Όταν η Nichol Naranjo ήταν μικρή, συχνά συνόδευε τη μαμά της, Margaret Gaxiola, στα σπίτια που καθάριζε για να βγάζει τα προς το ζην. Υπήρχε όμως ένα σπίτι που είχε ξεχωρίσει, μια τεράστια, πολυτελή κατοικία στο Νέο Μεξικό όπου ενώ η μητέρα της δούλευε, εκείνη καθόταν στο γραφείο και ονειρευόταν την επιχείρηση που θα δημιουργούσε όταν θα μεγάλωνε.

«Η Pam έγινε οικογένειά μας» είπε, συνοπτικά, η Nichol σε ένα άρθρο των New York Times που αφηγείται την ιστορία τους.

Μετά το θάνατο της Key-Linden, η Gaxiola συνέχισε να το καθαρίζει, μέχρι που έναν χρόνο μετά, πέθανε και ο δεύτερος σύζυγος της ιδιοκτήτριάς του. Όταν κλήθηκε να το αποχαιρετήσει, ένιωσε σαν να εγκαταλείπει ένα δικό της σπίτι.

Στο μεταξύ, η Naranjo είχε παντρευτεί και δημιουργήσει τη δική της οικογένεια. Η εμπειρία της από το σπίτι της Key-Linden τής είχε εμπνεύσει το πάθος για το design και είχε αρχίσει να μοιράζεται online τη δουλειά της. Όταν η μητέρα της τής είπε ότι οι κληρονόμοι της εργοδότριάς της σκόπευαν να πουλήσουν το σπίτι, χωρίς δισταγμό επικοινώνησε μαζί τους και ζήτησε να το αγοράσει, μαζί με το περιεχόμενό του. «Ανέκαθεν ένιωθα ότι θα κατέληγα εδώ μια μέρα» λέει σήμερα.

Είναι δύσκολο να αλλάξει διακόσμηση σε ένα χώρο με τόσες αναμνήσεις, αλλά έχει προχωρήσει σε κάποιες αλλαγές στο εσωτερικό του – για παράδειγμα, στην αποκάλυψη του αρχικού ξύλινου δαπέδου. Ωστόσο, γνωρίζει ότι κάποια αντικείμενα δεν θα βγουν ποτέ από εκεί μέσα. Όπως το γραφείο όπου, ως παιδί, ονειρευόταν ένα μέλλον το οποίο έγινε τελικά πραγματικότητα.