Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα ταξίδι που διαφέρει από όλα τα υπόλοιπα που θα μπορούσε να πάει κάποιος και αποτελεί αν μη τι άλλο μια εμπειρία ζωής.
Μια παρέα Πατρινών, ταξιδιάρικη που αγαπάει την περιπέτεια και το να γνωρίζει νέους τόπους, αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι. Να πάει στον Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας, ένα μέρος που αποτέλεσε για αρκετά χρόνια το επίκεντρο της παγκόσμιας κοινότητας, με έναν σκοτεινό και φοβικό τρόπο.
Έχοντας γυρίσει τόπους και τόπους, έχοντας ταξιδέψει στην Κούβα, στην Κίνα, στην Ευρώπη και γενικότερα σε όλα τα μέρη σχεδόν της υφηλίου, η παρέα αυτή ήθελε αυτή τη φορά να δοκιμάσει το κάτι διαφορετικό. Και το ήξερε καλά. Το ταξίδι στον Τσερνόμπιλ ήταν ίσως το πιο κατάλληλο μέρος για αυτό το διαφορετικό που ήθελε στις ταξιδιωτικές της αναζητήσεις.
Η παρέα αυτή αποτελούνταν από τον Ηλία Νικολάου, την σύζυγο του Κωνσταντίνα Γκουβέλη, τον Χρήστο Ζάχο, τον Δημήτρη Γεωργόπουλο και την Ασπασία Σακκάτου. Ορισμένα από τα μέλη της παρέας αυτής έχουν ταξιδέψει σε πάνω από 40 χώρες, όμως το Τσερνόμπιλ, εκεί στην καρδιά της Ουκρανίας, αποτελούσε ένα δέλεαρ για αυτούς.
“Το να πάει κανείς σε ένα μέρος που έχει συμβεί το μεγαλύτερο ατύχημα στην παγκόσμια ιστορία σε καιρό ειρήνης αποτελεί από μόνο του μια πρόκληση για όλους εμάς που έχουμε ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου. Ήταν κάτι που θέλαμε να κάνουμε, ένα ταξίδι που σίγουρα θα μας πρόσφερε την δυνατότητα για κάτι διαφορετικό” τονίζει ο Ηλίας Νικολάου από τους πυρήνες της παρέας αυτής των Πατρινών.
“Όταν το είπα στην γυναίκα μου με πέρασε για τρελό… Καλά δεν σκέφτεσαι τα τρία παιδιά που έχεις πίσω σου, τι είναι αυτά που κάνεις μου είπε. Στη συνέχεια βέβαια το ψάξαμε περισσότερο και κατάφερα να την πείσω. Πέρα από τις κόκκινες ζώνες που υπάρχουν, το να πας στην Μόσχα ή στο Τσερνόμπιλ είναι το ίδιο πράγμα, από πλευράς ραδιενέργειας, δεν αλλάζει κάτι. Υπάρχουν, άλλωστε, προστατευτικές δικλείδες ασφαλείας για τους επισκέπτες”.
Τι είναι οι κόκκινες ζώνες; Όπως μας λέει ο κ. Νικολάου πρόκειται για τα σημεία ή μέρη εκείνα που είναι γεμάτα ραδιενέργεια και το σχετικό μηχάνημα για για την μέτρηση που έχουν πάντα απαραίτητα μαζί τους οι ταξιδιώτες και επισκέπτες του Τσερνομπίλ, βαράει… κόκκινο.
“Υπάρχουν τέτοια σημεία κατά τη διάρκεια της διαδρομής, στα οποία φυσικά δεν επιτρέπεται ο επισκέπτης να κατέβει και το κυριότερο να σταθεί για αρκετή ώρα. Γιατί αυτό που μετράει και είναι επικίνδυνο για τον ανθρώπινο οργανισμό, σε ότι έχει να κάνει ραδιενέργεια, δεν είναι τόσο το να σταθείς σε ένα σημείο, αλλά κυρίως το να μείνεις για ώρα, σε ένα τέτοιο μέρος”.
Το ταξίδι στο Τσερνόμπιλ δεν είναι κάτι εύκολο.
Πας μόνο με γκρουπ τουριστών από εξειδικευμένα τουριστικά γραφεία που θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει την απαιτούμενη άδεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ουκρανικού κράτους. Και όμως το Τσερνόμπιλ είναι ένας από τους πιο επισκέψιμους χώρους της Ουκρανίας και τους τουρίστες της.
“Η απόσταση από το Κίεβο έως το εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ εκεί που έγινε η έκρηξη και σημειώθηκε η καταστροφή, είναι περίπου 1,5 ώρα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ο ξεναγός μας ενημερώνει για το τι πρόκειται να δούμε. Εμείς ξεκινήσαμε από τις οχτώ το πρωί το ταξίδι μας και επιστρέψαμε στο Κίεβο, στις εννιά το βράδυ”.
Ο χώρος γύρω από τον τόπο καταστροφής περιλαμβάνεται από έναν προστατευτικό κλοιό απαγορευμένης ζώνης, εκεί που δηλαδή, ξεκινούν οι κόκκινες ζώνες με την αυξημένη ραδιενέργεια.” Η απαγορευμένη ζώνη ξεκινάει στα 30 χιλιόμετρα πριν από το εργοστάσιο.
Γίνονται δύο αυστηροί έλεγχοι, ένας στο ξεκίνημα της απαγορευμένης ζώνης και ένας ακόμα στα 10 χιλιόμετρα. Επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές και κάμερες, απαγορεύονται αυστηρά, δεν περνάει τίποτα από αυτά, πάρα μόνο ερασιτεχνικές μηχανές. ” τονίζει ο κ. Νικολάου.
Τι συναντάς φτάνοντας εκεί στο Τσερνόμπιλ;
“Μένεις με το στόμα ανοικτό. Προσωπικά ανατρίχιασα όταν φτάσαμε στο Πρίπιατ, στην πόλη, δίπλα από το εργοστάσιο. Η πόλη είναι εγκαταλειμμένη εδώ και πολλά χρόνια, λίγους ώρες μετά την έκρηξη. Η εντύπωση που σου δίνει είναι μιας ζούγκλας, γεμάτη από δέντρα, καλαμιές και θάμνους που ταυτόχρονα έχει δεκάδες πολυκατοικίες και σπίτια που έχουν ερημώσει”.
Πρόκειται για μια άδεια και έρημη πολιτεία με έντονα σημάδια ζωής που είχε κάποτε. “Η πόλη αυτή βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το εργοστάσιο που έγινε η έκρηξη. Ήταν η πόλη που σχεδιάζει το τότε Σοβιετικό κράτος να διαμορφώσει ως την πόλη πρότυπο, την σύγχρονη πόλη του μέλλοντος”.
Πολλά άλλωστε από τα εγκαταλειμμένα κτίρια της, τους δρόμους και τις πλατείες της εκεί, παραπέμπουν. “Ήταν μία πόλη 50.000 κατοίκων εκ των οποίων οι 10.000 εργάζονταν στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ. Το τότε Σοβιετικό κράτος σχεδίαζε να την μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και να φέρει άλλα 50.000 άτομα εκεί για να ζήσει, μεταμορφώνοντας την σε μία μεγαλούπολη, που θα ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή της από πολλές απόψεις”.
Η καταστροφή όμως δεν άφησε το σχέδιο του Σοβιετικού κράτους να γίνει πραγματικότητα. Μετά από 36 ώρες από την έκρηξη η πόλη εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους της. “Είναι ανατριχιαστικό το όλο θέαμα. Σου έρχεται στο μυαλό το πώς ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει την φύση και πώς η φύση αντιδρά σε αυτή την καταστροφή”.
Η φύση στο τέλος νικά. Αν πας εκεί θα δεις δέντρα που έχουν ξεπεράσει στο ύψος τα κτίρια και τις πολυκατοικίες.
Το μέρος όμως που έκανε την απόλυτη ζημιά η ραδιενέργεια στην φύση ήταν στο λεγόμενο Κόκκινο Δάσος, σε ένα δάσος που υπήρχε κοντά στην πόλη και το οποίο ονομάστηκε έτσι μετά την έκρηξη. Εκεί δεν έμεινε απολύτως τίποτα και η φύση μοιάζει να έχει νεκρώσει από τότε.
Ο κ. Νικολάου εξηγεί: “Όταν έγινε η έκρηξη ο αέρας και η πορεία του ανέμου οδήγησε το καπνό της ραδιενέργειας προς το δάσος αυτό. Καταστράφηκαν τα πάντα. Είναι από τις κόκκινες ζώνες που ασφαλώς και δεν επιτρέπεται να κατέβεις, ενώ ακόμα και σήμερα περνώντας από εκεί τα μηχανήματα μέτρησης χτυπούν σαν τρελά. Η ξεναγός μας το είπε ξεκάθαρα πριν φτάσουμε εκεί, ούτε χέρι δεν βγάζουμε έξω εδώ”.
Σε γενικές γραμμές το ταξίδι στο Τσερνόμπιλ θέλει προσοχή. “Ξέραμε ότι δεν θα πάμε στην Ντίσνεϋλαντ…. Είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις τους όρους και τους κανόνες που σου θέτουν, ενώ απαγορεύεται να πάρεις έστω και ένα κλαράκι ή μία πέτρα από εκεί. Είναι ένα ταξίδι που θέλει προσοχή και να κάνεις ότι σου λένε”.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η παρέα αυτή των Πατρινών σκοπεύει μέσα στους επόμενους μήνες να ανεβάσει στο διαδίκτυο ένα βίντεο – ντοκιμαντέρ που θα μιλάει για το ταξίδι τους σε αυτόν τον τόπο της απόλυτης ανθρώπινης καταστροφής. Της καταστροφής και μιας φύσης που γεννήθηκε μέσα από την αντίδραση της, στην καταστροφή αυτή.
Γιατί η φύση πάντα νικά την ανθρώπινη λογική, αλλά και το παράλογο του ανθρώπου…
Παρέα Πατρινών ταξίδεψε στο Τσερνόμπιλ
Κατά τα λοιπά, τους φταίνε οι λιγνιτοπαραγωγικές μονάδες της ΔΕΗ, ως αντι-οικολογικές, αυτές που ο υπουργάρας Χατζηβλάξ ετοιμάζεται να αποτελειώσει, μαζί με τη ΔΕΗ, όπως και κάποτε την Ολυμπιακή… Πάλι θα μας σώσει… Αλήθεια κ.Υπουργέ, τα χρέη των κομμάτων στην πρώην Ο.Α. τι απέγιναν;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;