Το τάβλι και το κοντοσούβλι είναι αρχαιοελληνικά.
Έξω από τα τείχη της Τροίας οι Έλληνες έψηναν κοντοσούβλι κι έπαιζαν τάβλι. Στην σημερινή Αττάλεια οι αρχαίοι Έλληνες βουτούσαν στην θάλασσα στις αρχές του Ιανουαρίου για να τιμήσουν τον Διόνυσο. Στην Μακεδονία γινόταν επιτάφιος περιφορά του Αδώνιδος. Έφερναν από την Δήλο στην Αθήνα το Ιερόν Φως προς τιμήν του Απόλλωνα. Στην αρχαία Αθήνα ονομάτιζαν και βάπτιζαν τα παιδιά, εις το όνομα της θεάς Εστίας, με περιφορά γύρω από τον βωμό της, επάλειψη με λάδι ελιάς και βούτηγμα σε μεγάλο πήλινο αμφορέα με χλιαρό νερό.
Το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο δεν είναι βυζαντινό, όπως νομίζει ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ενώ ισχύουν και είναι συναρπαστικές οι λεπτομέρειες που μάς δίνει ακόμα και για τους τρούλους των Εκκλησιών. Ούτε είναι ευρωπαϊκό και μας το έφεραν οι γερμανοτραφείς βασιλιάδες, όπως μας λέει ο π. Άγγελος Αγγελακόπουλος, ευσεβέστατος και ελληνόψυχος αγωνιστής και αντι-οικουμενιστής ιερέας.
ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ.
Η φασολάδα και το στολισμένο δέντρο ήρθαν μαζί , από τον Θησέα!
Στις 7 του μηνός Πυανεψιῶνος, μήνα του Αττικού ημερολογίου (μέσα Οκτώβρη με μέσα Νοέμβρη), ο οποίος πήρε το όνομά του από τα πύανα (=όσπρια→κουκιά και φασόλια) και το έψω=βράζω, έφτιαχναν φασολάδα και πρόσφεραν κι ένα πιάτο στον τιμώμενο Απόλλωνα και στην Αθηνά. Το έθιμο ολοκληρωνόταν με την ειρεσιώνη, κλάδα ελιάς ή δάφνης, όμοια με το σημερινό χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το όνομα του στολισμένου αυτού κλαδιού προέρχεται από τα μάλλινα (είριον=μαλί) κορδελάκια λευκού και πορφυρού χρώματος που του κρεμάγανε μαζί με μπισκοτάκια από μέλι, λάδι και κρασί. Με το δεντράκι αυτό οι άνθρωποι ευχαριστούσαν τον Απόλλωνα για την καλή σοδειά του καλοκαιριού και εύχονταν ο ερχόμενος χρόνος να είναι επίσης ευνοϊκός.
Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο αυτό καθιερώθηκε από τον Θησέα όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Καθ οδόν σταμάτησε στην Δήλο και έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε τη υπόσχεσή του με αυτό τον θεσμό. Η φασολάδα εξηγείται με το ότι κατά το ταξίδι του γυρισμού τα τρόφιμα στο καράβι είχαν τελειώσει. Έτσι την έβδομη μέρα οι σύντροφοι του Θησέα μάζεψαν ό,τι μπορούσαν να βρουν και τα μαγείρεψαν κάνοντας φασολάδα.
Λύθηκε λοιπόν το μυστήριο της καταγωγής του Χριστουγεννιάτικου Δένδρου..
Σήμερα οι Έλληνες τιμούμε με αυτό, την έλευση του τελευταίου πνευματικού μας διδασκάλου και Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, με δώρα και φάτνη κάτω από το δένδρο, όπως τού πρόσφεραν οι τρεις μάγοι.
