Η μεγαλύτερη πρόκληση για κάθε ορειβάτη είναι η κατάκτηση του Έβερεστ. Σε υψόμετρο 8.848 μέτρων, η προσδοκία της υψηλότερης κορυφής του κόσμου, προσελκύει δεκάδες χιλιάδες επίδοξους “κατακτητές”
“Το παράθυρο της ευκαιρίας να ανέβει κανείς στο Έβερεστ είναι μικρό και περιορίζεται μόνο για λίγες μέρες τον Μάιο. Οι καλύτερες καιρικές συνθήκες για την κατάκτηση της κορυφής εμφανίζονται συνήθως το χρονικό διάστημα μεταξύ 10 και 30 Μαΐου.
Πρόκειται για ένα μικρό “παράθυρο” καιρού, όταν το Jet stream στο βόρειο ημισφαίριο βρίσκεται σε ύφεση και η υγρασία από τους μουσώνες του Ινδικού βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα.
“Τότε όλοι θέλουν να πάνε στην κορυφή. Και με τη βιασύνη ο κίνδυνος αυξάνεται” λέει ο Αλαν Αμέτε, ένας από τους ορειβάτες που έχουν κατακτήσει αρκετές φορές την “στέγη του κόσμου”.
Τις τελευταίες ημέρες τουλάχιστον 11 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Έβερεστ, επειδή πολλοί ήθελαν να φτάσουν ταυτόχρονα στην κορυφή.
“Το τελευταίο διάστημα ακούσαμε ιστορίες φρίκης για τις προσπάθειες αναρρίχησης που διαρκούν 10, 12 ή ακόμα και 14 ώρες από τη νότια πλαγιά μέχρι την κορυφή.
Λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης, θα χρειαστούν άλλες έξι ώρες για να επιστρέψουν στη βάση – δηλαδή συνολικά κάπου 20 ώρες, αυτό είναι τρελό”, λέει ο Αμέτε.
Μια φωτογραφία που κυκλοφόρησε τις τελευταίες ημέρες, δείχνοντας τουςορειβάτες να περνούν δίπλα από έναν νεκρό κοντά στην κορυφή, συγκλόνισε πολλούς.
Ο άνθρωπος αυτός υπέκυψε λόγω έλλειψης οξυγόνου.
Ο κίνδυνος στο Έβερεστ δεν πηγάζει κυρίως από τη δυσκολία της μορφολογίας του εδάφους, αλλά από την έλλειψη οξυγόνου.
Από τα 7.000 μέτρα και πάνω, η περιεκτικότητα σε οξυγόνο φτάνει στα 40 – 47 hectopascals με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μην μπορεί να δεσμεύσει το απαραίτητο οξυγόνο για να επιβιώσει.
Ακόμη και αν η κίνηση του ορειβάτη είναι χαλαρή, το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να αντέξει για πολύ σε τέτοιες συνθήκες.
Έβερεστ: “Η ζώνη του θανάτου”
Είναι λοιπόν φυσικό ότι δεν είναι δυνατή μια πολυήμερη παραμονή σε αυτό το υψόμετρο – στη “ζώνη του Θανάτου” όπως αποκαλούν οι ορειβάτες την περιοχή πάνω από τα 7.000 μέτρα υψόμετρο.
Πάνω από 8.000 μέτρα, η περιεκτικότητα σε οξυγόνο είναι τόσο χαμηλή ώστε η επιβίωση είναι εξαιρετικά απίθανη μετά από 48 ώρες.
Πολλοί γιατροί λένε ακόμη ότι 24 ώρες σε αυτή τη ζώνη θα οδηγήσουν αναπόφευκτα στον θάνατο.
“Το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου δεν είναι καινούργιο. Αλλά δυστυχώς δεν συγκινεί τους ταξιδιωτικούς πράκτορες και πάνω απ’ όλα τους υπεύθυνους πολιτικούς του Νεπάλ.
Οι αρχές του Νεπάλ απαιτούν 9.800 ευρώ από κάθε ορειβάτη που θέλει να πάρει άδεια να ανεβεί στο Έβερεστ. Ένα πολύ σημαντικό ποσό σε ξένο νόμισμα για τη μικρή φτωχή χώρα.
Για τους οργανωτές ορειβατικών εκδρομών, τα κέρδη είναι πολύ περισσότερα. Φτάνουν ανά πελάτη από 40.000 έως 70.000 ευρώ. Μια επιχείρηση που κανείς δεν θέλει να χάσει” γράφει η Frankfurter Rundschau.
Οι κίνδυνοι αυξάνονται με τις σοβαρές τεχνικές ελλείψεις που υπάρχουν. Πολλοί άνθρωποι γοητεύονται από την ιδέα να ανεβούν στο υψηλότερο βουνό του κόσμου – ακόμη και αν δεν είναι τεχνικά ικανοί να το πετύχουν.
Συχνά ο θάνατος επέρχεται λόγω πνευμονικού ή εγκεφαλικού οιδήματος με τη συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες ή τον εγκέφαλο.
Η μόνη σωτηρία: η άμεση κάθοδος από το μεγάλο υψόμετρο. Ακούγεται απλό, αλλά στην πραγματικότητα η κυκλοφοριακή συμφόρηση καθιστά την ταχεία κάθοδο αδύνατη.
Apisteuto