Η εκπαιδευτικός, μουσικός και συνθέτρια Τατιάνα Ζωγράφου, απολύθηκε πριν μερικές εβδομάδες, μετά από 25 χρόνια δουλειάς στο νηπιαγωγείο του Αρσακείου.
Ήταν η μόνη που πήρε θέση δημόσια στηρίζοντας τους 400 απόφοιτους των Αρσακείων, που κατήγγειλαν κακοποιήσεις και «…τιμωρήθηκε αυστηρά γιατί δεν υπάκουσε στο αυστηρά τιμωρητικό μοντέλο του τέλειου σχολείου και τη συγκάλυψη και αποσιώπησης όσων ήταν κοινά μυστικά, στο όνομα της τήρησης των ισσοροπιών» όπως γράφει στην ΕΦΣΥΝ η πρώην υπ. πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά στο άρθρο με τον τίτλο «Τα καλά σχολεία στοιχειώνουν; Η υπόθεση Λιγνάδη και μια απόλυση».
«Αν υπάρχει έστω και μία μαθήτρια στο παρελθόν ή ένας μαθητής που έχει βιώσει τραυματική εμπειρία στο σχολείο μας εγώ θα σταθώ πλάι της και πλάι του. Κι όχι γιατί δεν αγαπώ το σχολείο στο οποίο εργάζομαι. Κάθε άλλο το αντίθετο θα έλεγα. Με όλα τα στραβά και τα καλά όπως σε κάθε εργασιακό χώρο πονάω το σχολείο στο οποίο εργάζομαι. Αλλά δεν νοείται δάσκαλος ή δασκάλα που στέκει απέναντι κι όχι δίπλα στον μαθητή και στην μαθήτρια.» έγραφε η Τ. Ζωγράφου σε μία από τις αναρτήσεις της μέσω των οποίων ζητούσε από το σχολείο να σκύψει πάνω από τις καταγγελίες των αποφοίτων και να κάνει κάθαρση.
Όσοι και όσες έχουμε περάσει από το πολιτιστικό ρεπορτάζ, γνωρίζουμε την ίδια και το έργο της. Τα εξαιρετικά cd της με παιδικά τραγούδια, τις συνεργασίες της με πολύ γνωστούς και σημαντικούς ερμηνευτές, τις σπουδές της και κυρίως την αγάπη της για τα παιδιά και την εκπαίδευση. Την ουσιαστική εκπαίδευση, που επιβάλλει στον εκπαιδευτικά να στέκεται στο ύψος των καταστάσεων και να μην υπεκφεύγει, να μην στρουθοκαμηλίζει, για να εξασφαλίσει τη «θεσούλα» του, αλλά να γίνεται στέγη για τους μαθητές, πρότυπο και σημείο αναφοράς. Γι’αυτό προφανώς και το Αρσάκειο την είχε 25 χρόνια στους κόλπους του;
Γιατί όλα αυτά τα προσόντα της δεν εκτιμώνται σήμερα από την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία που διοικεί τα Αρσάκεια; Όπως πολύ εύστοχα γράφει η Μ. Ζορμπά:
«Ο τρόπος που θα αντιδράσουν τα μέλη μιας κοινότητας (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, βοηθητικό προσωπικό) εξαρτάται από τη στάση της διοίκησης, τη δυνατότητα της να εγγυηθεί την αναζήτηση της αλήθειας, τον διάλογο, το δικαίωμα όλων να εκφραστούν ελεύθερα. Γιατί σε αυτές τις στιγμές, όλοι αγωνιούν, όλοι προβληματίζονται, για το τι έφταιξε για το πως συνέβη, για το τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα…. Η Τ. Ζωγράφου δεν κλείστηκε στον φόβο, δεν υπέκυψε στην αδιαφορία. Το Αρσάκειο αντιμετώπισε εχθρικά κάθε καταγγελία μαθητών και γονιών που φοβόταν ότι θα της χαλάσει την εικόνα του τέλειου σχολείου».
Η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, έδιωξε μια σπουδαία εκπαιδευτικό, γιατί ζήτησε να μη συγκαλύφθούν οι καταγγελίες για τον πρώην καθηγητή του Αρσακείου και καταδικασμένο πλέον για βιασμούς Δ. Λιγνάδη. Η Τ. Ζωγράφου αξίζει την αλληλεγγύη και τον σεβασμό όλων μας γιατί αυτή η απόλυση είναι κάτι παραπάνω από μια εκδικητική πράξη εκ μέρους της διοίκησης.
Είναι μια επιθετική πράξη απέναντι σε κάθε παιδί που κακοποιήθηκε στα Αρσάκεια και που το στήριξε η εκπαιδευτικός με το σθένος της, ζητώντας να βγουν όλα στο φως. Αν μια εκπαιδευτικός που δεν σιώπησε απολύθηκε, ας αναρωτηθούμε που θα βρουν το θάρρος οι μαθητές να καταγγείλουν την κακοποίηση τους.
