Κατά τα άλλα βγήκαμε από τα μνημόνια…
Μια ανακοίνωση-έκκληση για βοήθεια, σήκωσε η “Κιβωτός των αστέγων” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σας την μεταφέρουμε έτσι όπως είναι:
«ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, ΤΩΡΑ, ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΥ…
300 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ, ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ, μόνο, ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΤΑΔΙΟΥ, (ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΞ ΔΡΟΜΟΥΣ ), ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥΣΥΧΝΑΣΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ…
Ώρα 12,00 το μεσημέρι, βαδίζω, από το Σύνταγμα, προς το ΤΣΜΕΔΕ, στην οδό Κολοκοτρώνη, 1η παράλληλη της Σταδίου, από εκεί, βγαίνω στην Σταδίου, στο ύψος της Χρήστου Λαδά, κατεβαίνω την Σταδίου, και στρίβω στην Σανταρόζα, κατηφορίζοντας, την Πανεπιστημίου, χωρίς κάν, να φτάσω στην Ομόνοια.
Καταμετρώ, μέρα μεσημέρι, 21 διαφορετικούς αστέγους, όλοι έλληνες, όλων των ηλικιών, και μη-τοξικομανείς…
Κάνει πολύ κρύο.
Οι 12, ζητιανεύουν, μεταξύ των οποίων 2 ηλικιωμένες κυρίες, που τις γνωρίζω, και οι οποίες τα βράδια, κοιμούνται, στην οδό Βουλής, σε χαρτόκουτα, σε εισόδους πολυκατοικιών…
Οι 9, είναι τυλιγμένοι με κουβέρτες, σε κόγχες ανοίκιαστων καταστημάτων, και στις σκαλωσιές μίας εγκαταλελειμμένης οικοδομής.
Μπροστά από μία τράπεζα, ένας ταλαίπωρος συνάνθρωπος μας, αποκαμωμένος, είναι ξαπλωμένος, πάνω στο πεζοδρόμιο, ενώ δίπλα του, 2 γραβατωμένοι υπάλληλοι, κοιτάζουν αδιάφορα…
Μπροστά από το αλήστου μνήμης βιβλιοπωλείο Κάουφμαν, που σήμερα, έχει μείνει , μόνο το κουφάρι του, ένας μεσήλικας, με ανοικτό ένα βιβλίο, και μισο-τυλιγμένη την κουβέρτα του, ζητιανεύει…
Τα βράδια αυτοί οι 21 εμφανείς ήρωες της επιβίωσης, ξεπερνούν, τους 300, μία νυκτερινή βόλτα, θα σας πείσει για του λόγου το αληθές…
Λίγο παρακάτω, ένας πατέρας, μία μάνα, και ένα κοριτσάκι, που είναι, δεν είναι 5 χρονών, τυλιγμένοι με κουβέρτες, μέσα στην παγωνιά…
Σπαράσσει η καρδιά μου.
Δάκρυα άφθαστης οργής, γεμίζουν το πρόσωπο μου.
Δεν αξίζει να ζούμε σε μία τέτοια Ελλάδα, όπου συνάνθρωποι μας, κοιμούνται στον δρόμο, όπου παιδάκια πεινάνε…
Είδα την φτώχεια, και την δυστυχία, που υπήρχε στην Ελλάδα, της δεκαετίας του ’50.
Αυτό που βιώνει, όμως, σήμερα, ο αγαπημένος μας, τόπος, δεν έχει προηγούμενο.
Ελεημοσύνη τώρα, συνάνθρωποι μου.
Βοηθείστε να σώσουμε, τους συμπολίτες μας, με όποιον τρόπο, ο καθείς, και η κάθε μία σας, προκρίνει…
Δώστε τους ένα… κάτι, από το υστέρημα σας, διαμαρτυρηθείτε, γιατί, η πολιτεία, δεν κάνει τίποτα, για να ανακουφίσει, έστω, το μαρτύριο τους… και γιατί οι υπεύθυνοι της ανθρωπιστικής κρίσης, δεν έχουν ακόμη, τιμωρηθεί…
Και πάρτε τα όπλα, να υπερασπιστείτε την ελληνική κοινωνία, που καταρρέει, τους έλληνες πολίτες που δεν αντέχουν άλλο, τα κτυπήματα των τοκογλύφων, αλλά για να υπερασπιστείτε, και τις αξίες, που είχε αυτός ο τόπος, εδώ και χιλιάδες χρόνια…
Ελεημοσύνη…
Και οργή, μεγάλη οργή…»
Κ.ΣΤ.ΤΣΙΠΗΡΑΣ, ομάδα Κιβωτός Αστέγων.
22-2-2019
