Η παχυσαρκία αποτελεί μια από τις πλέον διαδεδομένες νόσους σε παγκόσμιο επίπεδο και άκρως επικίνδυνη για την καρδιαγγειακή υγεία.
Αποτελεί αυξανόμενη απειλή για τη δημόσια υγεία, ενώ το 50% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως θεωρείται υπέρβαρο ή παχύσαρκο. Νέα έρευνα ωστόσο, έρχεται να αναδείξει μια ακόμη σημαντική επίπτωση της παχυσαρκίας.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο mBio της Αμερικανικής Ένωσης για την Μικροβιολογία, η παχυσαρκία φαίνεται να συνεπικουρεί στη δράση του ιού της γρίπης, εύρημα που θα μπορούσε να εξηγήσει, εν μέρει, γιατί ο ιός της γρίπης παρουσιάζει διαφορές ανά έτος.
Για την διεξαγωγή των συμπερασμάτων, οι ερευνητές εξέθεσαν ένα αδύνατο και ένα παχύσαρκο ποντίκι στον ιό γρίπη επί τρεις ημέρες, επιτρέποντας έτσι στον ιό να αναπαραχθεί. Έπειτα, απομόνωσαν στελέχη του ιού, τα οποία μετέφεραν σε άλλα ποντίκια (από το αδύνατο σε αδύνατο και από το παχύσαρκο ποντίκι σε παχύσαρκο) επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία ανά τρεις ημέρες, στο πλαίσιο προσομοίωσης του πειράματος στον τρόπο που ο ιός μεταδίδεται ανάμεσα στους ανθρώπους υπό κανονικές συνθήκες. Με τον τρόπο αυτό θέλησαν να διαπιστώσουν την μεταδοτικότητα που έχει ένας αδύνατος και ένας παχύσαρκος ασθενής με τον ιό της γρίπης.
Το πείραμα έδειξε πως ο ιός στην περίπτωση των παχύσαρκων ποντικιών υπέστη μεταλλάξεις, οι οποίες σήμαναν αυξημένη αντιγραφή του ιού με αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρής λοίμωξης στα ποντίκια.
Προηγούμενες κλινικές μελέτες έδειξαν πως τα παχύσαρκα άτομα είχαν υψηλότερο ιικό φορτίο, ενώ τα στελέχη του ιού φάνηκαν να παραμένουν στους πνεύμονες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε περιπτώσεις παχύσαρκων ασθενών.
Η εξήγηση αυτού του φαινομένου αποδίδεται από τους ερευνητές στην καθυστερημένη αντίδραση του οργανισμού των παχύσαρκων πειραματόζωων στην αντιμετώπιση του ιού. Συγκεκριμένα, ο οργανισμός τους καθυστερεί να εκκρίνει ιντερφερόνες τύπου Ι, μια ομάδα πρωτεϊνών που εμποδίζουν τον ιό να αναπαραχθεί και να εξαπλωθεί. Η νέα έρευνα έδειξε ότι αυτή η αντίδραση έκτακτης ανάγκης αμβλύνθηκε σε παχύσαρκους ποντικούς.
Οι επιστήμονες διευκρινίζουν πως δεδομένου του πειραματικού ελέγχου αυστηρά σε πειραματόζωα, θα ήταν επισφαλής μια επέκταση των παρατηρήσεων και των συμπερασμάτων σε ανθρώπους. Αυτό που όμως καθίσταται σαφές, είναι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των παχύσαρκων ατόμων αποκρίνεται με πιο αργό ρυθμό.
