Πριν αρχίσω να σας λέω για το Διαβολογέφυρο, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάτι.

Δεν έχω κάνει ιδιαίτερα extreme πράγματα στη ζωή μου, οπότε και το παραμικρό μεγεθύνεται στα μάτια μου. Θεωρώ πολύ extreme ότι ανέβηκα σε ένα όχημα σε λούνα παρκ που σε πήγαινε 15-20 μέτρα ψηλά και σε έκανε σβούρες. Έχω βάλει στο βιογραφικό μου ότι επέζησα από την κατάβαση και την ανάβαση στα Σεϊτάν. Οπότε αντιλαμβάνεστε πόσο φλώρος είμαι. Γι΄αυτό και αν και γνωρίζω ότι αν δουν τον τίτλο κάτι φίλοι που μου έμαθαν το Διαβολογέφυρο και οι Αργολιδιώτες θα γελάνε μαζί μου, εγώ τον κράτησα! Γιατί όταν πήγα εκεί, τα είδα όλα…
Διαβολογέφυρο λοιπόν. Τι είναι; Πού είναι; Γιατί αξίζει ειδικής μνείας; Δεν έχει άλλα αντίστοιχα μέρη η Ελλάδα σε αφθονία;

Ας δούμε κάθε ερώτηση ξεχωριστά.

Τι είναι: Είναι ένα μέρος που θα μπορούσες άνετα να πεις ότι κατοικούν νεράιδες και ξωτικά. Ότι το είδες σε κάποιο Lord of the Rings. Ότι εκεί γύρισε το βίντεο κλιπ του για το Νεράιδα Δίχως Παραμύθι ο Μίλτος Πασχαλίδης. Αν το δεις από την πάνω μεριά είναι χαράδρα. Αν το περπατήσεις είναι ένα μικρό φαράγγι. Εγώ θα το πω αλλιώς.

Είναι ένα ξέφωτο με μια λίμνη με νερά που το καλοκαίρι είναι στους 4 βαθμούς Κελσίου. Σε άλλα σημεία πολύ ρηχή, σε άλλα σχετικά βαθιά. Από πάνω έχει ένα κρεμασμένο σχοινί, αν θες να πιαστείς και να αιωρηθείς για λίγο και να βουτήξεις. Το καλύτερο όμως είναι ότι υπάρχει μια γλιστερή ανηφόρα όπου τρέχει το νερό. Κι από κει έχεις την δυνατότητα να κατευθυνθείς προς την πηγή.

Πού είναι: Θα το βρεις στο νομό Αργολίδας, στην Τροιζήνα. Είναι στο δρόμο που πάει προς το Μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου. Πρόκειται για μια ανάβαση 565 μέτρων. Το αμάξι πάει μέχρι ένα σημείο, το λεγόμενο προσκυνητάρι, και μετά ποδαράκια. Κάτι για το οποίο εμένα δεν με είχαν ενημερώσει οι φίλοι και ήμουν με το δίχαλο. Γι΄αυτό στο Διαβολογέφυρο δεν πας ποτέ αυθόρμητα. Πας οργανωμένος. Εκτός κι αν δεν σε πάει τόσο εύκολα εμπλοκή όσο εμένα.

Γιατί αξίζει ειδικής μνείας: Γιατί είναι πανέμορφο. Τόσο απλά. Γιατί αν βλέπεις ως εμπειρία και περιπέτεια την διαδρομή σου, τότε το τέλος σε ανταμείβει με τέτοιο τρόπο που νιώθεις πλήρης. Εκεί έχουν αφεθεί ως καπάρο γέλια από μεγάλες παρέες, φιλοσοφικές συζητήσεις από μικρές παρέες. Απ΄όλα έχει ο μπαχτσές.
Επίσης πρέπει να έχει μείνει κι ένα κομμάτι από το μαγιό μου που το έσκισα σε ένα βράχο.

Η ομορφιά στο Διαβολογέφυρο είναι και τα σημεία επικινδυνότητας. Κάποιες ορειβατικές ομάδες προσέθεσαν μια μικρή γεφυρούλα σε ένα σημείο και σχοινιά για να μην υπάρχει κίνδυνος. Αλλά και πάλι. Ειδικά λίγο πριν πατήσεις το νερό της λίμνης, υπάρχουν μεγάλοι βράχοι με σημαντική κλίση και από κάτω τους νερό με μερικά ακόμα βράχια. Αν πέσεις δηλαδή δεν γλιτώνεις.

Μια κάποια επικινδυνότητα έχει και η διάβαση προς την πηγή. Είναι ένα σημείο που εσύ βρίσκεσαι σε ένα βράχο και καλείσαι να ανοίξεις τα πόδια σου για να φτάσεις ένα βράχο πιο υψωμένο. Και η Σκλεναρίκοβα τη συναντά μια δυσκολία εκεί.

Όλα αυτά όμως αξίζουν για να βάλεις το πρόσωπό σου σε τόσο καθαρά νερά, να ευχαριστηθείς το κρύο νερό και να αναπνεύσεις μπόλικη φύση. Κρυμμένος από δέντρα που μοιάζουν να έχουν σκύψει προς το μέρος σου για να τους πεις όσα σε βαραίνουν και να τα εξανεμίσουν, θα βρεις μια απίστευτη ηρεμία.

Σαφώς, η Ελλάδα μπορεί να έχει αρκετά μέρη σαν το Διαβολογέφυρο. Δεν μπορώ να τα ξέρω. Υποθέτω ότι η Σαμοθράκη έχει άφθονα τέτοια. Εγώ το Διαβολογέφυρο γνωρίζω, γι΄αυτό γράφω. Κι όπως είπαμε, για μένα ήταν το extreme που πρέπει να έχουν πάντα οι διακοπές. Έστω και σε τόσο μικρή δόση!