Ποιες οι δύσκολες ώρες που έζησε η Ελίνα Ακριτίδου;

Η Ελίνα Ακριτίδου μίλησε πρώτη φορά για το πρόβλημα υγείας του γιου της, το πρωί της Παρασκευής στην εκπομπή της Σταματίνας Τσιμτσιλή, «Happy Day».

Με αφορμή την παρατήρηση της Σταματίνας Τσιμτσιλή πως η Ελίνα Ακριτίδου φαίνεται να είναι ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα με αισιοδοξία, η ηθοποιός εκμυστηρεύτηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με το πρόβλημα υγείας του γιου της.

«Νομίζω ότι και στα πολύ δύσκολα μας, γιατί έχουμε περάσει δύσκολα, ο μεσαίος μου γιος είχε μια καρδιοπάθεια. Νομίζω ότι τελικά αν με ρωτήσεις τι με χαρακτηρίζει, είναι το ότι είμαι ψύχραιμη και αισιόδοξη. Αυτά τα δύο είναι χαρακτηριστικά μου τελικά.»

H Ελίνα Ακριτίδου εξομολογήθηκε:

«Με προβλημάτισε πολύ αυτό σαν αντίδραση. Ήθελα να μην το αισθανθώ γιατί αυτό κάνει το παιδί να κουβαλά ένα βάρος του στυλ «το καημένο» και «γιατί στο παιδί μου».

Δεν θα το ξεχάσω: Με είχε σταματήσει μια φίλη στο δρόμο και μου κάνει «Το καημένο, τι πάθατε!» και συγχύστηκα τόσο πολύ που της λέω: «Δεν κατάλαβα… τι έχει το παιδί μου και είναι καημένο; Έχει αυτό το πρόβλημα, θα το ξεπεράσουμε, θα το προσπαθήσουμε».

Δεν μου αρέσει σαν αντιμετώπιση να σκεφτώ αρνητικά. Σίγουρα δεν είναι κανείς ευχαριστημένος όταν του έχει τύχει κάτι τέτοιο, αλλά πάντα πρέπει να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.

Γιατί έτσι το μεταφέρεις και στο παιδί και μπορεί να υπάρχει ισορροπία με αυτό τον τρόπο.

Θα την πω αυτή την ιστορία γιατί είναι πάντα από τα πράγματα που μου σηκώνεται η τρίχα: «Στην Εντατική μου είχε πει μια νοσοκόμα ότι πριν πάμε εμείς ήταν ένα μωρό το οποίο είχε πολύ ήπια καρδιοπάθεια και ήταν η μαμά η οποία καθόταν από πάνω όλη την ημέρα και το θήλαζε κλαίγοντας και λέγοντας «αγάπη μου, γιατί σε εμάς;». Αυτό το παιδί πέθανε. Σε μία εβδομάδα πέθανε. Το δηλητηρίασε το γάλα της μητέρας του.

Η μητέρα από τη φόρτιση της συναισθηματική μετέφερε αυτό το πράγμα. Αντιθέτως, δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή τη γυναίκα, ήταν μια γυναίκα που είχε ένα παιδί με πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα, σκέψου ότι ήταν 1,5 χρόνο μέσα στην Εντατική αυτό το παιδί. Ήταν εκεί όλη την ημέρα, ντυμένη, φτιαγμένη, βαμμένη, με φαγητάκια από το σπίτι, με βιβλία, με τραγούδια. Δεν ήξερε αν το παιδί της θα ζει αύριο. Αυτό το παιδί το έκανε όσο γίνεται καλά και βγήκε από την Εντατική.

Αυτή η γυναίκα είχε αφήσει το άλλο της παιδί στην επαρχεία να μεγαλώνει με τους παππούδες για να στηρίξει το άλλο της παιδί. Αυτό δεν μπορείς να μην το υπολογίσεις να να δεις ότι η ψυχολογία μας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το μεταφέρουμε.»