπολογιστές όταν έμαθε την απόλυση της. Εξαιτίας και της ταραχώδους σχέσης της ηθοποιού με το Χόλιγουντ, το περιστατικό αυτό έγινε μεγάλο θέμα στα αμερικάνικα μέσα ενημέρωσης, αλλά, μετά την έρευνα της αστυνομίας και την επιστροφή των δύο υπολογιστών, έληξε χωρίς να υπάρξουν συνέπειες.

Ωστόσο, ήδη τον απασχολεί περισσότερο η επόμενη ταινία του, η οποία θα έχει τίτλο «Ο Γιος του Τσαγκάρη» και θα είναι η κινηματογραφική απόδοση της δικής του ζωής. «Θα είναι μια ταινία με διάρκεια πάνω από δυόμισι ώρες. Θα ξεκινάει από τα χρόνια της κατοχής στο Αίγιο, στο οποίο μεγάλωσαν οι γονείς μου, και μετά θα είναι η ιστορία της δικής μου ζωής. Θα υπάρχει και ο Γρηγοράκος στην ταινία. Είναι μια ιστορία κάθαρσης και ό,τι σημαντικότερο έχω κάνει».

Στα σχεδόν 60 χρόνια του, ο κ. Κρητικός έχει προλάβει να ζήσει σχεδόν τα πάντα, καλά και άσχημα. Όπως καταλήγει, όμως, «θα τα άλλαζα όλα αν μπορούσε η μητέρα μου να έχει το πόδι της. Κι ας γυρίζαμε στην Ελλάδα».

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: