Μάλλον στις ΗΠΑ υπάρχουν δύο κράτη. Το ένα στον Λευκό Οίκο και το υπόλοιπο στον κρατικό μηχανισμό. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι ακριβώς δύο εβδομάδες μετά την υπογραφή από τον Αμερικανό πρόεδρο Ν.Τραμπ του νομοσχεδίου για τον αμυντικό προϋπολογισμό του 2019, ο οποίος περιελάμβανε άρθρο για το «πάγωμα» (έστω τυπικό, αφού δεν επίκεινται παραδόσεις) των stealth μαχητικών F-35, αλλά και άλλων οπλικών συστημάτων στη Τουρκία, μεταξύ άλλων και των CH-47 Chinnok και αυτά παραδόθηκαν το Σάββατο στη… Τουρκία!
Ο πάστορας Α. Μπράνσον μάλλον θα πρέπει να αισθάνθηκε κάπως άβολα, όταν έμαθε ότι παραδόθηκε κανονικά η δεύτερη παρτίδα μεταφορικών ελικοπτέρων μέσης μεταφορικής ικανότητας CH-47 Chinook από την πατρίδα του, τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες υποτίθεται ότι έχουν επιβάλλει εμπάργκο στη Τουρκία, τουλάχιστον για 90 ημέρες, μέχρι να παραδοθεί στην Γερουσία και στην Βουλή των αντιπροσώπων έκθεση του Πενταγώνου για την σκοπιμότητα συνέχισης της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35, αλλά και την εκτέλεση άλλων προγραμμάτων, όπως τα CH-47 Chinook.
Το νομοσχέδιο ονομαζόταν «The John S. McCain National Defense Authorization Act for Fiscal Year 2019», προς τιμή του γερουσιαστή Τζον Μακέιν.
Το πρώτο από τα 5 CH-47 Chinook μεταγωγικά ελικόπτερα της δεύτερης παρτίδας παραδόθηκε το Σάββατο και ανακοινώθηκε σχετικά από τον Διευθυντή της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας.
Η πρώτη παρτίδα με 6 ελικόπτερα παραδόθηκε το 2016.
Τα ελικόπτερα είναι ιδανικά για εκτελέσεις αεραποβάσεων στα νησιά, αφού μπορούν να μεταφέρουν εκτός από προσωπικό και βαρέα όπλα, όπως ρυμουλκούμενα πυροβόλα των 105 χλστ., οχήματα κλπ. με αποστολές διάρκειας λίγων λεπτών από την μικρασιατική ενδοχώρα στα ελληνικά νησιά.
Η Τουρκία εξέφρασε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον της για μέσα (είναι στο ανώτατο επίπεδου των λεγόμενων «μέσων») ελικόπτερα Chinook το 1994, όταν και προκηρύχτηκε ο σχετικός διαγωνισμός, αλλά η πολιτική κρίση που ξέσπασε στη χώρα το 1995 λειτούργησε ανασταλτικά και το πρόγραμμα δεν προχώρησε.
Το ενδιαφέρον επανήλθε το 1996, μετά την Κρίση των Ιμίων. Για το πρόγραμμα του 1996, ύψους $ 135 εκατομμυρίων (τιμές 1996) εκδήλωσαν ενδιαφέρον η Boeing με το CH-47D, η Sikorsky με το CH-53E models και η Ρωσία με το Mi-26T.
Ωστόσο, και πάλι για το πρόγραμμα δεν προχώρησε, αλλά επανήλθε στις αρχές του 1997 με την προκήρυξη διαγωνισμού για 20 ελικόπτερα, στον οποίο συμμετείχαν οι ίδιες εταιρίες.
Ξαφνικά και για άγνωστους λόγους, τον Οκτώβριο του 1997, η Τουρκία ακύρωσε τον διαγωνισμό και ζήτησε από τις ΗΠΑ την προμήθεια μεταχειρισμένων CH-53E, αλλά χωρίς επιτυχία.
Το 1998 ξεκίνησαν απευθείας διαπραγματεύσεις, μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ για την προμήθεια 20 CH-53E. Και πάλι όμως η Τουρκία άλλαξε προτεραιότητες και αποφάσισε να μην προχωρήσει στην απόκτηση βαρέων μεταφορικών ελικοπτέρων και να επενδύσει σε ελικόπτερα τακτικών μεταφορικών επιπέδου S-70. Ήρθε όμως η σοβαρή οικονομική κρίση του 2001 και αμφότερα τα προγράμματα περιέπεσαν σε αδράνεια.
Το πρώτο τουρκικό CH-47F Chinook που παραδόθηκε στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016.
Το πρόγραμμα προμήθειας βαρέων μεταφορικών ελικοπτέρων αναζωπυρώθηκε τον Ιανουάριο του 2007 με την έκδοση της σχετικής αίτησης κατάθεσης προτάσεων.
Στον διαγωνισμό που ακολούθησε επικράτησε η Boeing και το CH-47F Chinook, ενώ η επιστολή αποδοχής της προσφοράς της Boeing (ύψους $ 419,5 εκατομμυρίων) υπογράφηκε το Σεπτέμβριο του 2010 για έξι (6) ελικόπτερα με δικαίωμα προαίρεσης για άλλα οκτώ (8). Το σχετικό συμβόλαιο υπογράφηκε το 2011. Τον Ιανουάριο του 2015 ενεργοποιήθηκε και το δικαίωμα προαίρεσης για πέντε (5) επιπλέον ελικόπτερα.
Το πρώτο CH-47F Chinook παραδόθηκε στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016, άλλα δύο παραδόθηκαν τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ενώ οι παραδόσεις των έξι (6) ελικοπτέρων της αρχικής σύμβασης ολοκληρώθηκαν το Νοέμβριο του 2016.
Tα υπόλοιπα πέντε ξεκίνησαν να παραδίδονται τώρα.
Από τα έξι (6) ελικόπτερα του αρχικού συμβολαίου τα πέντε (5) προορίζονται για τον τουρκικό Στρατό, ενώ ένα (1) για το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας. Από τα πέντε (5) ελικόπτερα του δικαιώματος προαίρεσης τα τέσσερα (4) προορίζονται για τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων, ενώ ένα (1) για την κάλυψη των αναγκών της τουρκικής Προεδρίας.
