Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε τελευταία στο ελληνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Παίζω με τον Φρίξο και μαθαίνω για το σώμα μου και τις ανθρώπινες σχέσεις» .
Ο σκοπός του προγράμματος είναι να πληροφορήσει τα παιδιά του νηπιαγωγείου για θέματα ανθρώπινης σεξουαλικότητας κάνοντας αναφορές στο σώμα, το βιολογικό και κοινωνικό φύλο, την αναπαραγωγή, τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η παρουσίαση, κατά τις συγγραφείς, θα γίνει με υπεύθυνο τρόπο, όχι όπως προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και παρακάμπτοντας κάποιους γονείς…
Όπως οι ίδιες οι συγγραφείς αναφέρουν: «… κάποιοι γονείς, που είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για την καθοδήγηση των παιδιών τους και σε θέματα σεξουαλικότητας και σεξουαλικής υγείας, δεν μπορούν να ανταποκριθούν με τον καλύτερο τρόπο σε αυτά τα καθήκοντα….
Καλούμε, τους γονείς, τους Συλλόγους Γονέων και τους Εκπαιδευτικούς, να μην αποδεχθούν αυτό το πρόγραμμα και να αντιδράσουν, είτε ατομικά είτε συλλογικά, με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο, προκειμένου να περιφρουρήσουν την ψυχική και πνευματική υγεία των αθώων παιδιών τους.
Επιπλέον γνωρίζουμε ότι στο στενό οικογενειακό και φιλικό περίγυρο ενός παιδιού βρίσκονται συνήθως οι υπεύθυνοι για την κακοποίησή του. Είναι λοιπόν στο ρόλο του σχολείου και των εκπαιδευτικών να αναλάβουν, σε συνεργασία πάντα με την οικογένεια, να παρουσιάσουν και συζητήσουν μεθοδικά και επιστημονικά το ζήτημα αυτό».
Για το θέμα αυτό υπήρξαν αντιδράσεις εκ μέρους πολλών γονέων. Αυτές αφορούσαν τις οικογένειες «ουράνιο τόξο», όπου οι γονείς είναι του ιδίου φύλου. Η απάντηση της υπευθύνου του προγράμματος ήταν ξεκάθαρη, σχετικά με τις προθέσεις τους: «Δουλειά δική μας δεν είναι να κρίνουμε αλλά να παρέχουμε γνώση στα παιδιά. Υπάρχει νόμος πλέον στη χώρα μας για το σύμφωνο συμβίωσης, υπάρχουν παιδιά στα σχολεία μας με γονείς του ιδίου φύλου. Εμείς μαθαίνουμε στα παιδιά ότι οικογένεια δεν είναι μόνο το δίπολο μαμά–μπαμπάς, αλλά το περιβάλλον που προσφέρει ασφάλεια και αγάπη…»! Και συνεχίζουν, σε συνέντευξή τους: «Η σεξουαλικότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Αφορά το σώμα, το βιολογικό και κοινωνικό φύλο, την αναπαραγωγή, τις διαπροσωπικές σχέσεις».
Άρα, αυτά θα διδάσκονται τα 5χρονα νήπια; Ότι με άλλο φύλο γεννήθηκαν (βιολογικό) και, ίσως, να έχουν άλλο φύλο («κοινωνικό»); Όλοι εμείς είμαστε εξαιρετικά προβληματισμένοι.
Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα πρόγραμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης, το οποίο αφορά παιδιά Νηπιαγωγείου, έρχεται να καλύψει (!) την δεδομένη (κατά τις συγγραφείς) ανεπάρκεια των γονέων και έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
- Προωθήθηκε στα παιδιά χωρίς να ερωτηθούν οι γονείς, παρά το ότι αναγνωρίζεται από τις νηπιαγωγούς, αλλά και από το νόμο, ότι οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την αγωγή των παιδιών.
- Ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των γονέων θεωρήθηκε ανεπαρκής εκ των προτέρων και το πρόγραμμα ήλθε να καλύψει το «κενό» με τρόπο προαποφασισμένο και αδιαπραγμάτευτο.
- Η προσέγγιση γίνεται με ομοιόμορφο τρόπο από μη ειδικούς, ενώ πρόκειται για εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα. Η αντιμετώπιση οφείλει να είναι εξατομικευμένη και πάντα με σεβασμό και συμμόρφωση προς τις αρχές της οικογένειας. Το κακοποιημένο παιδί, το παιδί που έχει ήδη ερεθίσματα χρήζουν ιδιαίτερου χειρισμού και όχι μαζικής προσέγγισης.
Παράλληλα, τέτοιου τύπου εκπαιδευτικά προγράμματα, μπορεί να ενθαρρύνουν πρώιμα την περιέργεια των μικρών παιδιών και να τα οδηγήσουν σε «πειραματισμούς», γεγονός που θα οδηγήσει σε αντίθετα, από τα προβλεπόμενα, αποτελέσματα - Προβάλλει θέματα διαφυλικότητας, διαφορετικότητας, διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων στα νήπια, που ακόμη δεν έχουν εμπειρία των θεμάτων, ούτε έχουν ώριμη σκέψη ώστε να μπορούν να τα χειρισθούν ανεξάρτητα. Πολύ περισσότερο πολλά παιδιά αγνοούν το ίδιο το αντικείμενο των σεξουαλικών σχέσεων, ώστε οι σχετικές αναφορές δημιουργούν μπέρδεμα ή και άκαιρη ενασχόληση.
Είναι απαράδεκτη κίνηση αυτές οι πρωτοβουλίες, που ανήκουν στην οικογένεια, να παραχωρηθούν στη νηπιαγωγό ή στο δάσκαλο.
- Το «παιδικό» λεξιλόγιο ανατομικών όρων, που χρησιμοποιούν οι γονείς, θεωρείται ξεπερασμένο. Πρέπει να λέγονται τα σεξουαλικά όργανα με το όνομά τους για να τα κατανοούν τα παιδιά. Ποιός το αποφασίζει αυτό; Δηλαδή, αν πάθει ο ασθενής Εγκεφαλικό Επεισόδιο πρέπει να του πει ο γιατρός πως «υπάρχει αθηρωματικό έμβολο στη μέση εγκεφαλική αρτηρία και υφίσταται πυραμιδική συνδρομή δεξιά, για να του δώσει να καταλάβει;». Και εν πάσει περιπτώσει, αν όλα πρέπει να λέγονται όπως είναι, γιατί μπήκε ο σκαντζόχοιρος ως όχημα της γνώσης και μάλιστα με το να του προσδίδουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά; Σε αυτήν την ηλικία η εκμάθηση μέσω της μυθοπλασίας και όχι μέσω της στεγνής πραγματικότητας είναι πολύ βασική. Η αλήθεια λέγεται πάντα με τον κατάλληλο τρόπο και ανάλογα με το επίπεδο ωριμότητας του ακροατή.
Το πρόγραμμα «Φρίξος», παρά το ότι επαγγέλλεται την ενημέρωση και την προφύλαξη των παιδιών μας του νηπιαγωγείου από την κακοποίηση, στην πραγματικότητα, είναι μια παγίδα για τη σεξουαλική τους υγεία και τη μελλοντική οικογενειακή τους ευημερία.
