Σταματά να είναι πλέον χρήσιμη η Άγκυρα;
Στην Ρωσία θεωρούν πως καθώς η Ρωσία και η Αμερική συζητούν, η Τουρκία χάνεις την σημασία της.
Όπως τονίζεται, η τελευταία φάση των σχέσεων Ρωσίας-ΗΠΑ, η οποία ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα υψηλού επιπέδου μεταξύ των δύο ηγετών, έχει ήδη δημιουργήσει ανησυχία σε όσους επωφελήθηκαν πολιτικά από τα χρόνια της αντιπαράθεσης μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον.
Οι παρατηρητές παρατήρησαν γρήγορα την αντίθεση μεταξύ δύο σημαντικών διπλωματικών γεγονότων: των ρωσοαμερικανικών συνομιλιών στο Ριάντ και της ταυτόχρονης συνόδου κορυφής Ερντογάν-Ζελένσκι. Η Άγκυρα, όπως σημειώνεται, ήλπιζε να φιλοξενήσει τις συζητήσεις Μόσχας-Ουάσιγκτον, αλλά αντ’ αυτού έπρεπε να αρκεστεί σε μια συνάντηση με τον ολοένα και πιο «ζορισμένο» Ουκρανό ηγέτη.
Για χρόνια, η ηγεσία της Τουρκίας ξεδιπλώνει μια τολμηρή και διεκδικητική εξωτερική πολιτική για να διατηρήσει την επιρροή της, γράφουν εντός Ρωσίας. Ωστόσο, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να έχει κάνει λάθος υπολογισμό. Ένα συγκεκριμένο είδος συμπεριφοράς λειτουργεί μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Όταν αλλάζουν αυτές οι συνθήκες, η αντιληπτή δύναμη ενός έθνους συχνά επανέρχεται για να ταιριάζει με την πραγματική του ικανότητα, αναφέρεται χαρακτηριστικά. Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Τουρκία είναι ξεκάθαρος: Αυτό που κάποτε έμοιαζε με επιδέξια εξισορρόπηση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ανατολής με τον Παγκόσμιο Νότο τώρα φαίνεται λιγότερο σαν στρατηγική ιδιοφυΐα και περισσότερο σαν μια απελπισμένη προσπάθεια διατήρησης του πρότερου ρόλου, έστω και φαινομενικά.
Επιπλέον στην οικονομία, ενώ το εμπόριο με την Ρωσία ήταν ωφέλιμο, δεν ήταν αρκετό για να αντισταθμίσει βαθιά συστημικά ζητήματα στην οικονομία της Τουρκίας. Η Μόσχα εκτιμά τον πραγματισμό και την προθυμία της Άγκυρας να εμπλακεί σε οικονομικές συμφωνίες, ωστόσο, όταν πρόκειται για μακροπρόθεσμες στρατηγικές συνεργασίες, η Ρωσία έχει πιο πλούσιες και πιο σταθερές επιλογές.
Όταν λοιπόν, μια χώρα που βασίζεται πολύ στο να παίζει το ρόλο του μεσολαβητή ή να αξιοποιεί βραχυπρόθεσμα διπλωματικά κέρδη κινδυνεύει να υπερεκτιμήσει την σημασία της, εκτιμούν οι Ρώσοι. Όταν οι μεγάλες δυνάμεις αποφασίσουν να συναλλαχθούν άμεσα μεταξύ τους, αυτοί οι μεσάζοντες μπορούν γρήγορα να βρεθούν στο περιθώριο.
Η Τουρκία χαρακτηρίζεται ως ένας σαφές παράδειγμα αυτού του φαινομένου.
Η τρέχουσα αναβαθμονόμηση των σχέσεων Ρωσίας-ΗΠΑ βρίσκεται ακόμη στα αρχικά της στάδια και ο πλήρης αντίκτυπός της μένει να φανεί. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι ήδη σαφές: Η περίοδος κατά την οποία οι μεσαίες δυνάμεις μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τους ανταγωνισμούς μεγάλων δυνάμεων για να ενισχύσουν την δική τους θέση πλησιάζει στο τέλος της. Την ώρα που οι υπερδυνάμεις ξαναρχίζουν τις άμεσες διαπραγματεύσεις, εκείνοι που ευδοκίμησαν στο χάος και την αντιπαράθεση μπορεί σύντομα να βρεθούν να αναζητούν έναν νέο ρόλο σε ένα όλο και πιο δομημένο διεθνές σύστημα. Και ίσως βρεθούν προ σημαντικών εξελίξεων, τις οποίες μπορούσαν να αποφύγουν πριν. Στην περίπτωση της Τουρκία, για παράδειγμα, το Κουρδικό…
