Δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία αλλά είναι συνταρακτικό το γεγονός ότι τα οστά του πιο μικρού ήρωα της ΕΟΚΑ, του 7χρονου Δημητράκη Δημητριάδη, ταυτοποιήθηκαν 65 χρόνια μετά τη δολοφονία του από τους στρατιώτες της αγγλικής αποικιοκρατίας. Τα οστά είχαν εντοπιστεί τον Οκτώβριο σε πολλαπλό χώρο ταφής στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού και ταυτοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες, όπως ανακοίνωσε το γραφείο Επιτρόπου Προεδρίας.
Όπως ενημερώθηκε η οικογένεια, τα οστά του βρίσκονται στο ανθρωπολογικό εργαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Έγκωμη και αναμένονται οι διαδικασίες, ώστε να αναγνωριστεί και να τιμηθεί η θυσία του ήρωα, με δικό του χώρο ταφής, όπου θα προφυλάσσεται η μνήμη του. Ο «λουλουδάς» Δημητράκης Δημητριάδης ήταν μόλις 7 χρονών, όταν πυροβολήθηκε από Άγγλο στρατιώτη κατά τη διάρκεια διαδήλωσης το 1956 στη Λάρνακα. Τόσα χρόνια μετά, το μόνο στοιχείο που παραπέμπει στη θυσία του είναι ένα σεμνό μνημείο στο Δημοτικό Σχολείο Καλογερά και, φυσικά, το ποίημα που του αφιέρωσε ο αντάρτης-ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους, ακριβώς ένα χρόνο μετά την εκτέλεση του Δημητράκη.
Άργησε πολύ αυτή η πολιτεία να πράξει τα δέοντα, ώστε να ταφεί καθώς πρέπει ο μικρότερος ήρωας της ΕΟΚΑ, του οποίου τη θυσία ήθελαν να υποβαθμίσουν οι Εγγλέζοι κι έτσι κατέληξε η σάρκα του σε ομαδικό τάφο στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού. Κι όμως, μια λαοθάλασσα τον αποχαιρέτισε στις 15 Μαρτίου 1956 κι ένα στεφάνι της ΕΟΚΑ έφτασε στην οικογένειά του. Τόσα χρόνια μετά, η ιστορία συγκλονίζεται με τη μορφή του Δημητράκη και η οικογένεια ετοιμάζεται για την απόδοση των τιμών. Η ταφή του πρέπει να γίνει συλλαλητήριο εναντίον της αγγλικής βαρβαρότητας και υπέρ της μνήμης του 7χρονου Δημητράκη Δημητριάδη, που πουλούσε λουλούδια για να επιβιώσει και αγαπούσε την Ελλάδα και την Ένωση.
Οι αρχές πρέπει να κάνουν κι άλλα. Δεν αρκεί το σεμνό μνημείο στο δημοτικό που φοιτούσε ο Δημητράκης πριν δολοφονηθεί σε εκείνη τη διαδήλωση, όπου ο Άγγλος στρατιώτης «απειλήθηκε» από τις κοτρώνες του. Το έγκλημα, όπως όλα τα εγκλήματα εναντίον των ανταρτών της ΕΟΚΑ, πρέπει να διαδοθεί και η Αγγλία να πληρώσει —έτσι λειτουργεί η ιστορία. Προ παντός δε, το όνομα του Δημητράκη Δημητριάδη πρέπει να μείνει για πάντα χαραγμένο στην ιστορία αυτού του τόπου. Και τι καλύτερο, για την πόλη της Λάρνακας, να μετονομαστεί το αεροδρόμιό της σε «Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας Δημητράκης Δημητριάδης». Και να ανακοινωθεί τη μέρα της ταφής του, της ταφής ενός ήρωα της ΕΟΚΑ, της πιο όμορφης ιστορίας αυτού του τόπου, δεκάδες χρόνια μετά τη θυσία του. Όπλο δεν είχε, μα πολέμησε και διδάσκει ακόμα μαθήματα ιστορικής συνείδησης. Δεν το αξίζει;
