Την ενοχή του μεσίτη και του κοσμηματοπώλη για το θάνατο του 33χρονου ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου ζήτησε από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών ο εισαγγελέας της έδρας, Στέλιος Κωσταρέλος.
Ο εισαγγελέας τόνισε πως οι δύο κατηγορούμενοι, μεσίτης και κοσμηματοπώλης, οι οποίοι πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε κάθειρξη δέκα ετών, γνώριζαν πως τα χτυπήματα στο κεφάλι του 33χρονου μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, και είχαν τη δυνατότητα να προβλέψουν το αποτέλεσμα του θανάτου, εν τούτοις επιτέθηκαν.
Ο εισαγγελέας δεν έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων περί άμυνας τονίζοντας «οι ισχυρισμοί τους ότι ήταν σε άμυνα ή νομιζόμενη άμυνα δεν ευσταθούν γιατί εκείνοι ήταν έξω από το κατάστημα με ασφάλεια ανάμεσα στον κόσμο και αυτοί έσπασαν το μεγαλύτερο μέρος του τζαμιού, ενώ ο Κωστόπουλος ήταν μόνος του μέσα στο κατάστημα και είχε κληθεί η αστυνομία και ήταν βέβαιη η σύλληψη του».
Ο κ. Κωσταρέλλος τόνισε επίσης πως από τις καταθέσεις και το βιντεοληπτικό υλικό προκύπτει ένα «σκηνικό λιντσαρίσματος», προσθέτοντας «οι κατηγορούμενοι άρχισαν με τα πόδια να σπάνε τη τζαμαρία του κοσμηματοπωλείου και με μένος να τον χτυπάνε στο κεφάλι, το οποίο ταλαντευόταν δεξιά και αριστερά με αποτέλεσμα να προσκρούσει στα τζάμια. Ο ένας τον έσυρε στο πεζοδρόμιο αφού τον αφόπλισε από το μαχαίρι. Τότε ο Ζακ Κωστόπουλος ανέπνεε και είχε τις αισθήσεις τους. Ο ένας τον κλώτσησε συνολικά 9 φορές από τις οποίες οι 5 στο κεφάλι και ο άλλος 5 φορές και οι τρεις στο κεφάλι».
Επιπλέον ο εισαγγελικός λειτουργός αναφέρθηκε στα αίτια θανάτου επισημαίνοντας πως οι ιατροδικαστές μιλούν για «ισχαιμικού τύπου αλλοιώσεων του μυοκαρδίου που συνδέονται αιτιωδώς με το θάνατο μέσω μηχανισμού στρες».
Παράλληλα, τόνισε πως δεν προέκυψε «παθολογία της καρδιάς».
Εσυ εισαγγελεα αν μπουνε στο σπιτι σου κερνα τους καφε και αφου την γλυτωσεις μονο με ληστια και οχι με δολοφονια αστους να φυγουν
Εννοείται ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι λυπηρό και απευκταίο από κάθε άποψη γεγονός.
ΟΜΩΣ:
Υπάρχουν κάποιες παροιμίες για την περίπτωση αυτή, όπως: ότι “πήγαινε γυρεύοντας” ή “ξυνόταν στην γκλίτσα του τσοπάνη” ή “όποιος παίζει με τον γάιδαρο, τρώει και τις πορδές του”. Δηλαδή, τι ήθελε ο Ζακ ή ο κάθε Ζακ; να τον αφήσει ο ιδιοκτήτης να του ρημάξει το μαγαζί; Για ελάτε στη θέση του ιδιοκτήτη, ο οποίος έχει εντός του καταστήματος την περιουσία του και – όπως είπε – τον είχαν ξαναληστέψει. Προφανώς του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και τον έκανε του αλατιού, τρώγοντας της χρονιάς του. Ας πρόσεχε ο Ζακ, λοιπόν. Πού πας, ρε Καραμήτρο, θα έλεγαν κάποιοι. Εφ’ όσον ο ιδιοκτήτης ένοιωσε δυνατός, γιατί να μην τον μαυρίσει στο ξύλο; Το ίδιο θα έκανε και ο ληστής, εάν του δινόταν η ευκαιρία. Ο εισαγγελέας ας είναι πιο σοβαρός. Δεν ξέρω πόσο λαπάς είναι ο εισαγγελέας, αλλά, εάν του ληστέψουν το σπίτι και είναι ο ίδιος εντός και βλέπει τον ληστή, ας τον κεράσει καφεδάκι, όπως λέει και ο προηγούμενος σχολιαστής. Όλα τα άλλα για αριστεριλίκια, ακτιβιλίκια, αδελφιλίκια, ναρκωτικά, τα ακούω βερεσέ. Πήγε να ληστέψει και βρήκε τον μάστορή του. Τέλος.
Πρέπει να δούμε τον εισαγγελέα όταν μπουν στο σπίτι του να τον κλέψουν πως θα αντιδράσει.
Αφού ο “ακτιβιστής” (ορίστε; τι είναι ο ακτιβιστής;) μπήκε να τον κλέψει και όταν είδε ότι παγιδεύτηκε στο κατάστημα σήκωσε τον πυροσβεστήρα και προσπαθούσε να σπάσει τα τζάμια να φύγει φταίει ο καταστηματάρχης που τον έδειρε; Δηλαδή αν μπει κάποιος στο σπίτι μου να με κλέψει και τον δείρω και μετά πεθάνει θα φταίω εγώ; Τι πρέπει να κάνει κάποιος που τον κλέβουν; Να έχει έτοιμο στον δίσκο νερό γλυκό του κουταλιού και καφέ βαρύ γλυκό στην χόβολη για να καλωσορίσει τον κλέφτη;
Να κάνη ότι κοιμάται. Τα πάμε αυτά!