ΔΙΑΒΑΣΤΕ το! Θέλουν πάση θυσία να αποκλείσουν το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη “ΕΛΛΗΝΕΣ” από τις εκλογές, με μπροστάρη τον πρασινοφρουρό Αλιβιζάτο!

Διαβάστε το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά στην “Εφημερίδα των Συντακτών”: 

Η τοποθέτηση του ομότιμου καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νίκου Κ. Αλιβιζάτου σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσει η δημοκρατία τους χρυσαυγίτες οι οποίοι έχουν καταδικαστεί με την κατηγορία της διεύθυνσης ή συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση.

Φιλοξενούμε σήμερα μια σημαντική τοποθέτηση του ομότιμου καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νίκου Κ. Αλιβιζάτου σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσει η δημοκρατία τους χρυσαυγίτες που έχουν καταδικαστεί με την κατηγορία της διεύθυνσης ή συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Η άποψη του κ. Αλιβιζάτου έχει ιδιαίτερο βάρος, εφόσον είναι από τους πρώτους που αναζήτησε τρόπους θεσμικής αντίδρασης της Ελληνικής Δημοκρατίας στο φαινόμενο της εγκληματικής δράσης της ναζιστικής οργάνωσης και μάλιστα από το 2012, έναν χρόνο προτού ξεσηκωθεί η λαϊκή αντιφασιστική κινητοποίηση που προκλήθηκε από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβριο του 2013.

Είχε αρθρογραφήσει από το φθινόπωρο του 2012 σχετικά με την ανάγκη να εφαρμοστεί στην περίπτωση του Χρυσής Αυγής το άρθρο 187 του Π.Κ., το οποίο αναφέρεται ακριβώς στα μέλη και τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Στο πρώτο φύλλο της «Εφ.Συν.», μάλιστα, πριν από δέκα χρόνια, ο κ. Αλιβιζάτος είχε αναρωτηθεί για τα μέσα που διαθέτει η δημοκρατία προκειμένου να αντιμετωπίσει τη δράση της Χρυσής Αυγής και κρίνοντας ότι «η ομάδα αυτή μοιάζει περισσότερο με εγκληματική οργάνωσης του άρθρου 187 Π.Κ., παρά με πολιτικό κόμμα», κατέληγε ότι «η απάντηση είναι νομίζω απλή: σε νομικό επίπεδο η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μπορεί να γίνει με την επιβολή στα μέλη της που εκτρέπονται –συμπεριλαμβανομένων και των βουλευτών της– των ποινών που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας σε σειρά άρθρων του» («Ο νόμος, το Σύνταγμα και η ναζιστική βία», «Εφ.Συν.», 5.11.2012).

Αυτές τις θέσεις ανέπτυξε ο καθηγητής, τόσο κατά την αρχική δικαστική έρευνα όσο και κατά την ακροαματική διαδικασία, στην οποία κατέθεσε ως μάρτυρας υποστήριξης της κατηγορίας. Από τότε βέβαια έχει καταστεί κόκκινο πανί για την πολυδιασπασμένη οργάνωση και το όνομά του αναφέρθηκε με αρνητικά σχόλια από όλους τους υπερασπιστές της κατά τη συνεδρίαση της περασμένης Τετάρτης του δικαστηρίου που εξετάζει την υπόθεση σε δεύτερο βαθμό. Αναμφίβολα ένας τίτλος τιμής για τον καθηγητή.

Με τη σημερινή του παρέμβαση ο κ. Αλιβιζάτος απαντά με απλό τρόπο στο πώς μπορεί η δημοκρατία μας να αποφύγει τον τραγέλαφο να μετέχουν στις εκλογές κόμματα, στα οποία κατέχει σημαντική θέση η καταδικασμένη –έστω και σε πρώτο βαθμό– ηγεσία («διεύθυνση») εγκληματικής οργάνωσης. Ηδη με άρθρο του στα «Νέα» το περασμένο Σάββατο είχε θέσει το πρόβλημα, εξηγώντας ότι η ρύθμιση του νόμου που πέρασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη (άρθρα 92-95 του ν. 4804/2021) ήταν μεν σωστή, αλλά «κολοβή», εφόσον αρκέστηκε στην απαγόρευση να κατέχουν τον τίτλο του αρχηγού ή του εκπροσώπου κόμματος οι καταδικασμένοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Αλλά, κατά τα άλλα, μπορούν και σήμερα όχι μόνο να μετέχουν σε παλαιά ή νέα κόμματα, αλλά και να εκλέγονται με τους συνδυασμούς τους.

Ο κ. Αλιβιζάτος θεωρεί ότι αυτή η ατελέσφορη ρύθμιση δεν οφείλεται σε «κακές προθέσεις» της κυβέρνησης, αλλά στον «ειλικρινή φόβο των συνταγματολόγων της μήπως οι ρυθμίσεις τους κριθούν αντισυνταγματικές». Θα πρόσθετα ότι ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης που εισηγήθηκε τη σχετική τροπολογία έχει κυρίως κατά νου την πολιτική εκμετάλλευση του «κενού» που αφήνει η εκλογική κατάρρευση του ναζιστικού μορφώματος και λιγότερο τη θεσμική θωράκιση του δημοκρατικού πλαισίου.

Στο ίδιο άρθρο, ο κ. Αλιβιζάτος είχε αναφερθεί στην αρχική παρέμβαση του καθηγητή Γιώργου Σωτηρέλη, ο οποίος αμέσως μετά την έκδοση της δικαστικής απόφασης (Οκτώβριος 2020) είχε αναλύσει το νομικό καθεστώς που διέπει αυτή την πρωτόγνωρη περίπτωση (πολιτικό κόμμα με ηγεσία καταδικασμένη για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης). Μάλιστα σε μια εκτενή ανάλυσή του ο κ. Σωτηρέλης είχε από το 2013 θέσει το πρόβλημα, ότι δηλαδή δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κανονικό κόμμα ένα μόρφωμα που κατηγορείται ως «εγκληματική οργάνωση», με αποτέλεσμα να δεχτεί την ευθεία προσωπική επίθεση, τόσο από την εφημερίδα της ναζιστικής οργάνωσης («Σωτηρέλης-Βουρλιώτης, οι υπερασπιστές της διαφθοράς», «Χρυσή Αυγή», 22.1.2014) όσο και από τη «Δημοκρατία» που υπερασπίζεται μονίμως την Ακροδεξιά («Ακρον άωτον του θράσους. Βρόμικα χέρια! Ο υπασπιστής του υπόδικου Γιάννου και μυστικοσύμβουλος του Βενιζέλου μεθοδεύει τον αποκλεισμό της Χρυσής Αυγής από τις εκλογές», «Δημοκρατία», 19.1.2014).

Διαθέτουμε, όμως, πλέον την καθαρογραμμένη απόφαση του δικαστηρίου, η οποία δεν μιλά για μια «εγκληματική οργάνωση» εντός ενός «πολιτικού κόμματος». Τεκμηριώνει την ταύτιση των δύο. Επομένως καθιστά την πρόταση των Αλιβιζάτου-Σωτηρέλη όχι μόνο θεσμικά ορθή αλλά ίσως και αναγκαία.

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ ΣΤΗΝ «ΕΦ.ΣΥΝ.»

«Δεν πρέπει να κατέβουν στις εκλογές κόμματα στα οποία μετέχουν καταδικασμένα μέλη εγκληματικής οργάνωσης»

Σε ερώτηση της «Εφ.Συν.» για την πιθανολογούμενη κάθοδο στις προσεχείς εκλογές κόμματος των καταδικασμένων ηγετών της Χρυσής Αυγής, ο Ν.Κ. Αλιβιζάτος, ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η καταδίκη του ηγετικού πυρήνα και των εκτελεστών της Χρυσής Αυγής πρόπερσι τέτοιες μέρες δεν έγινε επειδή ήταν ακροδεξιοί. Εγινε, πρώτον, γιατί διηύθυναν και συμμετείχαν σε μιαν οργάνωση που χαρακτηρίστηκε εγκληματική και, δεύτερον, γιατί διέπραξαν δολοφονίες και άλλες αξιόποινες πράξεις. Επομένως, η εξομοίωση της περίπτωσής τους με το κόμμα της κ. Μελόνι στην Ιταλία ή της κ. Λεπέν στη Γαλλία είναι όλως αβάσιμη. Διότι ούτε η Ιταλίδα πολιτικός ούτε η Γαλλίδα ομόλογός της διέπραξαν εγκλήματα ούτε πολύ περισσότερο καταδικάστηκαν γι’ αυτά και μάλιστα ύστερα από μια υποδειγματική δίκη, που κράτησε πάνω από πέντε χρόνια.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα ήταν κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον ανακόλουθο να επιτραπεί στους καταδικασμένους χρυσαυγίτες να είναι υποψήφιοι και να εκλεγούν βουλευτές στις προσεχείς εκλογές. Είναι γνωστό βέβαια ότι, μέχρις ότου οι καταδίκες τους γίνουν αμετάκλητες, το Σύνταγμα δεν επιτρέπει να τους αφαιρεθεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Η πρόνοια αυτή, εν τούτοις, υιοθετήθηκε το 1975, ύστερα από πρόταση του αείμνηστου Γ.-Αλ. Μαγκάκη, με το εντελώς αντίθετο σκεπτικό.

Σε κάθε περίπτωση, δεν απαγορεύει στη Βουλή, έως ότου οι καταδίκες των χρυσαυγιτών επικυρωθούν και από τον Αρειο Πάγο, να προβλέψει κάτι πολύ απλό: ότι δηλαδή οι συνδυασμοί των “Ελλήνων” ή οποιουδήποτε άλλου κόμματος, στους οποίους θα περιλαμβάνονται πρόσωπα καταδικασμένα έστω και πρωτοδίκως για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, είναι παράνομοι και γι’ αυτό δεν ανακηρύσσονται. Αρκεί προς τούτο μια μικρή προσθήκη στον εκλογικό νόμο».