Όλοι μας πιθανόν να έχουμε βρεθεί σε μια από αυτές τι περιοχές των Νοτιών Προαστίων, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε από πού έχουν πάρει το όνομα τους.
Ας δούμε την ιστορία που κρύβεται πίσω από κάθε ονομασία.
Άλιμος
Το όνομα Άλιμος προέρχεται ετυμολογικά από την Ομηρική λέξη “αλς” που σημαίνει θάλασσα στην αρχαία ελληνική γλώσσα ή κόκκο αλατιού, ή από τη λέξη “λιμός” και το στερητικό “α” που σημαίνει αυτός που διώχνει την πείνα. Σύμφωνα με άλλη ερμηνεία, η ονομασία προέρχεται από το θαμνώδες φυτό άλιμος (αλιμιά ή αρμυρήθρα), το οποίο ανήκει στο γένος των χηνοποδιιδών (chenopodiaceae) και φυτρώνει στα παραλιακά υφάλμυρα εδάφη.
Αργυρούπολη
Ιδρύθηκε από Πόντιους πρόσφυγες από την Αργυρούπολη του Πόντου, μετά από το διωγμό που υπέστησαν, αλλά και την ανταλλαγή πληθυσμών, κατά τα έτη 1918 – 1926.
Βάρη
Η Βάρη, που στην αρχαιότητα ήταν μέρος του δήμου του Αναργυρούντος, οφείλει κατά πάσα πιθανότητα το όνομα της στην αρβανίτικη ρίζα “varr”, που σημαίνει τάφος-μνήμα. Κάτι που επιβεβαιώνεται από τις ανασκαφές, κατά τις οποίες αποκαλύφθηκαν πολλά οργανωμένα νεκροταφεία στην περιοχή.
Βούλα
Κατά το 19o και τις αρχές του 20ου αιώνα η Βούλα είχε τη μορφή φέουδου. Ήταν, δηλαδή, μια επαρχία με τους δικούς της κανόνες. Είχε θεσπίσει την επιβολή “διοδίων” σε όσους ήθελαν να περάσουν από τον παραλιακό τότε δρόμο (σημερινή Ποσειδώνος). Ποιοι ήταν αυτοί; Κυρίως έμποροι που έκαναν τη διαδρομή από τον Πειραιά στα Μεσόγεια. Όποιος περνούσε, δηλαδή, από τα διόδια μαρκαριζόταν με μια βούλα για να αναγνωρίζουν ότι έχει καταβάλει το εκάστοτε αντάλλαγμα και έτσι πήρε αυτή την ονομασία μέχρι σήμερα.
Βουλιαγμένη
Οφείλει το όνομά της στην ομώνυμη λίμνη που δημιουργήθηκε από καθίζηση του εδάφους και έχει ιδιαίτερα μεγάλο βάθος.
Ο δήμος της Γλυφάδας κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Αιξωνή και ήταν γνωστός για την αιξωνική τρίγλη (μπαρμπούνι). Η ονομασία Γλυφάδα είναι σχετικά πρόσφατη και προέρχεται από τα πηγάδια της περιοχής, που το νερό τους είναι υφάλμυρο, δηλαδή γλυφό.
Ελληνικό
Η παλιά ονομασία της περιοχής ήταν Λοιμικό, λόγω του λοιμοκαθαρτηρίου που υπήρχε εκεί. Στις αρχές του 20ου αιώνα καθιερώθηκε η ονομασία Ελληνικό, ως πιο εύηχη παραλλαγή της προηγούμενης ονομασίας.
Ηλιούπολη
Το τωρινό όνομά του ο Δήμος το οφείλει στους πρώτους επιχειρηματίες ιδιώτες, που δημιούργησαν αυτό το σύγχρονο προάστιο, οι οποίοι ήταν Αιγυπτιώτες (Έλληνες εξ Αιγύπτου) και ειδικά στον Δρανδάκη (γόνο κρητικής οικογένειας από το Ρέθυμνο, που σπούδασε στην Ηλιούπολη του Καΐρου), ο οποίος αγόρασε από τον Αλέξιο Νάστο 1.030 στρέμματα τα οποία και οικοπεδοποίησε, ενώ έδωσε στο καινούριο προάστιο το όνομα της αρχαίας αιγυπτιακής πόλης Ηλιούπολης (πόλη του θεού Ρα, Θεού του ήλιου).
Μοσχάτο
Στην περιοχή του Μοσχάτου το 19ο αιώνα υπήρχαν άφθονα αμπέλια και περιβόλια. Από το γεγονός αυτό βγαίνει το συμπέρασμα, ότι την εποχή εκείνη καλλιεργούνταν στην περιοχή κόκκινα ή μαύρα σταφύλια, πιθανώς μοσχάτα, απ’ όπου ίσως πήρε και τη σημερινή ονομασία.
Νέα Σμύρνη
Η περιοχή της σημερινής Νέας Σμύρνης ονομαζόταν στο παρελθόν Ανάλατος, λόγω ενός πηγαδιού με γλυκό νερό που βρισκόταν κοντά στο ναό των Αγίων Θεοδώρων, στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα το γήπεδο του Πανιωνίου. Η δημιουργία του συνοικισμού χρονολογείται περί το 1926, μετά την έλευση προσφύγων από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, από όπου πήρε και το όνομά του.
Παλαιό Φάληρο
Ιδρυτής του Φαλήρου αναφέρεται ο τοπικός ήρωας Φάληρος, γιος του Άλκωνα και εγγονός του βασιλιά της Αθήνας, Ερεχθέα, που έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία.
