ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – “ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ”: ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΑΠΟ ΓΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Δεκαπενταύγουστος: Αναβιώνουν ήθη και έθιμα σε όλη την Ελλάδα, που μετρούν πολλά χρόνια ιστορίας για τους εορτασμούς της Παναγίας στην Ελλάδα, μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, η κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται με ευλάβεια, στην Τήνο όμως έχει επικρατήσει να γίνεται το μεγαλύτερο θρησκευτικό προσκύνημα για τον εορτασμό του «Μικρού Πάσχα» του καλοκαιριού.

Το κλίμα -και φέτος- είναι άκρως κατανυκτικό, αφού πιστοί συρρέουν στους Ναούς της χώρας για να γιορτάσουν και να προσκυνήσουν στην χάρη της Παναγίας.

Ο Δεκαπενταύγουστος έχει ονομαστεί το «Πάσχα του καλοκαιριού», καθώς πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας, που οι Έλληνες την τιμούν με μεγαλοπρέπεια σε όλη τη χώρα με πανηγυρικές λειτουργίες στις εκκλησίες, με γιορτές, χορούς, πανηγύρια αλλά και μια σειρά από έθιμα που διατηρούν ζωντανή την παράδοση σε κάθε γωνιά της χώρας μας.

Δείτε παρακάτω τα ελληνικά έθιμα του Δεκαπενταύγουστου από όλες τις γωνιές της Ελλάδος.

Κεφαλονιά: Παναγία η Φιδούσα
Η Παναγία η Φιδούσα είναι από τους πιο διάσημους ναούς της Κεφαλονιάς καθώς δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές εξαιτίας ενός μοναδικού γεγονότος.

Φιδάκια μικρού μεγέθους, ακίνδυνα, που φέρουν στο κεφάλι τέσσερις μαύρες μικρές κουκκίδες σε σχήμα σταυρού εμφανίζονται από τις 6 έως τις 16 Αυγούστου στα βράχια πίσω από το φράγκικο καμπαναριό της εκκλησίας και έρπουν άφοβα ανάμεσα στον κόσμο και μέσα στην εκκλησία.

Πλήθος πιστών συγκεντρώνεται κάθε χρόνο στην αυλή της Iεράς Mονής της Παναγιάς της Φιδούς στην περιοχή Mαρκόπουλου, Κεφαλονιάς για να δουν τα «φιδάκια της Παναγίας».

Τα φιδάκια εμφανίζονται στο καμπαναριό και η εκκλησιαστική επιτροπή τα μεταφέρει στο προαύλιο του Iερού Nαού.

Σύμφωνα με την παράδοση, τα φιδάκια φέρνουν καλή τύχη στο νησί και αν δεν εμφανιστούν, ο οιωνός είναι κακός, όπως έγινε, για παράδειγμα, την χρονιά των μεγάλων σεισμών, μερικές δεκαετίες πριν.

Πάτμος: Παναγία η Διασωζούσα
Με ρίζες από το Βυζάντιο συνεχίζονται αναλλοίωτα αιώνες τώρα τα μοναδικά στο Αιγαίο έθιμα του Δεκαπενταύγουστου στην Πάτμο. Την παραμονή της εορτής περιφέρεται από τον κλήρο της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και εκατοντάδες πιστών ο Επιτάφιος της Μεγάλης Παναγίας στις πλατείες της Μεσαιωνικής Χώρας.

Σε κάθε μία ψάλλονται τα Εγκώμια της Κοιμήσεως, ενώ το βράδυ πανηγυρίζει ο Ναός της πολιούχου του νησιού Παναγίας της Διασώζουσας.

Στο νησί της Πάτμου, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το ιστορικό μοναστήρι της Αποκάλυψης, οι μοναχοί του τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, ένα έθιμο με βυζαντινές καταβολές.

Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

Δεκαπενταύγουστος στην Παναγία Σουμελά του Πόντου και την Παναγία Σουμελά του Βερμίου
Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης. Πιστοί από την βόρεια Ελλάδα κατακλύζουν την Παναγία Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, για την πανηγυρική γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Εκεί φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ο Τίμιος Σταυρός και το Ευαγγέλιο. Σημειώνεται ότι την εικόνα φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Δεκαπενταύγουστος 2022 στην Παναγία Σουμελά

Χιλιάδες ευλαβείς προσκυνητές, καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό ζούνε ανεπανάληπτες στιγμές θρησκευτικής κατάνυξης. Μετά τον εσπερινό της παραμονής στις 14 Αυγούστου γίνεται η λιτάνευση της Αγίας Εικόνας και στη συνέχεια ακολουθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με ποντιακά συγκροτήματα, ενώ το πρωί της Παναγίας, 15 Αυγούστου, τελείται επίσημη δοξαστική λειτουργία στον ιερό ναό της Παναγίας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί με τοπικά παραδοσιακά συγκροτήματα.

Κοζάνη: Οι καβαλάρηδες της Σιάτιστας
Στα βάθη των αιώνων χάνεται το έθιμο των «Καβαλάρηδων της Σιάτιστας» στην Κοζάνη, ένα από τα γραφικότερα και σημαντικότερα έθιμα που παραμένει αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο, στο οποίο σπεύδουν προσκυνητές απ’ όλη τη Δυτική Μακεδονία και όχι μόνο.

Η Σιάτιστα πανηγυρίζει την γιορτή της Παναγίας στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που βρίσκεται στο χωριό Μικρόκαστρο 12 χλμ. Δυτικά της Σιάτιστας. Στο Μοναστήρι αυτό του Μικροκάστρου φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα τής Παναγίας της Ελεούσας που είναι γεμάτη ασήμι.

Οι «καβαλάρηδες της Σιάτιστας» κάθε χρόνο συγκεντρώνουν πλήθος επισκεπτών, όχι μόνο από τη δυτική Μακεδονία, αλλά από ολόκληρη τη χώρα.

Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, οι καβαλάρηδες ξεκινούν το πρωί για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας στο φερώνυμο Μοναστήρι που βρίσκεται στο Μικρόκαστρο. Το μεσημέρι οι παρέες των καβαλάρηδων με τα καταστόλιστα άλογα μπαίνουν επιβλητικά στη Σιάτιστα και στην πλατεία της Χώρας, τους επισκέπτονται Αρχές και λαός οπότε θα ξεκινήσουν το γλέντι και ο χορός στις πλατείες και τα σπίτια.

Η μονή και η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου αποτελούν κάθε Δεκαπενταύγουστο το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων, που κορυφώνονται με το εντυπωσιακό έθιμο των καβαλάρηδων της Σιάτιστας, που έχει τις ρίζες του στα χρόνια της τουρκοκρατίας όταν αποτελούσε μια ευκαιρία στους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

Την παραμονή της γιορτής οι πλατείες Χώρας, Γεράνειας και η γειτονιά του Μπούνου συγκεντρώνουν τις παρέες των καβαλάρηδων, οι οποίοι παρασύρουν Σιατιστινούς και επισκέπτες στο γλέντι.

Τήνος: Η ιστορία του ναού και ο διπλός εορτασμός
Ο Δεκαπενταύγουστος συνδέεται συνειρμικά με την Τήνο, όπου ο εορτασμός είναι διπλός, της Κοίμησης της Θεοτόκου και της επετείου του τορπιλισμού της «Έλλης», και πραγματοποιείται στο νησί με όλες τις τιμές.

Ανήμερα της γιορτής τελείται η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας και κατά τη διάρκειά της, ως είθισται, ο αρχηγός του Ναυτικού και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης επιβαίνουν σε τορπιλάκατο και ρίχνουν στεφάνι στο σημείο όπου βυθίστηκε η φρεγάτα «Έλλη» κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στις 15 Αυγούστου 1940 από τους Ιταλούς.

Οι τιμητικοί κανονιοβολισμοί, που ακούγονται εκείνη την ώρα στο λιμάνι, προέρχονται από το «Κανονάκι της Έλλης» που σώθηκε από το κουφάρι του καραβιού και συντηρήθηκε.

Ακολουθεί η λιτάνευση της ιερής εικόνας, που μεταφέρεται από άντρες του Πολεμικού Ναυτικού και την ακολουθούν οι μπάντες του Πολεμικού Ναυτικού και του Δήμου Τήνου οι οποίες παιανίζουν πένθιμα εμβατήρια, τιμητικά αγήματα, αρχιερείς και πλήθος κόσμου.

Η πομπή καταλήγει, στη μαρμάρινη εξέδρα, στην Πλατεία Παντανάσσης, όπου τελείται Δέηση και εκφωνούνται Πανηγυρικοί. Μετά τη λήξη τους, η πομπή συνοδεύει την ιερή εικόνα στην επάνοδό της στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας.

Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί πλημμυρίζουν το νησί της Τήνου για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, στην Εκκλησία της Μεγαλόχαρης και να αποθέσουν τα τάματά τους.

Πάρος: Παναγιά η Εκατονταπυλιανή
Το μεγάλο προσκύνημα της Πάρου, η Παναγία Εκατονταπυλιανή βρίσκεται στην Παροικία, πρωτεύουσα της νήσου και θεωρείται από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς.

Στο ναό αποδίδονται δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή». Και οι δύο είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αι. Σήμερα, η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή. Μάλιστα, η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία αυτή έχει ως εξής: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη».

Mυτιλήνη: Παναγιά της Αγιάσου
Πρόκειται για έναν από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς. Πιστοί από ολόκληρη την Ελλάδα συγκεντρώνονται εδώ τον Δεκαπενταύγουστο για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, που χρονολογείται τον 17ο αιώνα και για να πάρουν μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις. Μετά την καθιερωμένη περιφορά του επιταφίου, ξεκινά το μεγάλο πανηγύρι.

Ανήμερα τον 15Αυγουστο, στο λιμανάκι της Νάουσας η νύχτα γίνεται μέρα, όταν δεκάδες καΐκια προσεγγίζουν την προβλήτα με αναμμένα δαδιά και όλοι περιμένουν την κορύφωση, την άφιξη των «πειρατών» στο λιμάνι για την έναρξη της γιορτής με νησιώτικους χορούς.

Στην Μυτιλήνη και συγκεκριμένα στην γραφική κωμόπολη της Αγιάσου στο επίκεντρο της ημέρας είναι η ξακουστή εκκλησία της Παναγίας.

Η Παναγία της Αγιάσου, στο νησί της Μυτιλήνης, αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της χώρας. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ντόπιοι αλλά και τουρίστες παραμονή του Δεκαπεταυγούστου ξεκινούν περπατώντας από το κέντρο του νησιού αψηφώντας την ζέστη του καλοκαιριού για να προσκυνήσουν την Παναγιά, τη δική τους Παναγιά, όπως οι ίδιοι λένε.

Η Παναγία της Αγιάσου

Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από την καθιερωμένη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Σημειώνεται ότι η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.

Ιωάννινα: Το μόνιασμα των τσακωμένων

Η μεγάλη γιορτή της Παναγιάς τον Δεκαπενταύγουστο, τα σπουδαία θρησκευτικά μνημεία και οι ιεροί ναοί αφιερωμένοι στην Κοίμηση της Θεοτόκου, δίνουν ανάσες ζωής στα χωριά της Ηπείρου.

Στον Παλαιόπυργο Πωγωνίου στα Ιωάννινα, το πανηγύρι οργανώνει Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού. Το μεσημέρι, μετά το φαγητό, το οποίο γίνεται στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, ακολουθούν τα «ντολιά», ένα έθιμο το οποίο γίνονταν και παλιά και συνεχίζεται και σήμερα.

Κατά το έθιμο η εντολή ντολή –ντολιά δίνεται από τον «ντολή πασά» που ορίζεται κάποιος από τους μεγαλύτερους, και παίρνοντας το ποτήρι του με το κρασί θα το τσουγκρίσει με έναν παρευρισκόμενο (κάποιο ξένο καλεσμένο, τον παπά κ.ά.).

Θα πιει τρία ποτήρια ή τρεις φορές και θα τα αφιερώσει κάθε φορά και σε διάφορους ζητώντας από τους οργανοπαίκτες να παίξουν ένα τραγούδι. Ύστερα οι υπόλοιποι με την σειρά που ορίζει ο «ντολή πασάς» αφιερώνουν τις ευχές τους όπου θέλει ο καθένας ζητώντας και από ένα τραγούδι.

Ένας και από τους σκοπούς αυτού του εθίμου ήταν να διαλύονται και οι μικροπαρεξηγήσεις που είχαν δημιουργηθεί και να υπάρχει ομόνοια μεταξύ των χωριανών. Το βράδυ ακολουθεί παραδοσιακό πανηγύρι με τοπικές ενδυμασίες και Πωγωνήσιους χορούς. Το γλέντι διαρκεί μέχρι τις πρωινές ώρες.

Ζαγοροχώρια: Τριήμερο γλέντι
Στα Ζαγοροχώρια οι εκδηλώσεις στη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι τριήμερες και προσφέρουν την ευκαιρία για ατελείωτο γλέντι με παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς. Κι ενώ οι δύο πρώτες ημέρες το γλέντι είναι ανοιχτό για όλους, την τρίτη και τελευταία ημέρα της χαράς και του κεφιού, τον πρώτο λόγο έχουν οι ντόπιοι, με τοπικούς σκοπούς και ηπειρώτικους χορούς.

Κάρπαθος: Παναγία στην Όλυμπο
Το πανηγύρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Όλυμπο της Καρπάθου είναι από τα πιο κατανυκτικά.

Στην Όλυμπο, οι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει αυτή την συγκυρία για τον Χριστιανισμό και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό, αργόσυρτο και με σοβαρή διάθεση.

Αρχικά, οι άντρες καθισμένοι στο τραπέζι και με ένα κομμάτι βασιλικό στο πέτο, τραγουδούν και πίνουν, με τη συνοδεία λαούτου και λύρας. Στη συνέχεια, και καθώς πέφτει το σκοτάδι, ξεκινά ο χορός, στον οποίο μπαίνουν, σιγά-σιγά, και οι γυναίκες ντυμένες με τις εκπληκτικής ομορφιάς και λαμπρότητας παραδοσιακές γιορτινές φορεσιές τους.

Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες και η όλη ατμόσφαιρα είναι από τις ωραιότερες που μπορεί να βιώσει ο πιστός στα πανηγύρια του Αιγαίου.

Δεκαπενταύγουστος στα μοναστήρια της Κρήτης

Με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη εορτάζεται στην Κρήτη κάθε χρόνο η Κοίμηση της Θεοτόκου, η μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή του καλοκαιριού. Στην Κρήτη ο εορτασμός της Παναγίας είναι λαμπερός, με πλήθος πιστών να προσέρχεται στις κατά τόπους ενορίες ή μοναστήρια με σκοπό να αποτίνει φόρο τιμής και πίστεως στη Μητέρα του Ιησού Χριστού.

Η Tελετή βράβευσης της ευγενικής δωρεάς στην ενορία Παναγίτσας Μασταμπά
Στο Ηράκλειο οι κυριότεροι ναοί της Κοιμήσεως είναι η «Παναγίτσα» στο Μασταμπά και η Παναγία Καμαριανή στη Ν. Αλικαρνασσό. Αφιερωμένα στην Παναγία είναι και πολλά μοναστήρια. Μεταξύ αυτών, τα μοναστήρια της Παλιανής, της Αγκαράθου, της Καλυβιανής, της Οδηγήτριας, η Μονή Κουδουμά, η Μονή Παντάσσας και η Μονή Κρουσταλένιας, η Αγία Μονή Βιάννου καθώς και το Βυζαντινό Μοναστήρι της Παναγίας Γκουβερνιώτισσας.

Δεκαπενταύγουστος στην Σκιάθο
Στην Σκιάθο το βράδυ της παραμονής του Δεκαπενταύγουστου γίνεται η έξοδος του επιταφίου της Παναγίας με τους κατοίκους να ψάλλουν όλοι μαζί τα Εγκώμια της Θεοτόκου. Η μονή της Ευαγγελίστριας ή της Βαγγελίστρας είναι πλάι στις πηγές του ρέματος του Λεχουνιού, στην τοποθεσία Αγαλιανού, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Σκιάθου, την Καραφλυτζανάκα. Η ανοικοδόμηση του μοναστηριού άρχισε το 1794 από μία μικρή ομάδα μοναχών του κινήματος των «Κολλυβάδων», που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος λόγω του αναβρασμού που υπήρχε τότε με αφορμή την επιστροφή στην αρχαία παράδοση της Εκκλησίας. Την προηγούμενη μέρα οι γυναίκες στολίζουν τον επιτάφιο με λουλούδια και η τελετή αρχίζει το βράδυ της ίδιας ημέρας στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας με την περιφορά του Επιταφίου της Μεγαλόχαρης ένα έθιμο που καθιερώθηκε το 1809 όταν ιδρύθηκε η μονή από τους αγιορείτες μοναχούς.

Η μονή είναι γνωστή για το σημαντικό ρόλο της στα προεπαναστατικά κινήματα όσο και την επανάσταση του 1821. Σε αυτήν το 1807 σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό στη μέση του γαλανού φόντου. Στη μονή, ο ιερομόναχος Νήφων όρκισε και τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο – Στέφανο Δημητριάδη και άλλους, ύστερα από μεγάλη σύσκεψη που έκαναν στο μοναστήρι για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους.

Η γιορτή της Παναγιάς στην Αμοργό

Στην Αμοργό πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 15 Αυγούστου. Χτίστηκε το 1088 από το Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό, σύμφωνα με επιγραφή της μονής. Για το πώς βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας εκεί υπάρχουν δύο θρύλοι. Ο ένας λέει ότι βρέθηκε μέσα σε μία βάρκα εκεί ακριβώς όπου είναι χτισμένο το σημερινό μοναστήρι και ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στη θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Παναγία Χοζοβιώτισσα: Ξημερώνοντας στο στολίδι της Αμοργού

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι την έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έκοψαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού και ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε από την τομή. Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφθασαν στην Αμοργό και έχτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που επί αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.

Νίσυρος: Η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Παναγία τη Σπηλιανή

Στη Νίσυρο εορτάζεται με δύο τελετουργίες. Η μια στην Παναγιά Σπηλιανή και είναι η επίσημη εκκλησιαστική από τους ιερείς, οι οποίοι λιτανεύουν την εικόνα της Παναγίας έως το χωριό, για να ευλογήσει το πανηγύρι. Η δεύτερη είναι παραδοσιακή και γίνεται από τις μαυροντυμένες Eννιαμερίτισσες, όπως λέγονται οι γυναίκες που έχουν ταχθεί στη Θεοτόκο.

Αυτό το έθιμο ξεκινά από τις 6 Αυγούστου, όπου οι γυναίκες αυτές προσκυνούν στο χώρο του μοναστηριού της Παναγίας της Σπηλιανής, που βρίσκεται μέσα στο κάστρο των Iπποτών, και καθαρίζουν το χώρο και τα ιερά σκεύη. Ακολουθούν αυστηρή νηστεία, κάνουν 300 μετάνοιες κάθε εικοσιτετράωρο και ψάλλουν. Το Δεκαπενταύγουστο κρατούν τους δίσκους με τα κόλλυβα και ανοίγουν το δρόμο για την ιερή εικόνα. Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου γίνεται η λιτάνευση της εικόνας, η οποία οδηγείται στο χωριό και το πανηγύρι ξεκινά με τον τοπικό χορό της «κούπας».

Γυναίκες στη Νίσυρο υμνούν την Παναγιά μπροστά στην Εικόνα της, την επονομαζόμενη Σπυλιανή !